บทที่ 127 อาจารย์ซุนแตกสลาย

"จาง หยาง นาย...นายหยุดเดี๋ยวนี้นะ"

ในตอนนี้ ซุนปิงโหยวก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมีปฏิกิริยาทางร่างกายที่รุนแรงขนาดนี้ในสถานการณ์แบบนี้

การตบแต่ละครั้งของจาง หยาง เหมือนเสียงฟ้าร้องที่กระหน่ำลงบนหัวใจของซุนปิงโหยว

ร่างกายที่เหลือเพียงชุดชั้นในตัวเล็ก เกือบจะเปลือยเปล่า ราวกับอยู่ท่ามกลางคลื่นลมแรงกล้า สั่นเทาด้วยความตื่นเต้นและรู้สึกซ่าน

ซุนปิงโหยวกลับรู้สึกเต็มไปด้วยความปรารถนาและความคาดหวังต่อความรู้สึกนี้