Udin jangji méré ubar keur Tiandi

Ngadéngé ucapan Udin, Tiandi ngabongkokkeun awakna,

"Teu nyangka, nepi ka kolot kieu, kuring masih bisa dipanggihkeun jeung pamuda anu luhung ku élmu jembar ku pangabisa bari teu adigung. Kuring kudu loba diajar deui ka anjeun"

Saurang tabib anu geus taunan kasohor, kapaké ku sasaha, ayeuna ngucapkeun kalimah anu ngajieun kabéh colohok. Wajar kabéh beuki reueus ka Udin.

Udin nyarita deui ka Tiandi,

"Tabib. Anjeun boga panyakit jero parna, éta anu jadi alesan anjeun hayang buburu nurunkeun élmu médis anjeun ka incu pan? Sabab anjeun geus leutik haté narékahan panyakitna. Hampura lamun kuring salah nebak"

Zofia ngagebeg, terus ngaérét ka Tiandi,

"Aki. Naha cariosan pa Udin leres?"

Tiandi unggeuk terus tungkul. Ningali akina unggeuk, Zofia langsung meberebeuykeun cipanon tina matana. Sabab teu nyangka akina boga panyakit parah anu disumputkeun ti dirina sarta kapanggihna ku Udin.

Tiandi nyarita dumareuda,

"Kuring tadina nolak datang kadieu. Tapi kamari aya sobat kuring anu geus lila sakarat datang bari dina kaayaan geus jagjag waringkas. Sobat kuring eta nyebutkeun yén panyakitna cageur alatan geus nginum ½ ubar anu dibeulina ti urang Bandung. Hartina di Bandung aya ahli médis anu geus mampu ngajieun ubar alus. Ku ½ ubar éta sobat kuring cageur. Ngan hanjakal manehna ukur meuli hiji. Ku kuring dibeuli sésana, tapi kuring can wani nginum sabab ieu harta langka anu tangtuna geus euweuh deui duana. Kuring kadieu rék néangan anu ngajieunna pikeun ngubaran panyakit kuring sorangan sarta keur nulungan jelema sejen anu boga panyakit parah. Kuring moal balik ka Jakarta saacan panggih jeung anu dimaksud"

"Ubar naon?" Ceuk Udin kerung bari fikiranna ngaduga-duga. Boa-boa anu dimaksud ku tiandi ubar jieunanna anu dijual ku Mardi ka Erwin di cikapundung.

Tiandi ngaluarkeun cepuk leutik terus dibuka,

"Ieu ubarna, kuring meuli 50 juta. Tapi harga éta sabanding jeung khasiatna"

Udin colohok, sabab nyatana bener. Anu ditémbongkeun ku tiandi sanajan ukur ½ ubar tapi Udin nyaho éta mémang ubar jieunanna basa ngubaran Mardi. Ceuk Mardi, ubar kajual saharga 500 rébu, teu nyangka sanepina ka Jakarta ½ ubar dibeuli deui ku Tiandi 50 juta.

Tiandi ngaluarkeun silet tina tasna, terus ubar dina cepuk disisit ipis, dibikeun sasisit ka Héndri, sasisit deui ka bapana Héndri. Terus Tiandi nyarita ka duanana,

"Tunda dina létah aranjeun, terus rarasakeun. Anjeun bakal nyaho sorangan kaampuhana ubar ieu"

Jelas duanana bungah. Ubar langsung ditunda dina tungtung létahna terus diseuseup. Ubar karasa langsung liur nyerep tiis kana létah, saterusna ditereuy ku ciduh sarta kontan karasa aya hawa seger anu ngalir dina sakujur awak maranéhna.

Bapana Héndri nyarita,

"Anjeun bener. Rasa nyeri dina tukang iga langsung kuring leungit. Éksim dina palangkakan ogé teu karasa ateul. Ubar anjeun mémang ajaib!"

Héndri ogé unggeuk ngabenerkeun,

"Bener pisan. Sesek jeung nyeri dina dada kuring ogé leungit, nafas karasa longsong tur ngemplong"

"Ayeuna percaya kana kaampuhanna pan?" Tiandi nanya.

