บทที่ 544 ไม่ยอม
ตอนที่ 544 ไม่ยอม
สวีลิ่งอี๋นั่งบนเตียงเตา บีบมือเล็กๆ ของบุตรชาย ยิ้มพลางถามเขาว่า “เจ้าไปพายเรือมาหรือ! กล้าไม่เบาเลย!”
จิ่นเกอยิ้มกว้าง
สวีลิ่งอี๋มองไปรอบๆ
สืออีเหนียงไม่ชอบให้มีบ่าวรับใช้จำนวนมากอยู่รอบตัว โดยเฉพาะห้องด้านใน เมื่อถึงเวลาพักผ่อนตอนกลางคืน จะมีเพียงฟังซีที่มาเข้าเวรช่วยนางปูเตียงเท่านั้น
สวีลิ่งอี๋ลูบศีรษะบุตรชาย พูดเสียงเบาว่า “จิ่นเกอ เจ้าเรียกข้าว่าพ่ออีกครั้งสิ!” ท่าทางจริงจัง แววตามีความคาดหวังที่ไม่สามารถปิดบังได้