"ข้าอยากฆ่าเจ้า ง่ายดายเหมือนพลิกฝ่ามือ"
"เชื่อหรือไม่?"
เย่เสวียนยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ในดวงตาวาบไปด้วยแววเย็นชา
จั่วหยางหมิงชะงักไปทันที ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเป็นชุด ราวกับได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลก
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า————"
เสียงหัวเราะของจั่วหยางหมิงก้องกังวานไปทั่วฟ้าดิน
เย่เสวียนมองจั่วหยางหมิงเหมือนมองคนโง่ เพียงแค่จ้องมองเงียบๆ
ผ่านไปสักพัก จั่วหยางหมิงดูเหมือนจะหัวเราะจนเหนื่อย