ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

บทที่ 141 นายมาไหมล่ะ

เวลาโพล้เพล้พลบค่ำ ตะวันลาลับขอบฟ้า

ลมทะเลอ่อนๆ พัดโชย เกลียวคลื่นเคลื่อนตัวอยู่บนผิวน้ำ เมื่อแสงสุดท้ายสาดส่องลงบนท้องทะเล มันก็เปลี่ยนผิวน้ำทะเลให้กลายเป็นสีชมพูน่าหลงใหล

เหมาเหว่ยหลงยืนหน้าบ้านพักตากอากาศพลางมองไปทางทิศตะวันตก ท้องฟ้าใสสะอาดเต็มไปด้วยก้อนเมฆที่มากมากมาย ท้องฟ้าขาวโพลนราวกับถูกสายน้ำชำระล้าง ส่วนก้อนเมฆก็กลายเป็นสีแดงบริสุทธิ์ เมื่อทั้งสองผสานเข้าด้วยกันจึงให้ความรู้สึกเข้ากันอย่างบอกไม่ถูก