005 คุณหนูตระกูลใหญ่ (5)

ชั้นบน เย่เส้าฮวากำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องของเธอ อีกเดือนเดียวก็จะถึงการสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว

008 ที่ไม่ได้พบกันมานานในที่สุดก็ปรากฏตัวอีกครั้ง ตามที่มันบอก มันไปอัพเกรดมา เมื่อเห็นเย่เส้าฮวาเป็นแบบนี้ มันรู้สึกเจ็บปวดอย่างสุดซึ้งพลางกุมอก 【เจ้าของร่าง เธอยังมีอารมณ์อ่านหนังสืออีกเหรอ? หรือว่าเธอลืมคำสาบานที่เราจะต้องทำภารกิจไปแล้ว?】

เย่เส้าฮวาพลิกหน้าหนังสือ มือชะงักไป เห็นได้ชัดว่ามันอัพเกรดมาจริงๆ "อย่าทำแบบนี้สิ พ่อรักเธอนะ"

【ฉันไม่ฟัง ฉันไม่ฟัง เธอไม่ได้พยายามเลยสัก...】

008 พูดยังไม่ทันจบประโยค ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์มือถือที่เย่เส้าฮวาวางไว้บนโต๊ะก็ดังขึ้น บนหน้าจอแสดงข้อความแจ้งเตือนจากธนาคาร ค่าตอบแทน 5 ล้านหยวนของเย่เส้าฮวาได้เข้าบัญชีแล้ว

เมื่อเห็นข้อความนี้ เสียงของ 008 ก็หยุดกะทันหัน จากนั้นก็แอบซ่อนตัวในสมองของเย่เส้าฮวาอย่างเงียบๆ รู้สึกละอายใจอย่างลึกซึ้งกับการกระทำของตัวเอง

ในช่วงไม่กี่วันต่อมา เย่เส้าฮวาก็ใช้ชีวิตตามปกติ ไปเรียนและทบทวนบทเรียน ก่อนหน้านี้เธอยังสงสัยว่าทำไมเย่อเค่อดูเหมือนไม่มีท่าทีจะลงมือกับเธอ

และในช่วงนี้ เย่เส้าฮวาก็ค้นพบความผิดปกติ ในช่วงหลายวันนี้ ทุกครั้งที่เย่อเค่อมองเธอ สายตาจะเต็มไปด้วยความอดกลั้นและความสะใจ ดวงตาเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง

เย่เส้าฮวาเข้าใจอย่างฉับพลัน ในที่สุดก็เข้าใจสิ่งที่เธอไม่เข้าใจมาตลอด ก่อนหน้านี้เธอไม่รู้ว่าทำไมในเนื้อเรื่องเดิม เย่อเค่อถึงได้เป็นศัตรูกับเจ้าของร่างเดิมมากขนาดนั้น

ตอนนี้ดูเหมือนว่า ในเนื้อเรื่องเดิม เย่อเค่อเป็นคนที่กลับชาติมาเกิดอยู่แล้ว จึงไม่มีความรู้สึกใดๆ เหลือให้กับเจ้าของร่างเดิมเลย

เย่เส้าฮวาลูบคาง พอดีเลย เธอรู้สึกว่าเย่อเค่อคนปัจจุบันไม่สนุก แบบนี้ก็สนุกแล้วล่ะ

หลังจากกลับชาติมาเกิด เย่อเค่อก็ไม่ไปโรงเรียนอีกแล้ว เอาแต่จะติดตามพ่อเย่ไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของบริษัท และยังรับโครงการลงทุนที่คนอื่นไม่เห็นด้วยอีกหลายโครงการ

อย่างไรก็ตาม ไม่กี่วันต่อมา โครงการลงทุนที่ไม่มีใครเห็นด้วยนี้ก็ถูกรัฐบาลซื้อไป ทำให้สังคมชั้นสูงทั้งเมืองหนิงตกตะลึง

เย่อเค่อยังมอบซอฟต์แวร์ที่พัฒนาขึ้นใหม่ให้กับห้องปฏิบัติการเมืองหนิง มีข่าวว่าครูเฉิงโทรศัพท์ไปหาผู้บริหารระดับสูงตลอดทั้งคืน เย่อเค่อยังได้รับการยกเว้นให้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยปักกิ่งล่วงหน้า และกลายเป็นหนึ่งในสมาชิกของห้องปฏิบัติการของมหาวิทยาลัยปักกิ่ง

วันนี้ เย่เส้าฮวาไปสอบเข้ามหาวิทยาลัย คนในครอบครัวเย่ทุกคนกำลังปรึกษาเรื่องสำคัญกันอยู่ที่บ้าน