"Anjeun bisa ngajieun anu sarupa? Kuring wani mayar 100 juta hiji ubarna" ceuk bapana Héndri

Tiandi gogodeg,

"Geus ditaliti resépna ku kuring, tapi formulana hésé diturutan. Kuring ukur nyaho yén racikanna mangrupakeun racikan alkimia anu geus lila punah. Éta pangna kuring nganggap ubar ieu harta langka anu moal aya duana. Kuring sieun ubar ieu anu paméakan sarta moal kungsi aya deui"

Udin beuki kerung, terus nanya ka Tiandi,

"Tabib. Tadi Anjeun nyebutkeun ½ ubar éta dibeuli 50 juta?"

Tiandi unggeuk,

"Enya, sanajan 100 juta, tetep ku kuring bakal dibeuli sabab masih sabanding jeung kaampuhanna. Ceuk sobat kuring, anu ngajualna nyebutkeun yén ubar ieu dijieun ku saurang tabib di Bandung anu umurna geus 150 taun. Naha anjeun nyaho saha di bandung tabib anu umurna geus sakitu? Béjaan kuring alamatna, kuring hayang guguru"

Ngadéngé pananya Tiandi, Udin nyakakak. Sabab sasuai jeung dugaanna. Barang naon waé saupama dijualna ku padagang barang antik pasti bakal dibungbuan ku bohong. Sigana Érwin anu geus ngaréka caritaan éta basa ngajual ubar ka sobatna Tiandi. Anu ahirna ti sobatna Tiandi ogé nempina ka Tiandi siga kitu.

Lantaran Udin malah nyakakak. Zofia ambek,

"Pa Udin, pun aki naros ka salira. Kunaon ku salira malah digumujengkeun?"

Udin nyakakak deui, terus ngajelaskeun,

"Sabab ubar éta jieunan Kuring. Kuring seuri lantaran umur kuring can 150 taun"

Ngadéngéna kabéh colohok bari silih rérét. Terus malencrong ka Udin ku teuteupan teu percaya,

"Anjeun anu nyieunna?" Tiandi nanya.

Udin unggeuk,

"Bener, tapi éta lain ubar ajaib. Ukur ubar biasa. Harita kuring ngajieun 6 keur ngubaran sirah mitoha. ngan sésana ku mitoha dijual. Kunaon kuring nyebutkeun lain ubar ajaib? Sabab mémang can dimurnikeun"

Leungeun Tiandi langsung ngadarégdég nahan kabungahna. Sabab teu nyangka jelema anu rék ditéangan ku dirina aya di hareupeunna. Malah nyebutkeun yén eta ukur ubar anu can disampurnakeun. Kabayang kahébatanna saupama geus dimurnikeun. Khasiatna tangtu bakal jadi 2 kali leuwih ampuh. Jelema beunghar anu geus nyaho kana khasiatna, tangtu bakal réla miceunan duit sabaraha waé sangkan bisa ngapimilik ubar éta.

Tiandi langsung ngoléséd turun tina korsi terus deku ka Udin,

"Ubaran panyakit kuring pa, kuring sadia mayar 100 juta keur anjeun"

"Kuring ogé, sanggup mayar 100jt saupama kabéh panyakit kuring bisa dicageurkeun" ceuk bapana Héndri bari nurutan Tiandi, deku hareupeun Udin.

Udin buburu nyarita

"Narangtung. Kuring teu butuh duit. Masalah ubar, kuring bisa nyieun deui sabab bahan ubarna masih aya di imah sarta bakal dibagikeun ka aranjeun saurang hiji"

Warni beuki reueus ka Udin, ayeuna lain ukur reueus ku kamampuan Udin, sabab geus kasaksian sababaraha kali Udin boga kamampuan anu teu galib jeung batur. Tapi Warni teu nyangka Udin ogé wani nolak duit 200 juta ti duaan. Padahal Warni nyaho kumaha kahirupan Udin. Nganggur jeung masih numpang di imah mitohana. Kakara ayeuna Warni nempo aya jelema anu nganggap duit teu penting.

Saenggeus diuk deui dina korsina, Tiandi nyarita ka Udin,

"Anjeun mémang pantes dianggap guru. Kamampuan anjeun, haté anjeun sarta kamulian anjeun. Jarang dipiboga ku barudak jaman ayeuna. Bisa nebak panyakit, bisa ngajieun ubar sakaligus jeung prakték ngubaranna"

Udin seuri,

"Tabib. Ubar anu ayeuna aya di anjeun. Saupama diinum ku anjeun, éta ukur bisa nyageurkeun 20% tina panyakit anjeun. Kuring rék ngajieun deui ubar anu geus dimurnikeun husus keur anjeun. Sangkan panyakit jero anjeun cageur. Jadi ulah hariwang"

"Nuhun guru" ceuk Tiandi bareng jeung Zofia nganuhunkeun ka Udin. Cipanon kaciri kaluar tina mata duanana. Aki jeung incu ahirna silih rangkul sabab bungah.

