บทที่ 156 ความเข้าใจผิด

เห็นได้ชัดว่าเธอประเมินแรงที่ใช้ต่ำเกินไป หลังจากรอผ่านมื้อกลางวันไปแล้ว น้องฮวนมาเรียกให้กินอาหารเย็นแต่ก็ยังไม่เห็นซ่งจิ่งเฉินตื่นขึ้นมา...

เซินอี้เจียไม่ได้กินอาหารกลางวัน หิวจนทนไม่ไหว จึงต้องไปกินอาหารก่อน

สองคนไม่ได้ออกจากห้องทั้งวัน เธอคิดว่าคงจะถูกซักถาม

เซินอี้เจียได้คิดข้ออ้างไว้ในใจแล้ว แต่ผลคือไม่มีใครถาม แม้แต่หลี่ก็ไม่ได้ถามสักคำว่าทำไมซ่งจิ่งเฉินถึงไม่มากินอาหารเย็น