ຈູ ດ່າ ຣຽນ ประสานมือแบบขอไปทีว่า "ข้าน้อยคารวะอ๋อง"
"นั่งเถอะ" ซ่างกวนฮั่นพยักหน้า กล่าวอย่างสุภาพว่า "ช่วงก่อนหน้านี้ไม่ทราบว่าຈູ ດ່າ ຣຽນจะมา เพื่อให้ประชาชนมีอาหารกิน ข้าพาคนเข้าไปในป่าลึกตลอด ในเมืองไม่มีใครล่วงเกินท่านใช่หรือไม่"
คำถามนี้ทำให้ຈູ ດ່າ ຣຽນนึกถึงเจี่ยต้าฝูคนนั้น ใบหน้าดำทะมึนทันที เขายิ้มฝืดๆ "เมื่ออ๋องถามเช่นนี้ ข้าน้อยก็ขอพูดตามตรง เมืองซวิ่นหยางนี้ช่างวุ่นวายเหลือเกิน การที่มีคนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงมาล่วงเกินข้าน้อยนั้นเป็นเรื่องเล็ก