Udin paséa jeung pangusaha aci

Harita kénéh Endang, Jihan jeung Jian digusur kaluar ku belasan security.

Bari balik, dina taxi Icih nyarita ka Udin,

"Kang, sesah gening nya milari padamelan téh"

Udin ngusapan buuk Icih,

"Nyai moal nyobaan ngalamar ka Bima Raya? Pan nyai geus wawuh jeung ibu Susi, jaba di Bima Raya aya Élsa ogé"

Icih gogodeg,

"Teu sanggem kang, Bima Raya auditna ketat, anu didamelna kedah leres-leres jalmi profésional. Isin upami abdi didamel di Bima Raya, margi pangalaman abdi masih nol"

Udin ngarénghap panjang,

"Kumaha lamun ngarintis ngajieun usaha sorangan?"

Icih ngarérét kana beungeut Udin,

"Ngadamel? Kumaha ngawitanna?"

Udin méré jalan,

"Kaahlian anjeun design grafis, rélasi loba, Bima Raya jeung perusahaanna Salman pasti butuh ku jasa anjeun. Séwa tempat, beuli komputer anu kapasitas memorina gedé kumplit jeung printer sarta scannerna, téangan 2 atawa 3 pagawé. Terus buka jasa design dékorasi intérior jeung ékstérior"

Icih nyakakak ngadéngé ideu ti Udin anu dianggapna teu asup akal,

"Modal timana kang? Paling sakedik peryogi 50 dugi ka 100 juta kanggé ngawitanna"

Udin ogé seuri,

"Modal mah gampang, akang bisa ngabantu, loba jelema anu masih percaya diijeuman ku akang. Kari kasanggupan nyai hungkul. Kumaha?"

Icih ngahuleng sakeudeung, terus nyarita deui,

"Supados nambutna teu ageung teuing. Abdi badé didamel nyalira heula, moal waka ngarekrut padamel. Dina ngawitanna ogé abdi badé fokus ngabantos Bima Raya hungkul dina ngagambar désain. Kumaha miturut akang?"

Udin unggeuk,

"Naon waé kaputusan nyai. Akang ngadukung"

Icih unggeuk,

"Abdi badé nyéwa tempat sarohangan.

Margi sanaos nyalira, mustahil dipidamel di bumi. Abdi hoyong nguningakeun ka kulawarga Kusumah yén tanpa Palapa ogé, abdi mampu ngadegkeun perusahaan nyalira"

Udin ngacungkeun jempolna,

"Alus. Angkat akang jadi asistén nyai sangkan teu kudu ngagajih batur. Akang bisa ngajaga kasalametan nyai, ngabahas sagala rupa masalah babarengan tanpa kudu formal. Akang ogé bisa marengan nyai dina satiap urusan. Sanajan akang euweuh kabisa, tapi bisa mangjingjingkeun tas jeung jadi supir pribadi nyai"

"Oké" Ceuk Icih bari nyiwit irung Udin.

"Ulah kapok saupama gagal, coba deui bisnis anu séjén. Nyai pasti bisa" ceuk Udin deui nyumangetan.

Icih kagagas ku dukungan anu ditémbongkeun ku Udin, sanajan ceuk Batur mah salakina euweuh gunana. Tapi satiap omongana tara aya kalimah anu ngaleutikan haténa.

Subuh kénéh Icih geus mandi sarta dangdan rapih. Udin kerung, sabab tara biasana Icih kaciri sumanget. Jadi Udin nanya,

"Rék kamana nyi?'

"Didamel atuh kang. Teu kénging telat" ceuk Icih.

Udin kerung,

"Rék wawancara deui?"

Icih gogodeg,

"Sanés. Abdi badé néwakan proyék aalitan, mamanawian aya"

"Tungguan, akang milu. Akang ogé kudu siap-siap" ceuk Udin bari buburu ngajéwang anduk terus lumpat ka kamar mandi.

Dina mobil Icih nyarita ka Udin anu keur nyupiran,

"Ayeuna bantos abdi milarian ruko kanggé diséwa kang. Salajengna abdi badé milarian dana tina desain rumahan sakaligus nambihan konéksi. Upami dana paranatos cekap, kantun ngurus ijin usahana"

"Dana jeung konéksi pasrahkeun ka akang" ceuk Udin.