หลังจากรู้ว่าเย่เส้าฮวาเลือกเรียนห้อง 2 แล้วก็ไม่ได้สนใจอีก ด้วยผลการเรียนแบบนั้นของเธอจะสอบได้อะไร? ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เย่อเค่อก็เก่งมาก

พ่อเย่แทบไม่จำได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองยังมีลูกสาวอีกคน ตอนนี้เขาทุ่มเทความสนใจทั้งหมดให้กับเย่อเค่อ

"คนที่ชื่อกู้จิ่งเหยียนนั่นมีที่มายังไง พวกเรารู้จักกับตระกูลฝูมาหลายปีแล้ว แบบนี้มันจะไม่ดีหรือเปล่า?" คุณนายเย่รู้สึกลำบากใจ เธอเอนเอียงไปทางตระกูลฝู

"ตระกูลกู้... เป็นตระกูลกู้ที่อยู่ในเมืองหลวงนั่นหรือ?" พ่อเย่ถามขึ้นอย่างกะทันหัน

เย่อเค่อพยักหน้าอย่างลึกลับ "พ่อ คุณอยากเป็นนักธุรกิจธรรมดาไปตลอดชีวิต หรืออยากก้าวไปอีกขั้น?"

พ่อเย่ลังเล "แต่... ทางตระกูลฝู"

"ตอนที่คุณตกลงเรื่องการแต่งงาน คุณก็ไม่ได้บอกว่าเป็นใคร พี่สาวก็พอดีกลับมาแล้วไม่ใช่หรือ?" เย่อเค่อยิ้มอย่างอ่อนโยนเป็นพิเศษ

"เส้าฮวา แต่..." พ่อเย่ขมวดคิ้ว "เธอจะยอมหรือ?"

"ก็แบบนี้แหละ" คุณนายเย่มั่นใจขึ้นเมื่อได้ยินว่ากู้จิ่งเหยียนมาจากเมืองหลวง "ส่วนเรื่องเส้าฮวา การได้แต่งเข้าตระกูลฝูเป็นบุญวาสนาที่เธอไม่มีวันได้รับในชาติหนึ่ง เธอน่าจะดีใจจนตัวลอยด้วยซ้ำ"

ยิ่งไปกว่านั้น การอาศัยอยู่ใต้ชายคาของคนอื่นต้องรู้จักสำนึกในบุญคุณ เย่เส้าฮวาคนนี้จะกล้าต่อต้านหรือ?

"จะอธิบายกับตระกูลฝูยังไงดีล่ะ?" พ่อเย่ยังรู้สึกว่าไม่เหมาะสม

เย่อเค่อรีบหยิบแฟ้มเอกสารออกมา "พ่อ หนูกำลังจะพูดเรื่องนี้พอดี เจียเฉินเขาพัวพันกับดาราสาวหลายคน ถึงแม้จะไม่มีตระกูลกู้ หนูก็จะไม่แต่งเข้าตระกูลฝูอยู่แล้ว"

เมื่อเห็นเอกสารที่เย่อเค่อถือ พ่อเย่และคุณนายเย่ก็โกรธจัด เข้าข้างเย่อเค่อ และยอมรับความคิดที่จะให้เย่เส้าฮวาแทนที่เย่อเค่อโดยปริยาย

พ่อเย่ไม่เคยคิดเลยว่า การให้เย่เส้าฮวาที่ไม่เคยได้รับการฝึกฝนมารยาทของตระกูลผู้ดีไปตระกูลฝูนั้นไม่เหมาะสม การให้เย่อเค่อแต่งเข้าตระกูลฝูถือเป็นการเสียสละ แต่เปลี่ยนเป็นเย่เส้าฮวา กลับกลายเป็นการได้ดิบได้ดี

เพราะในใจเขา เย่เส้าฮวาหมื่นคนก็ไม่คู่ควรกับเย่อเค่อคนเดียว

พ่อเย่และคุณนายเย่ถือรูปถ่ายไปหาตระกูลฝู ส่วนเย่อเค่อก็รอให้เย่เส้าฮวาสอบเสร็จกลับมาแล้วเข้าไปในห้องของเธอ

เย่เส้าฮวากำลังคุยกับคนในฟอรั่มแฮกเกอร์ พวกเขาขอร้องให้เธอไปห้องปฏิบัติการของเมืองหลวง

