ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

บทที่ 27 จัดซื้อครั้งใหญ่

ไม่เพียงแต่มนุษย์เท่านั้นที่มีศักยภาพอย่างไร้ขีดจำกัด ศักยภาพของหมีก็มีมากเช่นกัน

หลังจากที่ตื่นตระหนกตกใจไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าลูกหมีตัวอ้วนพีจะวิ่งอย่างรวดเร็ว

แต่ว่ามันยังคงโง่มาก มันทำอะไรไม่ถูกจึงอยากที่จะปีนขึ้นไปบนเนินเขาลูกหนึ่ง สุดท้ายปีนไปได้ครึ่งทางอุ้งเท้าก็ลื่นไถลลง คิดไม่ถึงว่ามันจะกลิ้งลงมาด้วยเสียงที่ดังก้องอีกครั้ง!

ลูกหมีรีบร้อนกระวนกระวายใจ หลังจากที่ปีนขึ้นไปแล้ว มันเงยหน้าขึ้นไปมองยังเนินเขาและเดาว่ามันคงจะเข้าใจแล้วว่าถ้าหากจะใช้สี่ขาอันสั้นและเล็กของมันออกแรงทั้งหมดเพื่อปีนขึ้นไปนั้นคงจะเป็นไปไม่ได้ มันจึงหันตัววิ่งทะลุเข้าไปในป่าอย่างไม่ลังเล

ฉินสือโอวกลัวว่าจะทำให้ลูกสัตว์ตัวน้อยนี้ตกใจกลัวจนเกิดปัญหาอะไรขึ้น จึงถอยไปข้างหลังอย่างช้าๆและไปหลบซ่อนที่หลังต้นไม้ต้นหนึ่ง

ลูกหมีก็ได้หลบซ่อนเช่นกัน แต่ก็ยังโผล่หัวออกมามองข้างนอกอย่างปัญญาอ่อน

เมื่อเห็นชายหนุ่มที่น่ากลัวมากคนนั้นหายไปอยู่หลังต้นไม้ มันจึงปีนออกมาอย่างช้าๆและมองปลาที่ว่ายอยู่ในบึงน้ำ เดาว่ามันคงจะหิวมาก สุดท้ายจึงตัดสินใจหนีบหางไว้และปีนไปที่ข้างบึงน้ำอย่างช้าๆ

แต่ว่าลูกหมีตัวนี้มีความระมัดระวังตัวอย่างยอดเยี่ยม มันมีสมองที่เคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องเหมือนกับลูกเทนนิสไม่มีผิด เหมือนกับพอมีลมพัดหญ้าขยับมันก็จะวิ่งหนีไปทันที

ฉินสือโอวไม่ได้ส่งเสียงใดๆออกมา ในที่สุดลูกหมีก็สบายใจลง เมื่อมาถึงข้างบึงน้ำ มันได้ยื่นจมูกสีดำไปมองปลาที่ว่ายอยู่ในน้ำอย่างใจลอยด้วยความอยากได้

ลำธารที่เกิดจากหิมะละลายนั้นใสสะอาดบริสุทธิ์ ดังนั้นจึงดึงดูดปลาทะเลมากมายให้ว่ายทวนกระแสน้ำมา ในบึงน้ำมีปลาเยอะมาก ปลาตัวเล็กๆจะมีปลาสเมลท์และปลาแมงป่องซึ่งมีขนาดลำตัวยาวประมาณหกถึงเจ็ดเซนติเมตร ส่วนปลาตัวใหญ่ก็มีปลาแซลมอนที่หมีสีน้ำตาลชอบที่สุด

ปกติแล้วปลาสเมลท์จะอาศัยอยู่ในทะเล ในฤดูใบไม้ผลิตัวที่โตเต็มวัยก็จะว่ายมาที่ปากแม่น้ำเพื่อออกไข่ ดังนั้นเมื่อเห็นมันมาปรากฏตัวอยู่ที่ลำธารจึงไม่ทำให้คนประหลาดใจนัก

ลูกหมีจ้องมองไปที่ปลาเหล่านี้อย่างตั้งใจ แต่เหมือนกับแม่แท้ๆของมันจะไม่เคยสอนมันจับปลามาก่อน มันเลียลิ้นและมองดูอยู่สักครู่ จากนั้นก็กระโดดขึ้นทันทีด้วยความเก่งกล้า พกพาพลังที่มีค่าที่สุดพุ่งเข้าไปในบึงน้ำ!

