โม่หยวนไม่พูดอะไร เธอรู้สึกว่าหลิวเพียวเพียวเปลี่ยนไป และไม่อยากให้คุณหนูของเธออยู่ตามลำพังกับหลิวเพียวเพียว
ใบหน้าของหลิวเพียวเพียวฉายแววเก้อเขิน เซินอี้เจียถอนหายใจ "โม่หยวน เธอออกไปก่อนเถอะ"
โม่หยวนยังคงไม่อยากไป แต่เธอก็ไม่อาจขัดคำสั่งของเซินอี้เจีย จึงจำต้องเดินออกไปยืนในลานบ้าน สายตาจับจ้องไปที่ห้องโถงดอกไม้โดยไม่กะพริบตาเลยแม้แต่น้อย