บทที่ 297 ทนอยู่ต่อไปไม่ไหว

"ฉันตั้งใจจะรอให้ชิงซุ่ยมาก่อนแล้วค่อยมอบให้เธอ แต่ตอนนี้ฉันรอไม่ไหวแล้ว อยากจะให้เธอตอนนี้เลย"

เหมือนเด็กน้อย รอไม่ได้นาน จ้องมองอย่างกระวนกระวายทีละนิด

จวงชิงหนิงเข้าใจความรู้สึกของจางชิวอิง รับผ้าเช็ดหน้ามาพับอย่างประณีตแล้วเก็บไว้ในอก "วางใจได้ เมื่อฉันกลับไปจะต้องมอบให้เธอ และบอกว่านี่เป็นของขวัญที่เธอตั้งใจเตรียมให้"

"สองสามวันนี้ ธุรกิจร้านเป็นอย่างไรบ้าง?" จวงชิงหนิงถามเฉาซื่อ