Icih gogodeg,

"Teu kedah kang, abdi hoyong nyobian sagalana ku nyalira, tugas akang ayeuna mung nyupiran nyarengan abdi"

Udin nyarita,

"Tapi akang boga kénéh tabungan, akang ogé loba kawawuhan para pangusaha"

Icih gogodeg deui,

"Akang moal ngartos masalah bisnis dékorasi, teu énténg sapertos anu dibayangkeun. Pokona abdi hoyong nyalira heula, ngarayap lalaunan. Syarat kanggé ijin usaha kedah aya tempat sareng paling sakedik peryogi dana tiis 100 juta supados tiasa kénging kualifikasi kelas menengah kaluhur. Nembé wantun nampian proyék anu rada ageung"

Udin ngahuleng, hayang blak-blakan ngomong yén Icih sabenerna teu perlu susah-susah ngajieun usaha ti awal. Langsung waé pingpin Bima Raya. Hanjakalna Udin masih boga rencana gedé. Jadi kahayangna éta teu bisa diungkapkeunna ayeuna.

Di Imah, Lastri nanya ka Mardi,

"Kamana Icih kang?"

"Cenah rék néangan tempat keur muka usaha sorangan, dianteur ku salakina" témbal Mardi.

Lastri colohok,

"Usaha naon? Masalah leutik sok digegedékeun. Palapa pan jalan kénéh, kunaon capé-capé rék nyieun usaha sorangan. Kaambek ema ka Icih pasti ukur saharitaeun. Isukan akang kudu nepungan ema, masalah ieu kudu buburu dibéréskeun sangkan Icih bisa digawé deui"

Mardi kerung, bari mencrong kana beungeut Lastri.

"Nepungan ema? Teu sudi. Matak lamun aya pertemuan penting kulawarga téh milu gera. Jadi nyaho naon anu geus lumangsung. Ieu mah anu séjén arindit bareng. Manéh malah senang-senang jeung babaturan sorangan. Sirah aing bénjol dikira ku manéh aing tidagor?"

"Pokona isukan akang jeung kuring kudu nepungan ema, akang kudu ménta dihampura ka ema. Dilain-lain ogé Rukmini téh indung akang. Hubungan darah tetep kudu dipertahankeun sangkan akang bisa meunang warisan" ceuk Lastri bari diuk di gigireun Mardi.

Mardi nangtung lantaran ambek,

"Ema rék ngajual imah hiji-hijina titinggal bapa, kabéh rék caricing di villa Bougenville. Terus geus ngusir aing bari sirah dibalédog ku asbak. Si Icih kudu ceréi jeung salakina. Ceuk sia ieu masalah leutik anu digegedékeun? Teu sudi aing kudu datang deui nepungan ema"

Lastri ngarahuh,

"Nya jelas masalah leutik atuh, masih bisa dioméan. Tibatan akang kudu leungit warisan jeung hak-hak bulanan. Dasar otak kuya"

Mardi muncereng ambek,

"Duit wéh anu dipikiran téh, jor indit sorangan ulah ngajak aing. Tapi ulah mantog deui kadieu!"

Isukna kusabab Icih hayang indit sorangan, jadi Udin teu maturan. Saenggeus bébérés di imah, Udin mah jalan-jalan sakalian rék meuli dahareun jadi, sabab haroréam masak keur dahareun beurang.

Udin indit ka pujaséra anu jarakna sakitar sakilo ti imah, langsung mesen sababaraha bungkus deungeun sangu keur bawaeun balik. Ngan kulantaran waktuna makan siang lila kénéh jaba sapanjang jalan ogé loba ngajajar tukang jajanan. Jadi Udin teu buburu balik. Tapi leuleumpangan heula sapanjang trotoar bari rurat-rérét susuganan manggihan jajanan anu di pikaresepna.

Ahirna Udin meuli cilok kabeukina terus diuk dina biwir trotoar. Bari ngahuapkeun cilok hiji-hiji kana sungutna, panonna mah terus nempoan ka sakitar néangan deui susuganan aya jajanan anéh séjénna. Ngan panonna nempo sapasang lalaki jeung awéwé keur diuk pahareup-hareup di lantai dua warung baso anu aya di peuntaseunna. Udin ngarénjag, sabab anu awéwé nyatana Icih.

