บทที่ 62 ความกังวล
"จดไว้หรือยังล่ะ?"
"จดแล้วครับ" จวงหมิงเลี่ยงและเด็กคนอื่นๆ ตอบอย่างว่าง่าย
"ดีแล้ว รีบกินข้าวกันเถอะ"
ลูกๆ ในบ้าน แม้บางครั้งจะมีนิสัยซุกซนเหมือนเด็กทั่วไป แต่โดยรวมแล้วพวกเขาเป็นเด็กที่รู้ความและเชื่อฟัง ดีกว่าเด็กบ้านอื่นๆ มากทีเดียว
เรื่องนี้ จวงหย่งเห้อรู้สึกภูมิใจมาตลอด
ส่วนแม่นางเหอก็ยิ้มแย้มแจ่มใส แบ่งไข่เจียวกุยช่ายให้ทุกคน
จวงหย่งเห้อได้มากที่สุด รองลงมาคือน้องๆ ได้เท่าๆ กัน สุดท้ายนางคิดสักครู่แล้วแบ่งส่วนของตัวเองให้จวงหมิงเลี่ยงเพิ่ม