ตอนที่ 184 การประชันกันอย่างลับๆ (2)
“เกิดอะไรขึ้นกับเจ้าหรือ ข่าวที่เจ้าให้ผีเสื้อครวญจิตส่งมามันน่าตกใจมาก ถ้ามีคนรังแกเจ้าจริงๆ ศิษย์พี่หญิงคนนี้จะเรียกร้องความยุติธรรมให้เจ้าอย่างแน่นอน” ฉินอวี่เยียนยิ้มและกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ใช้พูดกับเด็กน้อย
ชีพจรของไป๋อวิ๋นเซียนเป็นปกติดี ไม่เหมือนว่านางได้รับบาดเจ็บอะไรมาก่อน
แต่สถานการณ์ในตอนนี้ต่างจากที่ไป๋อวิ๋นเซียนแจ้งกลับไปที่สำนักชิงอวิ๋นโดยสิ้นเชิง ฉินอวี่เยียนจึงทำได้เพียงเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงเท่านั้น
ไป๋อวิ๋นเซียนยิ้มอย่างขมขื่นในใจและพูดด้วยความรู้สึกผิดว่า "ข้าไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรจริงๆ เซวี่ยนเฝ่ยถูกวางยาพิษ ข้าทำทุกวิถีทางแล้วแต่ก็ไม่สามารถช่วยเขาได้ ตอนนี้เขากำลังจะตาย ข้าจึงคิดว่ามีเพียงท่านอาจารย์เท่านั้นที่สามารถช่วยชีวิตเขาได้ ดังนั้น...ดังนั้นข้าจึงแต่งเรื่องราวทั้งหมดขึ้นมาเอง”
คำพูดของไป๋อวิ๋นเซียนทำให้ทุกคนในห้องโถงตกตะลึง
คำพูดเหล่านี้ช่างแตกต่างจากสิ่งที่พวกเขาได้ยินก่อนที่พวกเขาจะมาถึงอย่างสิ้นเชิง
ก่อนที่จะมา พวกเขาทั้งหมดรู้ว่ารัฐชีมีคนทำเรื่องชั่วร้ายโดยไม่สนใจสิ่งใด และคิดวางแผนทำร้ายไป๋อวิ๋นเซียน แต่สิ่งที่พวกเขาได้ยินจากปากของไป๋อวิ๋นเซียนในวันนี้นั้นมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
“เซวี่ยนเฝ่ยคือผู้ใด” ฉินอวี่เยียนรู้สึกงงเล็กน้อย
ใบหน้าที่ขาวเนียนของไป๋อวิ๋นเซียนขึ้นสีแดงเล็กน้อย นางกล่าวด้วยท่าทางเขินอายว่า "เขาเป็นองค์ชายรองของรัฐชี ตอนนี้เขาได้รับแต่งตั้งให้ขึ้นเป็นชินอ๋องโดยฮ่องเต้พระองค์ใหม่ ชินอ๋องดูแลข้าอย่างดี ข้ากับเขาได้...ได้...ตกลงแต่งงานกันแล้ว"
คนที่มีชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายคือชินอ๋องหรือ
ในเวลานี้ ทุกคนต่างตกตะลึงเล็กน้อย
หากมิใช่เพราะไป๋อวิ๋นเซียนพูดคำเหล่านี้ต่อหน้าพวกเขา พวกเขาจะไม่เชื่ออย่างแน่นอน!
ลูกศิษย์ของสำนักชิงอวิ๋นส่งข่าวเท็จกลับไปเพื่อช่วยคนรักของตัวเอง ลำบากผู้อาวุโสและทุกคนถ่อมาถึงที่นี่เพื่อช่วยชีวิตบุรุษคนหนึ่ง!
สายตาของทุกคนทำให้สีหน้าของไป๋อวิ๋นเซียนแดงขึ้นมาทันที และแม้แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของฉินอวี่เยียนก็หายไปทันใด
“เฮ้อ ที่คุณหนูไป๋ทำแบบนี้ก็เพื่อน้องชายของข้า ข้าก็ผิด หากคนของสำนักชิงอวิ๋นยอมรักษาชินอ๋อง ข้าและรัฐชีจะขอขอบพระคุณเป็นอย่างมาก” แสดงก็ต้องแสดงให้ถึงที่สุด มั่วเฉี่ยนยวนรีบกล่าวอย่างเห็นด้วยทันที
เดิมที่คิดว่าเป็นเรื่องกดขี่ข่มเหง แต่กลับเป็นเรื่องของความรักแทน เรื่องนี้ทำให้คนของสำนักชิงอวิ๋นขายหน้าเป็นอย่างมาก เพราะข่าวของไป๋อวิ๋นเซียนพวกเขาไม่เพียงแต่เชิญคุณหนูใหญ่และผู้อาวุโสมาเท่านั้น แต่ยังเชิญผู้เชี่ยวชาญหลายคนมากับพวกเขาด้วย แต่กลับสร้างเรื่องตลกแบบนี้ขึ้นมา
ใบหน้าของเจียงเฉินชิงเย็นชาขึ้นมาทันที มุมปากของเขากระตุก เขาอยากจะเอ่ยอะไรออกมาแต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไร
“เวลาไม่เช้าแล้ว ข้าได้จัดงานเลี้ยงต้อนรับทุกท่านจึงขอเชิญทุกท่านลุกขึ้นเถิด ส่วนเรื่องรักษาชินอ๋องนั้นข้าไม่ได้บังคับ” มั่วเฉี่ยนยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ฉินอวี่เยียนมองไป๋อวิ๋นเซียนเป็นเวลานาน ก่อนที่นางจะกล่าวว่า "ในเมื่อรัฐชีและกับสำนักชิงอวิ๋นเป็นมิตรกัน เมื่อพวกข้ามาถึงแล้วย่อมไม่มีเหตุผลที่จะไม่ช่วยชีวิต หลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว ข้ากับลุงเจียงจะไปดูอาการชินอ๋องให้”
มั่วเฉี่ยนยวนมองดูฉินอวี่เยียนด้วยสีหน้าดีใจอย่างเสแสร้ง พยักหน้าอย่างรัวเร็ว ก่อนจะสั่งให้คนพาคนของสำนักชิงอวิ๋นไปรับประทานอาหาร และเขาใช้เวลาว่างจากเวลานี้เดินตรงไปที่ตำหนักหลินยวนทันที
มั่วเฉี่ยนยวนขึ้นครองราชย์แล้ว และเขาต้องย้ายออกจากตำหนักหลินยวนขององค์รัชทายาทอย่างแน่นอน แต่ตำหนักหลินยวนนี้ยังคงอยู่ในสภาพเดิม นอกเหนือจากความทรงจำที่หวงแหนแล้ว ก็เก็บไว้ให้จวินอู๋เสียพักผ่อนยามเมื่อเข้ามาในวังหลวงด้วย
ในขณะนี้ จวินอู๋เสียก็มาถึงวังหลวงแล้ว คนของสำนักชิงอวิ๋นมาที่นี่ นางต้องระมัดระวังตัวมากขึ้นเพื่อไม่ให้เกิดปัญหา และเพื่อเป็นการสังเกตพลังของสำนักชิงอวิ๋นได้สะดวกขึ้น นางจึงพักอยู่ที่ตำหนักหลินยวนชั่วคราว