ฉินสือโอวมองดูอย่างใจลอย ลูกหมีตัวนี้คิดอยากจะจับปลาในน้ำเหรอ?

มันสะบัดตัวในน้ำอยู่หลายครั้ง อย่าว่าแต่จับปลาให้ได้เลยแม้แต่ปลาอยู่ตรงไหนลูกหมีตัวนี้ก็ยังหาไม่เจอ จนสุดท้ายก็ร้องไห้เสียงฮือๆ ออกมา และจำเป็นที่จะต้องปีนขึ้นมาบนฝั่งอีกครั้ง

ไม่รู้จะทำอย่างไรดี มันทำได้แค่เพียงมองดูปลาว่ายน้ำที่ดูเหมือนรสชาติจะเอร็ดอร่อยอย่างน้ำลายไหลต่อไป

มองดูอยู่สักพัก ลูกหมีก็ไม่เปลี่ยนความดื้อรั้น กระโดดลงไปจับปลาอีกครั้ง และแน่นอนว่าจุดจบก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม ไม่สามารถจับปลาได้เลยสักนิด

ฉินสือโอวเดินออกมาอย่างช้าๆ เขาเห็นลูกหมีตัวนี้น่าสงสารอย่างมาก จึงใช้จิตสำนึกของทะเลควบคุมปลาสเมลท์สองตัวให้ลอยมาที่ข้างบึงน้ำ

เจ้าหมีน้อยใช้ลิ้นอันอ่อนนุ่มเลียริมฝีปาก มันรีบใช้อุ้งเท้าหน้ายื่นออกไปอยากที่จะตะปบเอาปลาขึ้นมา ผลสุดท้ายขาที่สั้นและเล็กของมันก็ไม่มีความสามารถเพียงพอ มันลองทำอยู่หลายครั้งก็ไม่เป็นผล ทำให้มันรีบร้องไห้โฮออกมาอย่างต่อเนื่อง

ฉินสือโอวจึงจนปัญญาแล้วจริงๆ เจ้าหมีดำตัวนี้กำลังล้อเล่นอยู่ใช่ไหม? หรือมันคิดว่าความน่ารักจะทำให้ปลาติดกับได้ เมื่อพบเจอลูกหมีที่ดีแบบนี้ฉินสือโอวก็รู้สึกหลงใหลแล้ว

ฉินสือโอวพยายามเดินเข้าไปเบาๆและยื่นมือไปงมปลาสเมลท์ขึ้นมา ลูกหมีหันหน้ามามองเขา จิตใต้สำนึกจึงอยากจะวิ่งหนีอีกครั้ง

แต่ว่าเมื่อเห็นปลาสเมลท์ที่อวบอ้วนอยู่ในมือของฉินสือโอว มันจึงทำใจไม่ได้ที่จะวิ่งหนีไปอีกครั้ง มันชะงักอยู่หลายวินาที สุดท้ายไม่รู้ว่ามันคิดอย่างไร มันปีนขึ้นไปอยู่ที่หน้าต้นไม้ต้นหนึ่งอย่างกะทันหัน ใช้อุ้งเท้าหลังแตะที่พื้นและใช้อุ้งเท้าหน้าพยุงลำต้นไว้ มันพยายามออกแรงผลักอย่างเต็มที่ออกมา ผลักไปพลางร้องเสียงโฮกๆ ไปพลาง

เริ่มแรกฉินสือโอวไม่รู้ว่าลูกหมีตัวนี้คิดอยากที่จะทำอะไร แต่ไม่นานเขาก็เข้าใจ คาดไม่ถึงว่าเจ้าลูกหมีตัวนี้กำลังแสดงพลังมาทางเขาเพื่อขู่ให้เขาตกใจกลัว!

