บทที่ 130 ชีวิตลำเค็ญ
ตอนที่ 130 ชีวิตลำเค็ญ
หลังจากผ่านยามรักษาการณ์ที่คอยเฝ้าประตูเมืองมาได้ จิตวิญญาณอันตึงเครียดของเด็กชายหน้าดำก็ผ่อนคลายลง สายตาสำรวจมองถนนอันกว้างขวาง อาคารบ้านเรือนที่เรียงรายกันอย่างกับเกล็ดปลา และคนเดินถนนที่สัญจรไปมาอย่างใคร่รู้
ถนนหนทางสะอาดสะอ้าน บ้านเรือนมีสง่าราศี ผู้คนสัญจรก็ดูภูมิฐาน
เด็กชายหน้าดำหน้าตาตื่นตาตื่นใจยิ่ง “พี่ใหญ่ เมืองหลวงดีจริงๆ”