Icih katempo ku Udin keur nyorocos ngomong bari mukaan map. Sigana Icih keur ngajelaskeun sababaraha materi proposal. Tapi si lalaki teu fokus kana omongan Icih, panona terus ngarérétan beuheung jeung dada Icih bari kumétap cunihin. Sakapeung katempo ngalageday nyarandé kana korsina terus ngarérét kana bitis Icih ngaliwatan kolong méja. Sababaraha kali ku Udin katempo tuurna ngahaja diantel-antel kana tuur Icih, sarta leungeuna hanyang nyekel leungeun Icih, tapi Icih ngahindar terus.

Lila-lila Udin jadi keuheul. Haténa kukulutus,

"Anjing ti mana deui anu keur néangan masalah jeung aing?"

Saterusna Udin ngagedig meuntasan jalan nuju ka warung anu dimaksud.

Sabenerna Icih ogé hayang nyabok ka lalaki hareupeunna, ngan kusabab butuh partner anu bisa ngabantu modal pikeun rencana usahana, Icih nyoba nahan-nahan émosina,

"Pa Mei, rencana jangka panjangna aya dina informasi proposal ieu, bakal aya pengembangan, lamun anjeun daék nitip modal. Kuring pasti bakal méré konstribusi gedé"

Si lalaki anu disebut Mei katempo kulumas-kélémés éra sabab titatadi can ngoméntaran kana anu geus dijelaskeun ku Icih sanajan Icih geus nyarita sacara panjang lébar. Malah teu merhatikeun sama sakali. Jadi buburu némbalan,

"Kuring percaya kana kamampuan ibu Icih, tapi perusahaan kuring can bisa nunda invéstasi di perusahaan anjeun"

Icih langsung lungsé, geus capé ngocoblak ngajelaskeun, tapi Mei malah ambigu. Kawas anu malaweung.

Ningali Icih kuciwa, Mei nyéréngéh,

"Sabenerna masih aya cara, kuring rék ménta waktu pikeun mikir. Didieu konséntrasi kuring rada kaganggu sabab tempatna ramé ku jelema séjén anu dalahar jeung sarua ngarobrol sarta anu ngaliwat. Kumaha saupama peuting jam 8 urang ngobrol deui paduduaan di tempat anu rada sepi? Upamana di kamar hotél. Bisa?"

Icih gogodeg,

"Abdi parantos kagungan carogé. Tangtos moal diwidian upami kaluar ti wengi"

"Invéstasi lain masalah sapéle. Salian ti kudu nunda modal, anjeun jeung kuring ogé kudu leuwih akrab jeung silih percaya. Rék kumaha bisa kerjasama anu bener lamun teu akrab" ceuk Mei bari seuri purunyus. Terus nyodorkeun leungeuna rék nyawél gado Icih.

Ngan Can antel kana gado Icih, pigeulang leungeunna langsung ditéwak ku Udin anu kakara tepi. Mei ngalieuk bari molotot,

"Saha anjeun? Rék naon ngaganggu kuring?"

"Ngaganggu? Saha anu ngaganggu? Anjeun atawa kuring?" Ceuk Udin malik nanya.

Icih ngarénjag nempo Udin,

"Kang, Naha akang aya didieu?"

Saterusna Icih ngajelaskeun ka Mei,

"Pa Mei, ieu salaki kuring. Ngarana Udin"

Beungeut Mei langsung pias, teu nyangka salaki Icih aya didinya. Hartina kabéh kalakuanna bieu pasti diperhatikeun.

Udin ngarérét ka Icih,

"Akang kabeneran ngaliwat geus meuli deungeun sangu, kabeneran nempo anjeun didieu" ceuk Udin bari nunda kerésék eusi balanjaanna dina méja anu dijingjing ku leungeun kéncana. Terus metot korsi kosong keur diuk. Leungeun katuhuna mah masih tetep pageuh ngaranggeum pigeulang leungeun Mei.

Sabab Mei adug-adugan hayang ngalésotkeun leungeunna. Udin nanya ka Mei,

"Ngaran anjeun Mei. Lamun teu salah anjeun diréktur pabrik aci di banjaran, bener?"

Mei unggeuk,

"Bener, lésotkeun leungeun kuring!"

Udin seuri,

"Ti iraha pangusaha aci katarik kana widang disain grafis?"