หลังจากที่เข้าใจแล้ว ฉินสือโอวจึงสะดุ้งตกใจ

และเห็นได้ชัดว่ากระรอกน้อยก็เข้าใจความหมายของเจ้าป่าตัวน้อยนี้เช่นนี้ มันจึงปีนลงมาจากไหล่ของฉินสือโอวอย่างรวดเร็ว และหายวับปีนขึ้นไปยังต้นสนที่ลูกหมีตัวนั้นกำลังผลักอยู่ มันเอาอุ้งเท้าอีกข้างกระทุ้งลูกสนที่แห้งจนแฟบแล้วตกลงมา!

ลูกหมีเตรียมที่จะหนีภัยอีกครั้ง……

ฉินสือโอวไม่อยากทำให้มันตกใจจึงจับปลาโยนเข้าไป ลูกหมีกะพริบตาปริบๆและลองหยั่งเชิงอยู่สักครู่ เมื่อเห็นว่าฉินสือโอวยืนอยู่ที่เดิมไม่ได้ขยับตัว มันจึงพุ่งเข้าไปอย่างเร็วเหมือนถูกไฟจี้ กัดไปที่ปลาสเมลท์และวิ่งหนีไป

มันก็เหมือนกับหมาตัวหนึ่งที่เก็บกระดูกได้

ปลาสเมลท์นั้นตัวเล็กมาก เดาว่าลูกหมีวิ่งไปไม่ถึงสองก้าวก็กินหมดแล้ว มันจึงวิ่งกลับมาและมองไปที่บึงน้ำตาปริบๆ

ฉินสือโอวจึงจับปลาแซลมอนที่หนักประมาณสองสามปอนด์ขึ้นมาหนึ่งตัวแล้วโยนให้กับลูกหมีอีกครั้ง มันกระดกก้นขึ้นและเริ่มจัดการกับปลาแซลมอนอย่างจดจ่อตั้งใจ

กินดื่มจนอิ่มแล้วลูกหมีก็ได้วิ่งหนีไปในทันทีเดาว่ามันยังคงรู้สึกว่าฉินสือโอวคืออสูรที่น่ากลัวมากตัวหนึ่ง

เมื่อเงาร่างของลูกหมีได้หายไป ฉินสือโอวจึงได้พากระรอกเสี่ยวหมิงกลับไปที่วิลล่า

ตอนนี้ธุระของเขาเยอะมาก เรื่องสำคัญที่ต้องจัดการในทันทีคือการจัดซื้ออุปกรณ์ที่จำเป็น เขาจึงพาชาร์คนั่งเรือไปที่เซนต์จอห์น

ภายใต้การแนะนำของชาร์ค ฉินสือโอวจึงเข้าไปที่ศูนย์การค้าที่ขายอุปกรณ์การประมงแห่งหนึ่งที่ชื่อว่า ‘ไวกิ้ง’

ศูนย์การค้าแห่งนี้มีพื้นที่ที่กว้างขวางมาก ด้านในแบ่งเป็นพื้นที่ประมาณสิบกว่าพื้นที่เท่าๆกัน แยกขายแหจับปลา อุปกรณ์ตกปลา อุปกรณ์อะไหล่ของเรือประมง ที่นี่มีแม้กระทั่งแบบเรือเร็วขนาดเล็กทั้งชุด ฉินสือโอวได้เห็นแล้วว่าตำแหน่งตรงกลางของศูนย์การค้าได้จัดวางเรือเร็วสี่ลำไว้

เมื่อชาร์คโผล่หัวเข้ามา ชายร่างสูงใหญ่ผิวสีแทนคนหนึ่งที่นอนหลับฟุบหน้าอยู่บนเคาน์เตอร์ก็หันหน้ามาแวบหนึ่ง เขาตะโกนอย่างเกินจริงขึ้นมาทันที ”ไฮ ไฮ ดูสิใครมา? สวรรค์ส่งแขกผู้มีเกียรติมาสินะ! ฉลามยักษ์ดีๆหนึ่งตัว ยินดีต้อนรับสู่อาณาเขตไวกิ้ง เพื่อนรัก!”

