บทที่ 329 เมื่อแก้วแตก เจ้าก็จงสู้จนตาย!
"ฉันจะทุบแก้วเป็นสัญญาณ พอแก้วแตก พวกนายก็จัดการให้ตายไปเลย!"
ฉินชวนดูสงบนิ่ง แต่ในใจกำลังยิ้มร่า เชอเต๋อเว่ยเล่นมาเล่นไป สุดท้ายก็ทำให้ตัวเองพังจนได้
"ได้ครับ ใช้การทุบแก้วเป็นสัญญาณ!" พัคชังยงพูดด้วยท่าทางเย็นชา จากนั้นก็กระซิบเบาๆ: "คุณฉิน ผมมีคำขอที่ไม่ค่อยสะดวกใจจะพูด"
ฉินชวนยิ้มบางๆ: "พูดมา!"
"ถึงยังไงผมก็เป็นทายาทตระกูลผูในประเทศอวกาศ ขอแค่...ขอแค่ช่วยรักษาหน้าผมหน่อย พวกเรา...คือ...เฮ้อ..." พัคชังยงหน้าแดงก่ำ: "คุณเข้าใจความหมายของผมใช่ไหม?"