ในที่สุดกลุ่มคนก็จากไป เซินอี้เจียกุมท้องหัวเราะลั่น "ฉันยังพูดไม่จบเลย ไฝนั่นอยู่ทางขวาต่างหาก แล้วก็นะ เซินหรูหยุน..."
เธอหัวเราะจนน้ำตาไหล พอหันไปมอง
ซ่งจิ่งเฉินกับหลินเซาต่างมองเธอด้วยสายตาที่บรรยายไม่ถูก
เซินอี้เจีย "..."
แย่แล้ว ลืมตัวไปเลย
ซ่งจิ่งเฉินปวดหัวจนต้องนวดขมับ โบกมือให้หลินเซา
หลินเซารีบเข็นเขากลับห้อง เนื่องจากพื้นหิมะลื่น เพื่อป้องกันอุบัติเหตุ เซินอี้เจียได้กำชับไว้แล้วว่าต้องมีคนเข็นถึงจะออกไปข้างนอกได้