บทที่ 260 ข้อสรุป (กลาง)

ตอนที่ 260 ข้อสรุป(กลาง)

สวีลิ่งอี๋กลับมาเมื่อยามเซินของวันต่อมา

“เรียบร้อยแล้ว” เขาเจอสืออีเหนียงก็บอกว่า “เด็กเลี้ยงในนามของหวังหลัง”

เร็วขนาดนี้...

สืออีเหนียงถามด้วยความแปลกใจ “ท่านโหวทำได้เช่นไรเจ้าคะ” แล้วสังเกตเห็นว่าแม้เขาจะหน้าตาสะอาดสะอ้าน แต่ริมฝีปากกลับแห้งกร้าน อีกทั้งยังสวมเสื้อผ้าที่สวมออกไปเมื่อวาน บนตัวมีกลิ่นสุราเหม็นๆ นางจึงสงสัยว่าเมื่อวานเขาไม่ได้นอนหลับพักผ่อนแล้วคงดื่มสุราที่สกุลหวังไปไม่น้อย จึงระงับความตกใจแล้วบอกให้สาวใช้ไปตักน้ำเข้ามารับใช้เขาล้างหน้าล้างตา “ท่านโหวดื่มสุรามาหรือเจ้าคะ ให้โรงครัวทำน้ำแกงแก้เมาหรือต้มน้ำแกงไก่มาให้ท่านดื่มดีหรือไม่เจ้าคะ”