บทที่ 1 หลังการแก้ไข

เมื่อเห็นสตรีมเมอร์หน้าด้านในจอกำลังคุยโม้ถึงผลงานอันรุ่งโรจน์ของตัวเองในช่วงที่ผ่านมา สีหน้าของผมก็หม่นลงโดยอัตโนมัติ

ผมมองดูชื่อและรูปโปรไฟล์ที่ถูกเบลอไม่สมบูรณ์ตรงกลางจอ ภาพใบหน้าอันหวานละมุนของหลิว ฮวนก็ผุดขึ้นมาในความคิด

"บอกพวกคุณนะ ผู้หญิงคนนี้แหละ ตอนส่งข้อความหาผม ดันส่งผิดไปหาเพื่อนสนิทผู้ชายของเธอ ผมดูประวัติแชทของพวกเขาแล้วมันน่าอายมากเลยนะ"

บรรยากาศในห้องไลฟ์สตรีมดูกลมเกลียว มีคนถึงกับถามถึงประสบการณ์การจีบสาวของบล็อกเกอร์คนนี้

ผมกดติดตามสตรีมเมอร์คนนี้เงียบๆ แคปหน้าจอไลฟ์เก็บไว้ พยายามข่มความโกรธในใจ

ผมไม่อยากคิดไปในทางที่ไม่ดี แต่รูปโปรไฟล์และชื่อที่ถูกเบลอไม่สมบูรณ์นั่น มันก็คือบัญชีที่หลิว ฮวนแฟนผมใช้อยู่จริงๆ รวมถึงหน้าแชทที่เขาเผลอโชว์ แค่เห็นข้อความ ผมก็นึกออกถึงน้ำเสียงของหลิว ฮวนได้เลย

ในขณะที่ผมกำลังสับสนวุ่นวายใจ หลิว ฮวนก็โทรเข้ามาพอดี

ผมลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็กดรับสาย

เสียงหวานปนหอบดังมาจากปลายสาย

"ที่รัก ทำไมไปธุระนานจังเลย คิดถึงแล้วนะ"

แต่ก่อนได้ยินเสียงแบบนี้ทีไร ผมจะรู้สึกใจเต้นแรง อยากงอกปีกบินกลับบ้านให้ได้

แต่พอนึกว่าไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่ได้ยินเสียงหวานแบบนี้ ผมก็รู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมา

"ที่รัก? สัญญาณที่นั่นไม่ดีเหรอคะ ทำไมไม่ได้ยินเสียงที่รักเลย?"

หลิว ฮวนถามด้วยน้ำเสียงสงสัย

"อ๋อ อาจจะเป็นเพราะสัญญาณไม่ค่อยดีมั้ง ได้ยินเสียงเธอหอบนิดๆ กำลังทำอะไรอยู่เหรอ?"

"หา?"

หลิว ฮวนรีบอธิบาย "กำลังวิ่งออกกำลังกายตอนกลางคืนค่ะ ช่วงนี้ที่รักไม่อยู่ ไม่มีคนคอยดูแล เลยไม่ได้ดูแลรูปร่างมาพักใหญ่แล้ว นี่ก็เห็นว่าที่รักกำลังจะกลับมา ต้องทำให้ตัวเองดูดีที่สุดไว้ให้ที่รักเห็นนะคะ!"

ปากเธอพูดคำหวานๆ ในขณะเดียวกัน ในห้องไลฟ์ก็มีเสียงหวานๆ ดังแว่วมา

สตรีมเมอร์เหลือบมองไปทางซ้าย แล้วหัวเราะพูดกับผู้ชมในห้องไลฟ์อย่างขึงขัง "พี่น้องทั้งหลายจำไว้นะ ถ้าคุณไปทำงานนอกบ้าน แล้วโทรหาแฟนรู้สึกว่าท่าทางเธอแปลกๆ อย่าคิดว่าตัวเองคิดมากเด็ดขาด ไม่งั้นหัวคุณอาจจะมีหมวกเขียวเพิ่มขึ้นมาอีกหลายใบโดยไม่รู้ตัวนะ!"

"อะไรกัน พี่สตรีมเมอร์ไม่ได้ล้อเล่นนะ นี่มันประสบการณ์จริงของคนที่เคยเจอมาแล้ว!"

"ความรักก็แบบนี้แหละ ใครๆ ก็พูดว่าอยู่ด้วยกัน 7 ปีจะเบื่อ แต่มีกี่คู่กันล่ะที่จะอดใจไหวไม่นอกใจ รักกันจริงๆ ได้ถึง 7 ปี?"

"ปิ๊ด!"

ผมปิดห้องไลฟ์ทันที จิตใจตกต่ำถึงขีดสุด

ในโทรศัพท์ หลิว ฮวนยังคงคุยเล่นกับผมไม่หยุด เล่าเรื่องที่เจอมาในช่วงนี้ เหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ

แต่ตอนนี้พอได้ยินเสียงเธอ ผมกลับรู้สึกอยากอาเจียน

"ที่รัก พอกลับมาแล้วเราไปเที่ยวกันไหมคะ? ไปเมืองหยุนเจียงกันเถอะ คิดว่าไงคะ? เพื่อนสนิทบอกว่าที่นั่นสนุกมากเลยนะ!"

เมืองหยุนเจียง?

ผมหัวเราะเยาะ ค้นหาบริษัทที่สตรีมเมอร์คนนี้สังกัดในเสิร์ชเอนจิน ที่อยู่ที่แสดงก็เป็นเขตหนึ่งในเมืองหยุนเจียงจริงๆ

"ที่รัก เหนื่อยมากเหรอคะ? ทำไมไม่ตอบอะไรเลย?"

ผมมองโทรศัพท์ นึกถึงคำหวานๆ ที่หลิว ฮวนเคยพูดกับผม

หลิว ฮวน เธอคิดว่าแฟนที่คบกันมายี่สิบปีเป็นคนโง่จริงๆ เหรอ?