บทที่ 296 ยอมรับชะตากรรม!
"ภรรยาจ๋า พูดแบบนี้ไม่ถูกนะ!"
ฉินชวนเริ่มสนใจ ยิ้มเจ้าเล่ห์พลางพูดว่า "ก็เพราะเรายังไงก็ต้องหย่ากันสักวัน ฉันถึงยิ่งต้องทิ้งความทรงจำที่ลืมไม่ลงไว้ให้เธอไง!"
ขำจะตายอยู่แล้ว!
ผู้หญิงคนนี้คิดมากจริงๆ!
โดยเฉพาะท่าทางน่าสงสารแบบนั้น ยังจะมาล้วงคำพูดจากเขาอีก?
โอ้ ตอนนี้อยากได้คำสัญญาแล้วเหรอ?
ยิ่งเธออยากได้อะไร ฉันก็ยิ่งไม่ให้ ดูซิว่าจะทำให้เธอทนไม่ไหวได้ไหม!