ชาร์คขึ้นไปกอดกับเขาจากนั้นก็พูดแนะนำให้ฉินสือโอวรู้จัก ”บอส นี่คือ เรค บิ๊กฟุต ฮาดโรเซ่น เพื่อนคนหนึ่งที่เรียกตัวเองว่าเป็นตลกตัวจริงของไวกิ้ง”

เรคหัวเราะชอบใจ เขาขึ้นมาจับมือกับฉินสือโอวและเอ่ยถามอย่างแปลกประหลาดใจ ”คุณคือเจ้านายของไอ้คนป่าเถื่อนแบบชาร์คเหรอ? เหมือนกับจะไม่คุ้นหน้าคุ้นตา”

“นี่คือหลานของฉิน เสี่ยวฉิน” ชาร์คพูดขึ้น

ฉินสือโอวรู้สึกได้ชัดว่าเรคแสดงออกอย่างเคารพด้วยใจออกมาในชั่วขณะหนึ่ง เขาทำแม้กระทั่งเอาสองมือมาจับมือของฉินสือโอวและพูดออกมา”อ้อ เป็นเกียรติ เป็นเกียรติมากเลย! เด็กของคุณฉินมาแล้วเหรอ? นี่เป็นข่าวใหญ่จริงๆ”

ดูแล้วปู่รองคนที่ลึกลับคนนั้นของตัวเองจะมีชื่อเสียงในละแวกเซนต์จอห์นนะ ฉินซือโอวรู้สึกแปลกใจขึ้นมา

“พวกนายต้องการอะไร” เรคเอ่ยถามขณะที่กำลังรินเหล้าให้ทั้งสองคน

ฉินสือโอวจิบไปหนึ่งอึก เหล้านั้นเข้มมาก ถ้าเปรียบเทียบกับไวน์หวานที่กลมกล่อมในปากและสามารถดื่มได้อย่างเรื่อยๆ เหล้านี้ก็เหมือนกับเหล้าขาว

ชาร์คหัวเราะและพูดออกมา ”นายกำลังจะรวยแล้วบิ๊กฟุต ครั้งนี้จะมีการซื้อขายครั้งใหญ่มาเยือน”

เขาส่งใบแสดงรายการจัดซื้อสินค้าขึ้นไป จากนั้นก็พูดต่อ ”ของที่อยู่ด้านบนจัดเข้าชุดให้เรียบร้อย จากนั้นก็เอาไปส่งที่ฟาร์มปลา ฉันจะต้อนรับไอ้ลูกหมาอย่างนายให้เป็นอย่างดีเลย!”

เมื่อเรคมองดูรายการสินค้า แววตาก็เป็นประกายขึ้นมาอย่างทันทีทันใด เขาตะโกนออกมาสองครั้ง เพื่อนสามสี่คนของเขาก็เดินออกมา และเริ่มขนของตามที่เขาสั่งไปไว้ด้านนอก

โซนาร์(ระบบหาวัตถุใต้น้ำด้วยคลื่นเสียง) ไฟประจุความเข้มสูง แหจับปลาทุกชนิด ฉมวกทั้งชุด ชุดดำน้ำ แจ็กเกตดำน้ำ เป็นต้น ข้าวของที่คละปนกันเหล่านี้สามารถทำให้คนกลุ่มหนึ่งยุ่งอยู่กับงานได้ตลอดทั้งบ่าย

ร้านค้าร้านนี้มีของครบหมดทุกอย่าง ยังมีชนักแทงปลา ธนูและลูกธนูเป็นต้น มีอุปกรณ์สำหรับจับปลาทุกประเภท

ฉินสือโอวรู้สึกถูกอกถูกใจกับธนูลูกรอกคันหนึ่ง ธนูเป็นสีขาวเงินทั้งคัน มีความโค้งเรียบ สะท้อนแสงเปล่งประกายระยิบระยับ มีลูกรอกทั้งเล็กและใหญ่สี่อัน ทำด้วยฝีมือที่ดูเนียนและประณีต เป็นความสวยงามต่อสายตามาก

