บทที่ 143 ตบดอกบัว (ในช่วง PK ขอคำแนะนำ ความคิดเห็น การติดตามอ่าน...)

เซินอี้เจียรู้สึกตาสั่น สายตาเหลือบไปเห็นคนกลุ่มหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาใกล้พวกเธอ

เธอรีบคว้าข้อมือของเซินหรูหยุนที่หยุดชะงัก แล้วฟาดฝ่ามือไปที่หน้าเธอทันที ภายใต้สายตาตกตะลึงของเซินหรูหยุน เธอผลักอีกฝ่ายออกไปด้านข้าง

เธอมองดูอีกฝ่ายล้มหัวทิ่มลงไปในหลุมข้างเล้าไก่ที่พี่ห่าวและคนอื่นๆ ขุดไว้เลี้ยงไส้เดือน รู้สึกสะใจในใจ

พอหันไปเจอสายตาของคนกลุ่มนั้น เธอไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด วิ่งเหยาะๆ ไปข้างซ่งจิ่งเฉินแล้วพูดอย่างน้อยใจว่า "สามี นางรังแกข้า"