บทที่ 35 ส่งเจียนอี้หลิงกลับคฤหาสน์เก่า

จริงๆแล้วไม่แปลกที่ปู่จ้ายจะมีความคิดแบบนี้ จ้ายหยุนเฉิงดูเหมือนจะแข็งแรงดี แต่ความจริงแล้วเป็นคนที่อาจจะจากไปได้ง่ายๆ

　　ตระกูลจ้ายมีเขาเป็นทายาทเพียงคนเดียว ถ้าเขาจากไปจริงๆ ตระกูลจ้ายที่ยิ่งใหญ่ก็จะสิ้นสุดลง

　　น่าเสียดายที่เล่าเซิงเย่เล่นอะไรก็ได้ แต่ไม่เล่นผู้หญิง

　　ในเรื่องนี้เขาสะอาดเหมือนกระดาษขาว

　　จริงๆแล้วถ้าพูดถึงอายุ เล่าเซิงเย่ยังไม่ถึงวัยที่ต้องถูกเร่งให้แต่งงานเลย

　　ไม่เคยคบผู้หญิงก็เป็นเรื่องปกติ อวี๋ซีเองก็ไม่เคยคบใคร

　　แต่ใครจะไปรู้ว่าเล่าเซิงเย่มีสถานการณ์พิเศษ

　　ตอนอยู่กรุงปักกิ่ง ตระกูลจ้ายก็หาคนให้เล่าเซิงเย่ ใช้วิธีต่างๆ ปรากฏตัวต่อหน้าเล่าเซิงเย่ พยายามดึงดูดความสนใจของเล่าเซิงเย่

　　แต่เล่าเซิงเย่ก็ไม่สะทกสะท้าน

　　ปู่จ้ายถึงกับพูดออกมาตรงๆว่า ขอแค่ทำให้เล่าเซิงเย่สนใจได้ ฐานะอะไรก็ไม่ใช่ปัญหา ขอแค่เป็นครอบครัวที่ดี ขอแค่มีความประพฤติดี

　　"นายจัดการเอง" จ้ายหยุนเฉิงส่งสายตาให้อวี๋ซี

　　อวี๋ซีหน้าเศร้า เขารู้ว่าคำว่า "นายจัดการเอง" ไม่ได้หมายถึงให้เขาจัดการผู้หญิง แต่หมายถึงให้เขาจัดการปู่จ้าย

　　"เล่าเซิงเย่ ผมรู้สึกว่าสักวันผมต้องตายในมือปู่ของคุณแน่ๆ" เขาไม่สามารถหลอกจ้ายหยุนเฉิงได้ ก็เลยต้องช่วยจ้ายหยุนเฉิงหลอกปู่จ้ายที่อยู่ไกลถึงกรุงปักกิ่ง

　　###

　　ตอนกลางคืน เจียนอี้หลิงกำลังอยู่ในห้องหนังสือ เจียนซือไห่และเจียนหยวนเฉิงมาหาเจียนอี้หลิงพร้อมกัน

　　เมื่อเห็นพวกเขาทั้งสองคนปรากฏตัวพร้อมกัน เจียนอี้หลิงก็รู้ว่าต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ

　　"เสี่ยวหลิง พ่อมีเรื่องหนึ่งอยากจะปรึกษาลูก" เจียนซือไห่ขมวดคิ้วเป็นรูปตัวอักษรจีนคำว่า "川" สายตาไม่กล้ามองเจียนอี้หลิงตรงๆ

เจียนอี้หลิงพยักหน้าเล็กน้อย ด้วยสีหน้าจริงจังและสงบนิ่ง

"เอ่อ...พี่ชายคนที่สามของเธอ...กำลังจะออกจากโรงพยาบาล..." เจียนซือไห่ที่เด็ดเดี่ยวในบริษัท แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับลูกสาว กลับพูดติดๆ ขัดๆ

"ให้ผมพูดเองดีกว่า" เจียนหยวนเฉิงรับช่วงต่อ "หยุนเหนียวกำลังจะออกจากโรงพยาบาล แต่มือของเขายังไม่หาย เราหาคนที่จะผ่าตัดให้เขาไม่ได้ในตอนนี้ ทางโรงพยาบาลแนะนำให้เรากลับบ้านไปพักฟื้นก่อน จะดีต่อสภาพจิตใจของเขา"

"แต่ว่าหยุนเหนียวยังไม่อยากพบหน้าเธอ ผมได้ปรึกษากับพ่อแล้ว คิดว่าก่อนที่เขาจะยอมรับเธอได้อย่างสมบูรณ์ เราอยากจะส่งเธอไปอยู่กับคุณปู่คุณย่าก่อน ได้โทรคุยกับคุณปู่คุณย่าแล้ว พรุ่งนี้เลิกเรียนให้เธอกลับไปที่บ้านหลังเก่าเลย ถ้ามีอะไรที่ต้องเอาไปด้วย ให้จัดเตรียมไว้วันนี้ พรุ่งนี้ตอนกลางวันผมจะช่วยนำไปส่งให้ก่อน"

หลังจากเจียนหยวนเฉิงพูดจบ ก็รอดูปฏิกิริยาของเจียนอี้หลิง

ก่อนที่จะมาแจ้งเจียนอี้หลิง เจียนซือไห่ เวินนวน และเจียนหยวนเฉิงทั้งสามคนได้ปรึกษากันอยู่พักใหญ่แล้ว

และคาดการณ์ว่าเจียนอี้หลิงอาจจะมีปฏิกิริยารุนแรง

เจียนซือไห่ไม่กล้ามองตาเจียนอี้หลิง ครั้งที่แล้วเมื่อคุณป้าเสนอให้รับเจียนอี้หลิงไปอยู่ที่บ้านหลังเก่า เขาไม่ได้ตกลง ไม่คิดว่าครั้งนี้จะต้องส่งไปด้วยเหตุผลแบบนี้

"ค่ะ" คำตอบของเจียนอี้หลิงสั้นกระชับ

จากนั้นก็หันหลังกลับไปเก็บของ

เจียนซือไห่และเจียนหยวนเฉิงไม่ได้คาดคิดว่าเจียนอี้หลิงจะมีปฏิกิริยาแบบนี้

พวกเขาถึงกับคิดว่าเจียนอี้หลิงอาจจะร้องไห้โวยวาย

แต่กลับไม่คิดว่าเธอจะยอมรับการจัดการของพวกเขาอย่างเงียบๆ แบบนี้

มองดูเจียนอี้หลิงที่ไม่ร้องไห้ ไม่โวยวาย เชื่อฟังอย่างเงียบๆ มองดูร่างเล็กๆ ของเธอ

หัวใจของพ่อลูกทั้งสองเหมือนถูกทุบอย่างแรงด้วยของทื่อ

"เสี่ยว เสี่ยวหลิง...ถ้า ถ้าหนูต้องการอะไรบอกพ่อนะ พ่อ..." เจียนซือไห่พยายามทำอะไรสักอย่างเพื่อปลอบโยนเจียนอี้หลิง

เจียนอี้หลิงส่ายหน้า ใบหน้าเล็กๆ ดูอ่อนเยาว์แต่สงบนิ่ง