บทที่ 86 การรั้งตัวไว้!

ไม่นานนัก เฉี่ยวเฉี่ยวก็พาสาวใช้หลายคนนำโจ๊กรสจืดมาให้ หลิงเฟิงได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ก็อดใจไม่ไหวน้ำลายสอ

พูดถึงอาหารของพรรคอาซูร่า ก็นับว่าเป็นอาหารเลิศรสจริงๆ

ตอนที่ตนเองอยู่กับตวนมู่ชิงซานที่ยอดเขาไม้ไผ่นั้น ฝีมือการทำอาหารของตวนมู่ชิงซานไม่ต้องพูดถึง แทบจะเป็นยาพิษ ส่วนฝีมือของตนเองก็แค่พอกินได้เท่านั้น

เฉี่ยวเฉี่ยวยกถ้วยโจ๊กมาตรงหน้า นั่งลงข้างเตียงอย่างไม่เกรงใจ ตักโจ๊กด้วยช้อนป้อนที่ปากหลิงเฟิง "กินสิ"