บทที่ 112 การค้นพบ

มีคำกล่าวว่าเมื่อมีข้าวในบ้าน จิตใจก็ไม่หวั่นไหว หลังจากส่งลูกจ้างร้านข้าวกลับไป เซินอี้เจียมองดูข้าวสารและแป้งที่กองอยู่เกือบครึ่งห้องใต้ดิน รู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก

หลังจากวิ่งวุ่นอยู่ข้างนอกทั้งวันโดยไม่ได้ดื่มน้ำสักอึก เธอเดินเข้าไปในห้องโถง ทักทายป้าเถียน แล้วรินน้ำชาให้ตัวเองหนึ่งถ้วย ก่อนจะดื่มรวดเดียวหมด

"ค่อย ๆ ดื่มสิ ไม่มีใครแย่งเธอหรอก" หลี่ว่าอย่างตำหนิ