พนักงานของเพื่อนเขาได้แนะนำขึ้นมา ”คุณช่างตาถึงมาก คุณผู้ชาย ธนูที่มีลูกรอกสี่ล้อชนิดนี้เห็นได้น้อยมากในเซนต์จอห์น มันใช้คาร์บอนนับร้อยชั้น โครงสร้างธนูทำจากแผ่นไฟเบอร์แก้วแบบเชิงเดี่ยว สามารถรับแรงการโค้งได้อย่างดีทั้งคัน มาพร้อมกับทิศทางของจุดศูนย์กลางที่แน่นอน ชุดจุดศูนย์กลางล้อที่ไม่ตรงกันสามารถปรับความเร็วสูงได้พร้อมกันถึง12ระดับ สายธนูมีส่วนผสมของเหล็กกล้าสเตนเลส เพิ่มการขัดของสายธนูและการผสมกันของล้อที่มีความพร้อมกันที่ดี รูปโฉมภายนอกนั้นงามแต่มีอานุภาพที่แข็งแรงมาก เป็นสิ่งที่ผู้ชายรักที่สุด”

ฉินสือโอวอยากจะซื้อแต่ชาร์คไม่ยอมรับจึงพูดออกมา ”ไม่จำเป็น บอส ของพวกนี้ผมทำได้หมดแหละ และยังทำได้ดีด้วย”

เรคเดินเข้ามา หัวเราะและพูดขึ้น ”อย่ามาพูดขี้โม้เลยชาร์ค ฉันรู้ว่านายฉลาดและมีฝีมือในการประดิษฐ์ แต่นายสามารถทำธนูสี่ลูกรอกออกมาได้เหรอ? บอส คุณเคยดูหนังเรื่องแรมโบ้ไหม? นี่คือทำเลียนแบบธนูสี่ลูกรอกที่แรมโบ้ใช้”

ชาร์คกลัวเสียหน้าจึงพูดออกมาอย่างทะนง ”มันจะมีอะไรยาก ถ้าเอาแท่นกลึงมาให้ฉัน ฉันต้องทำมันออกมาได้แน่นอน”

เรคหัวเราะชอบใจ เขาหยิบธนูขึ้นมาอย่างไม่จังเลยสักนิดและพูดออกมา ”บอส ถ้าคุณชอบก็เอาไปเถอะ เพื่อเห็นแก่คุณฉิน ดูเหมือนผมจำเป็นต้องให้ของอะไรคุณสักหน่อย”

ฉินสือโอวรับธนูมาและแอบพูดในใจว่า ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่เจนโลก ดูเหมือนร่างกายสูงใหญ่บึกบึน ในความเป็นจริงแล้วเขามีคุณลักษณะที่ฉลาดหลักแหลม ถ้าเปรียบเทียบชาร์คกับเขาแล้ว ชาร์คก็เป็นแค่เด็กน้อยคนหนึ่ง

แต่จริงๆแล้วเรคเป็นคนกล้าได้กล้าเสียพอ ราคาของธนูคันนี้คือ 5,000 ดอลลาร์แคนาดา เมื่อคิดเป็นเงินจีน คิดไม่ถึงว่าราคาจะเกินสองหมื่นหยวน!

ฉินสือโอวเอามือจับคันธนูและใช้มือขวาออกแรงดึงสายธนูจนโค้งเป็นรูปดวงจันทร์

เรคจ้องมองเขาทันที พูดออกมาอย่างประหลาดใจ “เชี่ย แรงเยอะมาก!”

ครั้งนี้ก็มาถึงตาชาร์คที่เป็นคนหัวเราะ ฉินสือโอวร่างกายอ่อนแอและหวาดกลัวการใช้พละกำลัง แต่มักจะทำให้คนตกตะลึงเสมอ

ข้อดีอย่างเดียวของธนูลูกรอกคือสามารถปรับเปลี่ยนการดึงได้ เรคปรับการดึงจากหกสิบปอนด์เพิ่มขึ้นเป็นแปดสิบปอนด์ สุดท้ายฉินสือโอวสามารถปรับได้ถึงหนึ่งร้อยปอนด์ เมื่อได้ลองใช้แบบนี้แล้วเขาจึงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

……………………………………….