บทที่ 150 กินผลไม้แล้วได้ลูกชาย

งานเลี้ยงผลไม้วิญญาณได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการตามที่มู่ชานรอคอย

เริ่มแรกเป็นการแสดงเต้นรำของกลุ่มคนต้นไม้ คนต้นไม้กลุ่มหนึ่งดีดกิ่งของตัวเองเบา ๆ ก่อให้เกิดเสียงดนตรีที่ไพเราะน่าฟัง เสียงที่ราวกับมาจากส่วนลึกที่สุดของธรรมชาตินี้ ทำให้จิตวิญญาณทั้งหมดของมู่ชานรู้สึกเหมือนถูกชำระล้าง แม้กระทั่งร่างกายก็รู้สึกเบาสบายขึ้นเล็กน้อย

พร้อมกับเสียงดนตรีที่ดังขึ้น คนต้นไม้เริ่มเต้นรำไปตามจังหวะดนตรี พรสวรรค์ด้านการเต้นรำของคนต้นไม้ขนาดใหญ่เหล่านี้ทำให้ผู้คนต้องอัศจรรย์ใจ ลำต้นที่ดูแข็งแรงกลับอ่อนนุ่มเหมือนกิ่งไม้บนตัวคนต้นไม้ ไม่ว่าจะโค้งตัวหรือแม้แต่พลิกตัวก็ทำได้อย่างคล่องแคล่ว