บทที่ 142 ของขวัญ

ตอนที่ 142 ของขวัญ

“นี่คือสิ่งใดหรือ?” ลั่วเซิงพิงโต๊ะคิดเงิน กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

น้ำเสียงของเว่ยหานเองก็ราบเรียบเช่นกัน “ของขวัญสำหรับคุณหนูลั่ว”

สือเยี่ยนที่ยืนอยู่ตรงมุมขยิบตาให้เขาอย่างแรง

ท่านให้ของขวัญคนเขา ไม่ว่าจะให้สิ่งใด อย่างน้อยก็ต้องกล่าวด้วยวาจาอ่อนโยนสักประโยคสิถึงจะทำให้เด็กสาวรู้สึกว่าท่านมีนางอยู่ในใจจริงๆ

น้ำเสียงเช่นนี้ เหมือนเรียกให้อีกฝ่ายเก็บเงินสิไม่ว่า