ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร

ตอนที่ 185 การประชันกันอย่างลับๆ (3)

เมื่อมั่วเฉี่ยนยวนเคาะประตู คนที่ยืนอยู่ในห้องนั้นคือขันทีตัวน้อยที่มีใบหน้างดงาม

มั่วเฉี่ยนยวนหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง บ่าวรับใช้ของตำหนักหลินยวนเขาเป็นคนเลือกด้วยตัวเอง แต่เขาไม่คุ้นกับใบหน้าของขันทีตัวน้อยที่อยู่ตรงหน้าเขาเลย

“พวกเขาเชื่อหรือไม่” ขันทีน้อยมองฮ่องเต้ที่ประทับอยู่ตรงหน้าตัวเองด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทันทีที่เขาพูดออกมา ก็ทำให้ใบหน้าของคนที่อยู่ตรงข้ามประหลาดใจไม่น้อย

“อู๋เสีย?!” มั่วเฉี่ยนยวนมองจวินอู๋เสียที่เปลี่ยนไปเป็นอีกคนด้วยความประหลาดใจ หากไม่ใช่เพราะน้ำเสียงนั้น เขาก็ไม่สามารถนำขันทีน้อยที่อยู่ตรงหน้าเขามาเชื่อมโยงกันกับจวินอู๋เสียได้จริงๆ

รูปร่างและลักษณะของใบหน้าเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ผู้ใดจะสามารถคาดเดาได้!

จวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“เจ้ากลายเป็น...แบบนี้ได้อย่างไร” มั่วเฉี่ยนยวนจ้องนางเขม็ง

“พวกเขาเชื่อคำพูดของไป๋อวิ๋นเซียนหรือไม่” จวินอู๋เสียกล่าวถามออกมาโดยไม่ใส่ใจต่อความประหลาดใจของมั่วเฉี่ยนยวน

“พวกเขาเชื่อ และสีหน้าที่พวกเขาแสดงออกมามันน่าทึ่งมาก” เมื่อมั่วเฉี่ยนยวนคิดถึงสีหน้าของเจียงเฉินชิงผู้หยิ่งผยองและเสแสร้งหลังจากได้ยิน ‘เหตุผล’ ของไป๋อวิ๋นเซียนแล้วก็รู้สึกมีความสุขมาก

“พวกเขาตกลงรักษามั่วเซวี่ยนเฝ่ยหรือไม่” จวินอู๋เสียกล่าวถามอีกครั้ง

“ตกลงแล้ว แม้ว่าเจียงเฉินชิงคนนั้นจะเป็นคนไม่ดี แต่ฉินอวี่เยียนคุณหนูใหญ่ของพวกเขาดูน่าเชื่อถือมาก ข้าก็ไม่คิดว่าพวกเขาจะตกลงจริงๆ” ฉินอวี่เยียนเป็นคนเดียวของสำนักชิงอวิ๋นที่มั่วเฉี่ยนยวนรู้สึกว่าเจริญตาที่สุด

จวินอู๋เสียเหลือบมองมั่วเฉี่ยนยวนและกล่าวว่า "ข้าจะดูพวกเขารักษามั่วเซวี่ยนเฝ่ยด้วยตนเอง"

มั่วเฉี่ยนยวนผงะไปครู่หนึ่ง และเข้าใจทันทีว่าเพราะเหตุใดจวินอู๋เสียจึงต้องปลอมตัว ฐานะและใบหน้าของนางไม่ได้รับอนุญาตให้ปรากฏตัวที่นั่น แต่ถ้านางปลอมตัวเป็นขันทีธรรมดาแล้วถูกจัดให้อยู่ในวังหลวงก็ไม่มีผู้ใดสังเกต

"เจ้ากลัวว่าพวกเขาจะตรวจพบพิษในร่างกายของมั่วเซวี่ยนเฝ่ยหรือ"

จวินอู๋เสียส่ายหัว "ข้ามั่นใจ แต่ที่ตามไปดูก็เพราะอยากรู้จักสำนักชิงอวิ๋นให้มากขึ้น"

แม้ว่านางจะไม่ค่อยรู้จักสำนักชิงอวิ๋น แต่ดูจากความสามารถของไป๋อวิ๋นเซียนและหมอคนอื่นๆ ในวังหลวงแล้ว นางก็สามารถคาดเดาได้ว่าฝีมือการรักษาของนางกับคนที่นี่แตกต่างกันมาก ที่นี่ไม่ว่าจะเป็นยารักษาหรือยาพิษล้วนใช้ยาขั้นพื้นฐานมาเป็นรากฐาน นี่เป็นวิธีเริ่มแรกของการรักษาในแพทย์แผนจีน แต่ในโลกที่จวินอู๋เสียเคยอาศัยอยู่ อย่าว่าแต่ผลของยาสมุนไพรเลย แม้แต่ยีนก็สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ถ้าไม่ใช่เพราะที่นี่ไม่มีห้องทดลอง เกรงว่าสิ่งที่นางสามารถทำออกมาได้จะเกินจินตนาการของทุกคน

ความแตกต่างในฝีมือการรักษาทำให้หมอที่นี่ไม่อาจเทียบกับจวินอู๋เสียได้เลย

ยาพิษที่นางให้มั่วเซวี่ยนเฝ่ยและไป๋อวิ๋นเซียนกลืนเข้าไป นอกจากจะทำให้พวกเขาเน่าเปื่อยแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการทำลายเซลล์ในร่างกายของพวกเขา และทำให้เซลล์ที่ซ่อมแซมตนเองและระบบภูมิคุ้มกันในร่างกายสูญเสียความสามารถของพวกมันไป ขอแค่มีบาดแผลเล็กๆ น้อยๆ ก็สามารถลุกลามต่อไปเรื่อยๆ โดยไม่สามารถรักษาให้หายได้ ร่างกายไม่สามารถซ่อมแซมตัวเองได้จึงทำให้จุดที่เสียหายขยายออกไปเรื่อยๆ  ควบคู่ไปกับส่วนผสมในยาพิษ ทำให้ผลที่น่ากลัวนั้นวนเวียนไปมาในร่างกายคนอย่างต่อเนื่อง

สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่คนในโลกนี้สามารถตรวจสอบได้อย่างชัดเจนด้วยการจับชีพจร หากไม่มีอุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์ขั้นสูง มันก็เป็นเพียงฝันกลางวันเท่านั้นที่พวกเขาจะพบร่องรอยของพิษในร่างกายของมั่วเซวี่ยนเฝ่ยและไป๋อวิ๋นเซียน

หากคนของสำนักชิงอวิ๋นต้องการเทียบฝีมือกับจวินอู๋เสียหมออัจฉริยะที่มาจากโลกปัจจุบันนั้นถือว่าเด็กเกินไปจริงๆ