"Lain kuring anu ngajak, pamajikan anjeun anu nawaran lantaran cenah butuh modal. Jadi kuring rék ngabantu" ceuk Mei bari muringis nahan nyeri sabab ranggeuman leungeun Udin beuki tarik.

"Kang leupaskeun" ceuk Icih bari rurat-rérét ka sakuriling lantaran éra ku palanggan séjén, tapi nyatana geus loba jelema anu lalajo.

Udin ahirna ngaleupaskeun ranggeumanna bari seuri. Mei buburu metot leungeuna bari diusapan terus ngalieuk ka Icih,

"Bu, titah balik salaki anjeun. Kuring teu biasa ngobrolkeun bisnis bari ditungguan kieu"

"Kang Udin salaki kuring, lain sasaha. Kahareupna ogé bakal kalibat dina usaha, jadi teu salah ayeuna aya didieu" témbal Icih.

"Mémangna salaki anjeun bakal ngarti kana anu keur dibahas?" Ceuk Mei bari ngarérét sinis ka Udin anu ukur maké calana pondok jeung disendal capit.

"Kang, tiasa kaluar heula sakedap" ceuk Icih ka Udin bari numpangkeun dampal leungeunna kana leungeun Udin.

"Oké. Akang rék pindah diuk" ceuk Udin bari ngarawél kerésékna terus pindah kana korsi kosong di méja séjén anu masih teu jauh, paling jarakna ukur saméter.

Mei nyarita ka Udin,

"Kuring nyaho saha anjeun. Anjeun ukur salaki pangangguran anu teu nyakola. Moal ngarti kana naon anu keur dibahas. Pamajikan anjeun keur usaha pikeun ngahirupan anjeun. Ulah ngahalangan niatna"

"Nya. Ari dijauhan malah ngacaprak" ceuk Udin bari pindah deui diukna jadi saméja deui jeung Icih.

Mei gogodeg terus ngarérét ka Icih,

"Bu. Jujur kuring manglebarkeun ku kageulisan anjeun nepi ka bisa boga salaki siga kieu. Anjeun ibarat kembang anu hirup dina tai munding, unggal poé pasti kabauan"

Udin kerung, nganseuan kélékna sorangan terus naleukeum dina méja bari nanya ka Icih,

"Nyi, Naha enya akang bau kawas tai munding?"

Mei ngomong ka Udin,

"Udin, sasaha ogé geus pada nyaho ka anjeun. Leuwih hadé anjeun néangan pagawéan tibatan timburuan nutur-nutur pamajikan nepi ka dieu"

Ngadéngéna Icih jadi ambek, terus nyarita ka Mei,

"Pa Mei salaki kuring teu nganggur, loba anu dipigawéna di imah anu anjeun teu nyaho. Lamun teu niat ngabantu modal, leuwih hadé cicing. Ulah jadi ngahina salaki kuring"

Mei mencrong ka Udin,

"Mémangna gawé naon di Imah? Masak? Nyeuseuh? Nyaréan pamajikan? Naon anu bisa ngahasilkeun duit? Naha teu hayang digawé dikuring jadi tukang marud sampeu?"

Saterusna Mei ngarérét ka Icih,

"Lamun kuring jadi anjeun, pasti geus ditalapung salaki siga kieu mah" pokna beuki wani sabab keuheul nempo Udin kalah ngahajakeun naleukeum dina méja bari pura-pura saré.

"Kang, gugah, isin ku batur" ceuk icih ka Udin bari leungeun Udin digeubig-geubig.

Udin nguniang hudang, pura-pura heuay, gigisik panon terus nguliatkeun leungeunna ngahaja dilelempeng bari ngeupeul. Anu kénca ka Icih anu katuhu kana beunget Mei, tapi anu kana beungeut Mei mah ditonjokeun rada tarik anu ngakibatkeun irung Mei langsung ngucur getih.

Udin pura-pura reuwas, buburu nyokot tisu tina méja. Getih anu ngucur tina irung dibalurkeun kana beungeut Mei ku keretas tisu. Atuh beungeut Mei jadi beureum kawas si Cepot.

Icih ukur bisa colohok nempona.

"Aduh hampura pa, bieu teu kahaja. Ceuk Udin" bari dampal leungeuna dirapetkeun kawas anu keur nyembah.

