บทที่ 85 ความงามที่น่าลิ้มลอง!

ในวินาทีที่หลิงเฟิงล้มลงหมดสติ เยว่หยุนหลานก็รีบเข้าไปประคองเขาไว้ เมื่อมองดูชายหนุ่มที่มีเหงื่อท่วมใบหน้าและสีหน้าซีดขาวราวกระดาษ หัวใจของเธอก็เกิดความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

เขาเป็นคนแบบไหนกันแน่นะ?

เธอไม่เคยเห็นผู้รักษาคนไหนที่รักษาคนไข้จนตัวเองถึงกับหมดสติมาก่อนเลย

"ไม่ต้องกังวลไป เขาไม่เป็นไรหรอก"

เยว่จ้งเหลียนที่นั่งพิงอยู่บนเตียงมองดูหลิงเฟิงแวบหนึ่ง แล้วพูดด้วยรอยยิ้มบางๆ ว่า "แค่หมดแรงไปหน่อยเท่านั้นเอง"