บทที่ 155 ทุบจนสลบ

ซ่งจิ่งเฉินนิ่งไปครู่หนึ่ง จู่ๆ ก็ยื่นมือมาจับมือของเซินอี้เจีย อีกมือหนึ่งรับถ้วยชามาดื่มชาในถ้วยลงคอในคำเดียว

พอชาเข้าปาก ร่างของซ่งจิ่งเฉินก็สั่นสะท้าน ถ้วยชาในมือร่วงลงพื้นส่งเสียงแตกดังเปรี๊ยะ

เซินอี้เจียรู้สึกใจหายวาบ รีบถามอย่างร้อนรน "เป็น เป็นอะไรไป?"

เธอยังไม่ทันได้ทดลองเลย ในตำราที่เขียนไว้จะไม่ใช่การหลอกลวงใช่ไหม? นี่มันกลายเป็นยาพิษไปแล้วหรือ?