บทที่ 264 เจียเจียถูกซื่อจื่อปฏิเสธไม่ให้เข้าประตู

ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ท้องฟ้าที่เคยสดใสด้านนอกกลับมืดครึ้มลง แถวไผ่ที่ปลูกไว้ในลานบ้านถูกลมพัดส่งเสียงซู่ซ่า

สายลมเย็นที่พัดมาพร้อมความชื้นพัดเข้ามา ฝนก็เริ่มตกลงมาจากท้องฟ้า

เซินอี้เจียหดคอเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร โม่หยวนก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ปิดหน้าต่างให้เธอ

"อากาศเริ่มเย็นลงแล้ว คุณหนูใส่เสื้อผ้าเพิ่มอีกสักชิ้นเถอะค่ะ" น้ำเสียงของโม่หยวนที่ไม่มีอารมณ์ใดๆ แต่กลับพูดคำที่แสดงความห่วงใย