บทที่ 543 พี่น้อง

ตอนที่ 543 พี่น้อง

จิ่นเกองอแงไม่ยอม ยังคงร้องไห้ราวกับจะขาดใจก็ไม่ปาน

“ข้าจะหาท่านพ่อ ข้าจะหาท่านพ่อ”

สวีลิ่งอี๋เห็นว่าเขาร้องไห้หนักมากจึงตบหลังเขาเบาๆ แล้วพูดปลอบเขาว่า “เอาล่ะ เอาล่ะ หยุดร้องได้แล้ว!”

แต่เสียงร้องของจิ่นเกอกลับไม่เบาลงเลย

สวีลิ่งอี๋เห็นเขาน้ำตานองหน้า ก็ปวดใจแทบทนไม่ไหว ลูบหลังเขาอย่างอ่อนโยนกว่าเดิม น้ำเสียงนุ่มนวลกว่าเดิม เผยให้เห็นความอดทนที่ไม่มีที่สิ้นสุด “อย่าร้อง จิ่นเกอไม่ต้องร้องไห้แล้ว!”