บทที่ 37 จะมีเรื่องอะไรกัน

แน่นอนอย่างที่คาด จวงชิงเหอรู้สึกเหมือนกำปั้นของเธอต่อยเข้าไปในสำลี เมื่อถูกจวงชิงหนิงเมินเฉย ยิ่งรู้สึกอึดอัดในใจจนทนไม่ไหว อยากจะดึงตัวจวงชิงหนิงกลับมาถามให้รู้เรื่องว่าทำไมถึงได้เมินเธอแบบนั้น

หรือว่าดูถูกเธออยู่หรือไง?

เด็กกำพร้าที่ไม่มีทั้งพ่อและแม่คนนี้ กล้าดีอย่างไรมาดูถูกเธอ ไม่เห็นเธออยู่ในสายตา?

จวงชิงเหอยิ่งคิดยิ่งโกรธ ความโกรธทั้งหมดพลุ่งขึ้นมาจนหน้าอกปวดร้าว อยากจะหาใครสักคนมาทะเลาะด้วยตอนนี้เลยถึงจะรู้สึกสบายใจ