ชานหงเยี่ยรู้สึกจุกที่จมูก เธอเคยจินตนาการถึงการพบกันอีกครั้งมามากมาย แต่ไม่เคยคิดเลยว่าเมื่อได้พบกันจริงๆ กลับพูดอะไรไม่ออกสักคำ
เพียงรอยยิ้มเดียว ก็บอกทุกสิ่งที่อยากจะพูดนับพันนับหมื่นคำ
ซู เทียนซีวิ่งออกมานอกประตูใหญ่ มองดูคนรักที่เงียบงันอยู่ตรงหน้า พยายามข่มความคิดถึงที่พลุ่งพล่าน ใช้รอยยิ้มกลบเกลื่อนความประหม่า: "หลายปีมานี้...เป็นยังไงบ้าง?"