บทที่ 328 เมื่อไหร่ผมถึงจะลงมือได้?

"แหย๋น แหย๋น!"

ซูโม่เอินเคาะประตูห้อง เรียกเสียงเบาๆ ว่า "ไปกินข้าวด้วยกันไหม?"

เป็นเพื่อนสนิทกันมานาน เธอจะไม่รู้นิสัยของแหย๋นได้ยังไง?

เจอฉินพี่เข้าไป โดนกดดันจนแทบหายใจไม่ออก ในใจเต็มไปด้วยความแค้น ไม่รู้จะระบายออกที่ไหน แม้แต่เธอยังทนดูไม่ได้ แต่ก็ทำอะไรผู้ชายคนนั้นไม่ได้

"ฉันไม่ไปละ!"

เซี่ยเหยียนพูดอย่างหดหู่ว่า "ฉันไม่อยากไปร่วมงานเลี้ยงที่มีแต่การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นพวกนั้น!"