Soni anu ngagolér dina ranjang sarta geus 3 bulan teu usik kadéngé batuk sarta muka panon. Teu lila nguniang hudang terus diuk dina sisi ranjangna bari ngarérétan ka kabéh jelema anu keur carolohok merhatikeun ka dirina.

"Kuring hirup kénéh?" Ceuk Soni siga anu teu percaya kana naon anu dialaman ku dirina.

Ucapan Udin bener yén dina satengah jam Soni Nataprawira bakal hudang. Malah hudangna siga lain geus gering, tapi siga anu kakara hudang saré. Keur sararéa bener-bener hal anu teu asup akal.

Bapana Héndri nyampeurkeun ka Soni,

"Pa, kumaha ayeuna karaosna?"

Soni teu buburu némbalan, tapi ngarampaan heula beungeut anak kaduanna éta. Terus Soni nyarita,

"Ari sugan bapa geus paéh. Teu nyangka bakal bisa hudang deui sarta mampu nyekelan beungeut anjeun anu real. Lain sakadar ngimpi"

Héndri nunjuk ka Udin,

"Bapa kedah nganuhunkeun ka pa Udin anu parantos nyalametkeun salira"

Soni ngarérét ka Udin, tarangna kerung sabab teu nyangka anu geus ngubaran dirina saurang pamuda.

"Sanés abdi anu ngadamangkeun. Nanging pangeresaning Gusti Allah sareng dua tabib senior ti Jakarta ieu" ceuk Udin bari manggut ka Soni terus nunjuk ka Tiandi jeung Zofia ku jempol leungeunna.

Tiandi buburu manggut ka Soni. Tiandi teu nyangka Udin masih méré panghormatan ka dirina bari nyumputkeun jasa dirina sorangan.

"Upami teu dibantos ku pa Udin, abdi ogé moal sanggem" ceuk Tiandi.

Soni seuri,

"Anjeun Tiandi? Geus lila kuring ngadéngé katénaran anjeun. Teu nyangka ayeuna daék nincak ka imah kuring sarta ngubaran kuring. Nuhun"

Saterusna Soni garérét deui ka Udin,

"Pa Udin, berkah keur kuring bisa ngalaman hirup deui. Imah kuring jeung harta kuring, lamun aya anu bisa manfaatkeun ku anjeun, éta sarua jeung milik anjeun. Ulah asa-asa"

Udin gogodeg,

"Abdi sanés malaikat, pangartos abdi mung titipan. Titipan anu teu diamalkeun moal aya faédana. Upami pangartos abdi teu diamalkeun abdi lepat, margi hartosna abdi teu ngaraos sukur kana titipan. Sedengkeun amal teu kenging aya pamrih. Janten abdi teu layak nampi nanaon ti salira. Saran abdi saéna salira istirahat deui. Salira ayeuna nembé damang, tangtos masih peryogi istirahat anu cekap. Nanging énjing-énjing cobian gugah, teras kaluar jalan-jalan di taman nyeuseup hawa seger. Éta bakal ngajantenkeun kaséhatan salira langkung énggal deui pulihna. Kumargi ayeuna parantos wengi, abdi seja pamit"

Saterusna Udin ngarérét ka Warni maksudna ménta dianteurkeun deui balik. Ngan bapana Héndri nyarita,

"Tungguan pa. Sebutkeun ka kuring sabaraha biaya anu kudu dibayar?"

Saterusna ngaluarkeun buku cék sarta pulpen tina sakuna siap-siap rék nulis.

Buburu Udin nyarita deui,

"Kuring datang ka dieu diajak ku Warni, sedengkeun kuring jeung Warni babaturan. Jeung babaturan tangtu teu pantes kuring itung-itungan"

Sakali deui Warni nyaksian Udin nolak duit. Warni beuki reueus bari gogodeg. Haté Warni beuki kapincut ku Udin, malah Warni ngabayangkeun saupama Udin jadi salakina sarta bisa mimpin kulawarga Nataprawira kahareupna. Tangtu Kulawarga Nataprawira bakal makmur sarta dirina ogé bakal bener-bener Bagja.

