บทที่ 48 มีเหตุผลอยู่บ้าง

และเมื่อลูกๆ โตขึ้นเรื่อยๆ ลูกคนโตปีนี้อายุสิบสองแล้ว ต่อไปก็จะมีแรงช่วยทำงาน ถ้าพวกเขาสองคนแยกกันไปขายเต้าหู้ คงจะขายได้มากขึ้น

หากหาเงินได้มากขึ้น ชีวิตต่อจากนี้ก็จะดีขึ้นอีก

รอยยิ้มที่มุมปากของจวงหย่งเห้อเพิ่มขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่

แม่นางเหอรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร รอยยิ้มบนใบหน้าเธอก็ไม่จางหาย "ถ้าต่อไปเราสามารถหาเงินได้มากขึ้น ก็ต้องขอบคุณหนิงยาโถวจริงๆ"