เย่เส้าฮวาปิดฝาโน้ตบุ๊ก ไม่ได้ตอบ แต่เริ่มเก็บของ

"เธอกำลังทำอะไร?" เมื่อเห็นเย่เส้าฮวากำลังเก็บของ เย่อเค่อก็ชะงักไปครู่หนึ่ง

"ย้ายออกไป สอบเข้ามหาวิทยาลัยเสร็จแล้ว ฉันก็บรรลุนิติภาวะแล้ว สามารถย้ายออกไปทำงานหาเงินค่าเล่าเรียนเองได้" เย่เส้าฮวาปิดคอมพิวเตอร์

"ย้ายออกไป? เธอแน่ใจเหรอ?" เย่อเค่อมองเงาหลังของเธอ ในดวงตาวาบไปด้วยความเย็นชา แต่หายไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเทียบกับการให้เย่เส้าฮวาแต่งงานกับตระกูลฝู เธอชอบให้เย่เส้าฮวาย้ายออกไปมากกว่า เพราะใครจะรู้ว่าเมื่อเธอไปอยู่ตระกูลฝูแล้วจะกลับมาเล่นหมากล้อมอีกหรือไม่ เธอยังต้องคิดหาวิธีรับมือกับเธออีก

ตอนนี้ดีแล้ว เธออยากย้ายออกไปเอง การจัดการกับเธอก็จะง่ายขึ้น เพราะในโลกนี้มีคนโชคร้ายมากมาย

"พี่สาว เธอต้องคิดให้ดีนะ ผลการเรียนของเธอไม่ดี ถ้าออกจากบ้านเย่ไปแล้วจะเข้ามหาวิทยาลัยได้ยังไง ตอนนั้นพ่อยังช่วยจัดการให้เธอเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ ได้ เธอไม่ชอบหมากล้อมหรอกเหรอ? ตอนนั้นเธอยังสามารถเลือกที่จะเรียนใหม่ได้ เธอว่าไง?" เย่อเค่อพูดไปพลางสังเกตสีหน้าของเย่เส้าฮวาไปพลาง

"น้องสาว เธอยังเด็กแค่นี้ก็หาเงินลงทุนเองได้ หาเงินให้บ้านเย่ได้ ฉันเชื่อว่าฉันก็สามารถต่อสู้ด้วยตัวเองได้เหมือนกัน" เย่เส้าฮวาหยิบกระเป๋าของเธอขึ้นมา มองดูว่ามีอะไรตกหล่นหรือไม่

เมื่อได้ยินเย่เส้าฮวาพูดแบบนี้ เย่อเค่อก็วางใจ ไม่แปลกใจที่การเลือกแตกต่างจากชาติที่แล้ว ที่แท้ก็เป็นแบบนี้

"พี่สาวคิดดีแล้วจริงๆ เหรอ? ไม่ให้พ่อช่วยเรื่องหมากล้อมเหรอ?" เย่อเค่อถามซ้ำอีกครั้ง

ในชาติที่แล้ว ผลการเรียนของเย่เส้าฮวาก็ไม่ดีอยู่แล้ว สิ่งเดียวที่โดดเด่นคือความสามารถในการเล่นหมากล้อม ถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือจากบ้านเย่ ใช้ทรัพยากรมากมาย เธอก็คงไม่ได้เป็นนักหมากล้อมระดับชาติ

ครั้งนี้ไม่มีความช่วยเหลือจากบ้านเย่ ดูซิว่าเย่เส้าฮวาจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ยังไง!

แม้ว่าในใจจะอยากให้เย่เส้าฮวารีบไสหัวออกไป แต่เย่อเค่อก็อดทนถามเย่เส้าฮวาถึงสามครั้งว่าเธอแน่ใจหรือไม่ที่จะไม่เรียนหมากล้อม จนกระทั่งแน่ใจว่าเย่เส้าฮวาตัดสินใจแล้วจริงๆ เย่อเค่อถึงได้แสร้งทำเป็นเสียดายแล้วออกจากห้องไป "พี่สาว เธอวางใจได้ ฉันจะช่วยพูดกับพ่อให้เอง"

เย่อเค่อออกจากห้องของเย่เส้าฮวา ในดวงตาเต็มไปด้วยความดูหมิ่น เธอคิดว่าเย่เส้าฮวาจะรับมือยากแค่ไหน แต่ดูตอนนี้สิ ก็แค่นี้เอง!

รอให้เย่เส้าฮวาอยู่ข้างนอกไม่ไหวอยากกลับมา บ้านเย่ก็จะอยู่ในกำมือของเธอ เย่อเค่อแล้ว

ในห้อง มุมปากของเย่เส้าฮวาก็ผ่านรอยยิ้มเย็นชาเช่นกัน เธอตอบข้อความในหน้าแชทของคอมพิวเตอร์ —— 【ฉันอยู่ที่เมืองหนิง】