Soni ngaérét ka Warni bari seuri,

"Warni. Lamun kitu kuring nitip pa Udin ka anjeun. Omat ulah nyinggung haténa. Sing mineng ajak pa Udin ulin kadieu ngalongok Aki"

Beungeut Warni langsung bareureum, terus unggeuk,

"Aki teu kedah salempang, abdi tumut kana amanah aki"

Soni unggeuk sugema,

"Alus. Anjeun incu anu paling merhatikeun ka aki. Ati-ati di jalan"

Saterusna Udin jeung Warni kalaluar ti kamar Soni. Sedengkeun Héndri langsung jamedud ngadéngé Warni dipuji ku Soni. Sabab dirina teu meunang pujian, padahal Hendri anu geus ngondang Tiandi sarta Zofia datang ka dinya.

Tiandi jeung Zofia ogé ahirna pamitan saenggeus narima cék ti bapana Héndri. Terus duanana ngaléngkah rusuh ngudag Udin kaluar bisi kaburu Udin indit. Saenggeus tepi ka luar, Tiandi nyarita ka Udin anu rék asup kana mobil Warni bari nyodorkeun kartu namana,

"Guru. kuring jeung Zofia moal balik deui ka Jakarta, sementara kuring rék cicing di hotél bari nungguan anjeun ngaracik ubar keur kuring, ieu kartu nama kuring"

Udin unggeuk, kartu nama ditarima terus Udin asup kana mobil Warni. Dijalan bari nyupiran, Warni nyarita ka Udin,

"Guru, abdi nganuhunkeun pisan kana bantosan ti salira. Kedah kumaha abdi males kaséan salira"

Udin seuri,

"Teu perlu difikiran. Bantuan ti kuring teu pira, hiji waktu pasti kuring ogé bakal butuh bantuan ti kulawarga anjeun"

Warni unggeuk bungah,

"Mangga guru. Kulawarga Nataprawira tangtos moal wantun nolak naon waé pamundut ti salira"

Saterusna Warni ngahuleng, teu lila nyarita deui,

"Guru. Keresa teu lirén heula. Urang milarian café anu masih buka kanggé istirahat, ngaleueut bari ngobrol?"

Warni nyaho Udin geus boga pamajikan. Tapi Warni hayang leuwih deukeut deui ka Udin. Hayang wawuh kana eusi haténa, sifat sarta rusiah pribadina anu katempona masih misterius. Warni ogé ngarasa beurat saupama kudu buburu papisah deui jeung Udin.

Udin ngarérét kana arlojina, terus unggeuk.

"Teu masalah. Tapi ulah leuwih ti 2 jam"

"Yes!" Warni surak dina jero haténa. Ahirna mobil dipéngkolkeun ka jalan Braga. Mobil eureun di parkiran basement Sunny Café. Terus Warni jeung Udin kaluar tina mobil langsung naék tangga nuju ka lantéi handap Cafe.

Saurang palayan anu katempona geus wawuh ka Warni nyampeurkeun,

"Salira badé calik di tempat biasa?"

Warni unggeuk.

"Mangga tuturkeun abdi" ceuk palayan miheulaan leumpang, langsung ka lantéi-2. Sarta langsung ka balkon. Terus nyarita deui ka Warni,

"Mangga calik ndén"

Warni unggeuk terus ngajak Udin diuk bari nyarita,

"Biasana abdi calik di dieu nyalira. Tempat ieu anu paling nyaman di dieu. Tiasa bébas ningal ka luar sareng teu kagiridig ku pangunjung sanésna. Cocok pisan kanggé niiskeun émutan saparantosna capé di damel"

Saterusna Warni nyarita ka pelayan anu masih nungguan. Mesen bandrék jeung kopi hideung keur Udin, sarta sababaraha rupa opieun,

"Béjakeun ka bos anjeun, ulah ngasupkeun deui tamu ka lantéi dua"

"Mangga ndén" témbal palayan. Saterusna indit.

Saenggeus kari duaan. Warni nyarita deui ka udin

"Café ieu anu abdi, janten akang teu kedah asa-asa"

Udin ngagebeg, lain reuwas lantaran nyaho yén café milik Warni. