บทที่ 298 หาความตาย

จวงชิงหนิงช่วงนี้ยุ่งมาก ไม่ได้เข้าไปในเมือง จางหย่งชางคิดถึงเธอมานานแล้ว ตอนนี้จวงชิงหนิงเต็มใจที่จะไปกินข้าว ไม่ต้องพูดถึงสี่อย่างกับซุปหนึ่งถ้วย แม้แต่สี่สิบอย่างกับซุปหนึ่งถ้วย อาจารย์ของเขาก็จะตกลงโดยไม่ลังเลและหาทางทำอาหารให้ครบทุกอย่าง

"งั้นพวกเราจะรอเธอที่ลานหลังนะ"

เหลียนหรงกับหม่าทงพูดคุยหัวเราะกันพลางขนของจากร้านเต้าหู้ไปที่ลานหลังของสถานที่และที่อยู่