ผีแก่

ฉบับปกติ:
ในวัย 11 ปี วิญญาณของเย่เสวียนได้ข้ามกาลเวลา กลับไปสู่ยุคแห่งตำนานเทพเจ้าอันไกลโพ้น กลายเป็นอสูรที่มีความเป็นนิรันดร์ ออกมาจากดินแดนเดิมแห่งการฝังจักรพรรดิ และส่งผลกระทบต่อยุคสมัยต่างๆ มากมาย แต่เบื้องหลังเย่เสวียนกลับมีมือที่มองไม่เห็นคอยควบคุมทุกสิ่ง เพื่อที่จะควบคุมชะตากรรมด้วยตัวเอง เย่เสวียนทุ่มเททุกอย่าง แต่ในขณะที่เขากำลังจะประสบความสำเร็จ กลับถูกศิษย์และภรรยาทรยศ ทำให้วิญญาณต้องหลับใหลไป 90,000 ปี

เมื่อเย่เสวียนตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองได้กลับเข้าสู่ร่างเดิม และกลายเป็นบุตรเขยของลัทธิอมตะหลวง ยิ่งไปกว่านั้นยังถูกผู้คนมองว่าเป็นคนโง่ เรื่องราวจึงเริ่มต้นขึ้นจากตรงนี้

พลังวิญญาณจักรพรรดิแห่งกาลเวลา กลับมาในค่ำคืนหนึ่ง

นับจากนี้ บุตรเขยจักรพรรดิรุ่นหนึ่งได้ลุกขึ้นมา เริ่มต้นตำนานเทพเจ้าผู้พิชิตกาลเวลา!

ฉบับย่อ:
บุตรเขยโง่เขลา วิญญาณกลับคืนมา ลุกขึ้นในวันหนึ่ง ไร้เทียมทานตลอดกาล

ฉบับโอ้อวด:
"ข้าไร้เทียมทาน พวกเจ้าทำตามสบาย" ————เย่เสวียน

ฉบับมีม:
ปีนั้น ข้าล้วงมือใส่กระเป๋า ไม่รู้จักคำว่าคู่ต่อสู้

บุตรเขยจักรพรรดิแห่งกาลเวลา

"เจ้าผู้เป็นจ่างเหมินจื้อจุนแห่งประตูโบราณเจิ้นเทียน รู้หรือไม่ว่าเจิ้นเทียนกู่หลิ่งดวงที่สิบมีที่มาอย่างไร?"


ในขณะที่จั่วหยางหมิงกำลังจะลงมือ เย่เสวียนก็พูดขึ้นอย่างเรียบเฉย


เย่เสวียนมองจั่วหยางหมิงด้วยรอยยิ้มที่ไม่อาจบอกได้ว่ายิ้มหรือไม่


จั่วหยางหมิงเก็บความตั้งใจฆ่า พูดอย่างไม่แสดงอารมณ์ว่า: "เจิ้นเทียนกู่หลิ่ง น่าจะถูกปล่อยออกมาโดยอาจารย์ใหญ่เจิ้นเทียนกู่หลิ่งใช่หรือไม่?"


บทที่ 525 ข้าชื่อเย่เสวียน เป็นเพียงบุตรเขย