บทที่ 346 โง่จริง!
"แม่ พูดอะไรน่ะ?"
"ลูกไม่รู้หรอกหรือว่าแม่กำลังพูดถึงอะไร?" หวังซื่อหรี่ตามองจวงเหวินเฉิงอย่างล้อเลียน "ความคิดเล็กๆ น้อยๆ ของลูกน่ะ คิดว่าแม่มองไม่ออกหรือไง?"
"ว่าตั้งแต่กลับมาจากเมือง ก็คิดจะช่วยรักษาคนไข้ไปพร้อมๆ กับศึกษาวิชาแพทย์ เพื่อรอวันเปิดคลินิก แต่แม่เห็นว่าเรื่องนี้ลูกกลับไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ แต่กลับมาสนใจช่วยหนิงยาโถวทำถุงสมุนไพรไล่ยุงทุกวัน"