บทที่ 151 ประโยชน์ของคนต้นไม้น้อย

"พ่อครับ พ่อครับ เสี่ยวหงรังแกผมครับ" ชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่บนหลังเสือยักษ์ตัวหนึ่ง มองต้นกล้าเล็กๆ ที่นั่งอยู่บนไหล่ซ้ายของตนด้วยสีหน้าจนปัญญา

"บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกฉันว่าพ่อ" ต้นกล้าเล็กมีทั้งแขนและขา บนกิ่งก้านมีใบหน้าเล็กๆ ที่สามารถมองเห็นอวัยวะบนใบหน้าได้อย่างชัดเจน ใบไม้สองใบก็คือคิ้วของต้นกล้าเล็ก

พวกเขาคือมู่ชานและชิงหูที่เพิ่งออกมาจากห้องลับแห่งคนต้นไม้