ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร

ตอนที่ 179 พลังของสำนักชิงอวิ๋น (1)

อดีตฮ่องเต้ที่ถูกคุมขังร่วมกับมั่วเซวี่ยนเฝ่ยมองไปยังไป๋อวิ๋นเซียนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างเงียบๆ และแววตาที่ขุ่นเคืองก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา หากไป๋อวิ๋นเซียนไม่ให้ผีเสื้อครวญจิตออกไปหาคนของสำนักชิงอวิ๋น ตอนนี้พวกเขาก็คงรอดแล้ว หากไป๋อวิ๋นเซียนไม่ใช้วิธีชั่วร้ายแบบนั้นจัดการกับประชาชนในเมืองหลวงทั้งหมด จวินอู๋เสียและมั่วเฉี่ยนยวนก็คงไม่มีข้ออ้างในการนำทัพทหารบุกเข้ามาในวังหลวง!

เขาจะไม่ถูกบังคับให้สละราชสมบัติ และมั่วเซวี่ยนเฝ่ยก็จะไม่กลายเป็นสภาพไม่เป็นผู้เป็นคนอย่างที่เขาเป็นในตอนนี้!

ทั้งหมดเป็นเพราะผู้หญิงคนนี้!

เพราะความโง่เขลาของนางจึงทำให้พวกเขาแพ้ทุกอย่าง!

ไป๋อวิ๋นเซียนกำลังหวาดกลัวอยู่จึงไม่ได้สังเกตเห็นดวงตาที่ชั่วร้ายของอดีตฮ่องเต้ นางแค่ภาวนาให้ตัวเองอย่าตกอยู่ในสภาพเดียวกันกับมั่วเซวี่ยนเฝ่ยก็เป็นพอ

ณ เวลานี้ในสายตานาง ความรักอะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับชีวิตของนาง

อดีตฮ่องเต้มองไป๋อวิ๋นเซียนอย่างเย็นชา เรื่องราวมาถึงจุดนี้แล้ว เขาก็ไม่มีความหวังอะไรแล้ว แต่หากจวินอู๋เสียต้องการหลอกลวงคนของสำนักชิงอวิ๋นผ่านไป๋อวิ๋นเซียน...ข้าเกรงว่ามันจะไม่ง่ายอย่างนั้น

มีบางอย่างที่เป็นข้อตกลงส่วนตัวระหว่างเขากับเจ้าสำนักชิงอวิ๋นที่แม้แต่ไป๋อวิ๋นเซียนก็ยังไม่รู้ คนที่สำนักชิงอวิ๋นส่งมาไม่ได้มาเพื่อช่วยไป๋อวิ๋นเซียนเท่านั้น...

เขาจะรอดู รอดูจวินอู๋เสีย รอดูมั่วเฉี่ยนยวน รอดูไป๋อวิ๋นเซียนไม่ตายดี

ความคิดที่ชั่วร้ายของอดีตฮ่องเต้ทำให้เขาหัวเราะออกมาเบาๆ ไป๋อวิ๋นเซียนที่ยังอยู่ในความกลัวมองไปทางอดีตฮ่องเต้ และเห็นว่าอดีตฮ่องเต้มองนางด้วยสายตาที่เกลียดชังราวกับว่านางเป็นศัตรูที่เขาอยากทำลายทันที

ไป๋อวิ๋นเซียนย่อไหล่ลง นางไม่ได้รู้สึกผิดหรือรู้สึกว่าทั้งหมดนี้เกิดจากความโง่เขลาของนางเอง นางเป็นเหยื่อของเรื่องราวทั้งหมด หากไม่ใช่เพราะรัฐชีมีคนบ้าอย่างจวินอู๋เสีย นางจะต้องมาทนทุกข์ทรมานเช่นนี้ได้อย่างไร เพราะอดีตฮ่องเต้และมั่วเซวี่ยนเฝ่ยไร้ความสามารถ จึงทำให้นางต้องลำบากไปด้วยไม่ใช่หรือ นางมีสติสามารถเอาตัวรอดได้ผิดอะไรกัน!

ห้าวันต่อมา ขบวนรถม้าที่งดงามค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้ามาจากนอกเมืองหลวงรัฐชี ธงที่ประดับอยู่ด้านนอกรถม้าเป็นรูปเมฆาคล้อย ทหารนอกประตูเมืองจึงปล่อยรถม้าเข้าไปทันทีไม่กล้าขัดขวางเมื่อพวกเขาเห็นธงนั่น

ธงรูปเมฆาคล้อย เป็นตราสัญลักษณ์ของสำนักชิงอวิ๋น ไม่มีใครกล้าที่จะเป็นศัตรูกับขบวนที่มีธงนี้ประดับอยู่

ตรงกลางของขบวนรถ ภายในรถม้าที่งดงามที่สุด หญิงสาวในชุดสีฟ้าอ่อนมีใบหน้าที่งดงามมาก นางนั่งอยู่ในรถม้า ดวงตาที่เป็นประกายมองผ่านหน้าต่างของรถม้า มองดูประชาชนรัฐชีที่ยืนมองอยู่บนถนน ริมฝีปากสีดอกกุหลาบของนางคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย ทั้งดูอ่อนโยนและสง่างาม

“ที่นี่ก็คือเมืองหลวงของรัฐชีอย่างนั้นหรือ” หญิงสาวชุดฟ้าหันกลับมาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ใช่แล้วขอรับ คุณหนูใหญ่” ชายชราผมหงอกนั่งอยู่บนรถม้าด้วยกัน แม้ว่าเขาจะอายุมากแล้ว แต่ดวงตาที่เฉียบแหลมของเขาเผยให้เห็นว่าพลังของเขาไม่ได้แตกต่างไปจากวัยหนุ่มสาวเลย

“ยัยเด็กอวิ๋นเซียนนั่นกลับติดอยู่ในสถานที่เล็กๆ แบบนี้ มันช่าง…” หญิงสาวถอนหายใจออกมาเบาๆ ใบหน้าที่อ่อนโยนของนางแสดงสีหน้าจนใจออกมา แต่ดวงตาที่หลบอยู่ของนางกลับแสดงความดูถูกเหยียดหยัน

“ข่าวจากผีเสื้อครวญจิตที่คุณหนูอวิ๋นเซียนส่งมาบอกแบบนี้ขอรับ” ชายชรากล่าวอย่างเคารพ

“ข้าเห็นทหารเฝ้าเมืองทั้งในและนอกกำแพงเมืองนั้นมีไม่มาก อวิ๋นเซียนบอกว่าเมืองนี้ถูกล้อมรอบไปด้วยกองทัพทหารที่มีชื่อว่ากองทัพรุ่ยหลินไม่ใช่หรือ หญิงสาวเท้าคางอย่างไม่เห็นด้วย ตลอดทางที่ขบวนรถม้าของสำนักชิงอวิ๋นเดินทางมา ไม่พบสิ่งผิดปรกติใดเลย ทหารทั้งในและนอกเมืองหลวงก็ไม่ได้มีมากขนาดนั้น ซึ่งไม่สอดคล้องกับข่าวที่ผีเสื้อครวญจิตบอกมาอย่างสิ้นเชิง