ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

บทที่ 110 เชอริลและเชอร์ลี่ย์

ขึ้นชื่อว่าหมี ไม่ว่าจะสีไหนก็คือหมี ทุกตัวล้วนมีความดุร้ายอยู่ในสายเลือด เปรียบดั่งราชาแห่งป่าพนาไพร

แรกเริ่มฉงต้านั้นยังไม่ได้มีอาการใดๆ แต่หลังจากที่มันเห็นหู่จือและเป้าจือต่างก็เห่าหอนแบบไม่มีทีท่าจะสิ้นสุด มันเลยหมดความอดทนแล้วคำรามเสียงดังออกมาเยี่ยงราชาแห่งป่าผืนนี้ “โฮว!โฮว!”

ขณะเดียวกันเจ้าเม่นกลุ่มนั้นยืนมองด้วยความตกใจไม่ไหวติง พร้อมทั้งกำลังคาดคะเนเหตุการณ์ถึงความน่าเกรงขามของฉงต้าที่อยู่เบื้องหน้า เพราะเจ้าเม่นเหล่านี้ก็ไม่เคยพบเห็นฉงต้าตัวจริงมาก่อน เพียงแค่เสียงลือเสียงเล่าอ้างเท่านั้น