Kabeneran saurang pelayan ngaliwat bari nanggeuy 2 mangkok baso dina baki. Ku Udin dicokot samangkok, eusina langsung ditamplokkeun dina sirah Mei.

"Wios ku abdi diwasuh getihna pa"

Jelas buuk Mei langsung ngebul ku cai baso anu panas kénéh. Cai baso ngebul anu ngucur tina buuk Mei ku Udin digélangkeun kana beungeutna. Mei teu nyangka Udin bakal wani ngalakukeunna. Geus ngabalur beungeutna ku getihna sorangan. Ayeuna sirahna diguyur ku baso bari caina disibeungeutkeun anu cenah mah keur meresihan getih.

Icih nyorowok ka palayan ménta cai herang jeung elap. Sabab karunyaeun nempo Mei anu peureum sabab panona peurih ku cari baso anu asup kana matana bari dina buukna ratuy bihun jeung emih.

Sabot Icih riweuh bari nangtung hariwang nungguan pelayan mawa cai jeung serbét. Udin oge riweuh ngocrot-ngocrotkeun saos, kécap, cuka jeung pedes bubuk kana sirah Mei. Jelema anu nempo aya anu nyaleungserikeun kana kalakuan Udin, aya ogé anu mangkarunyakeun ka Mei. Tapi ueweuh anu wani maju pikeun nulungan atawa pipilueun.

Mei sorangan ukur bisa peureum bari gogorowokan. Terus ngaluarkeun hp nelepon.

"Bawa sababaraha jelema ka pujasera cihampelas di warung baso 'Seuhah', burukeun! Kuring keur disiksa!"

Ngadéngé Mei nelepon ménta bantuan, Icih buburu nyarita,

"Pa Mei, hampura. Salaki kuring teu ngahaja"

Mei malah nyarékan Icih,

"Teu ngahaja naon? Nonjok irung kuring, ayeuna ngabanjur sirah kuring ku baso bari dibungbuan kénéh. Naon anu teu dihaja?"

Udin ngelapan leungeuna ku tisu. Terus diuk bari muka palastik dorokdok. Saterusna Udin nambulan dorokdok bari sabeulah sukuna diangkat. Saolah-olah euweuh kajadian nanaon.

Lantaran Mei ambek sarta nelepon baturna, Icih jadi hariwang kana kasalametan Udin. Terus nyarita,

"Akang kaluar heula, masalah ieu wios ku abdi diréngsékeun"

"Antep wé. Hayu urang tingalkeun nyi" ceuk Udin bari nangtung terus nungtun leungeun icih ngajak indit tidinya.

Ngan ku Icih leungeun Udin diképéskeun,

"Pa Mei bos perusahaan ageung, invéstasina seueur dimana-mana. Teu sawios usaha abdi ayeuna gagal. Nanging tetep masalah ieu kedah diréngsékeun ku cara anu sae. Upami henteu, lengkah abdi kapayuna bakal janten heureut kang"

Udin némbalan,

"Akang can kungsi ngadéngé aya bos pabrik aci jadi saurang invéstor"

"Perusahaan alit kumaha?" Icih reuwas ngadéngé omongan Udin anu nyapélékeun Mei. Sabab sakanyaho Icih, sanajan usaha Mei ukur fokus kana Aci. Tapi pabrikna di Banjaran mémang gedé, pagawéna ogé rébuan. Jauh lamun dibandingkeun jeung Palapa. Malah can lila Mei geus mimiti invéstasi dina perumahan rakyat bersubsidi. Kabéh warga Bandung ogé tangtu nyarahoeun. Tapi ku Udin mah dianggap sepélé.

"Kang, pasrahkeun ka abdi urusan ieu. Akang antosan abdi di luar" ceuk Icih keukeuh.

Udin teu némbal deui, nyokot kérésékna terus nurunan tangga langsung kaluar. Haténa ngagerentes,

"Pabrik aci sagedé kumaha anu bisa dibandingkeun jeung Bima Raya milik kuring?"

Sabenerna Udin hayang ngaku saha dirina. Tapi muka idéntitasna hartina geus narima daék balik ka kulawarga Subrata. Sedengkeun Udin can waka hayang aya kontak langsung jeung kulawarga Subrata salila misteri maot kolotna can kaungkap.

Nyambung...