"หลังจากตรวจในช่วงบ่าย ถ้าหัวของคุณไม่มีปัญหาอะไร พรุ่งนี้ก็จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว" ฟู่หางนั่งอยู่ข้างเตียงของเฉินเหยียน ตอนนี้เขายังรู้สึกงุนงงอยู่บ้าง รู้สึกว่าทุกอย่างนี้มีความรู้สึกไม่เป็นจริง
"อืม" เฉินเหยียนตอบรับเบา ๆ มองฟู่หางด้วยสายตาที่สงบนิ่ง "ตอนนี้อาการฉันดีขึ้นมากแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องอยู่เป็นเพื่อนฉันแล้ว"
"ตอนนี้ผมไม่ยุ่ง" ฟู่หางแสดงรอยยิ้มเหงา ๆ บนใบหน้า เพราะเขาไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เฉินเหยียนถึงจะอนุญาตให้เขายืนอยู่ต่อหน้าเธอได้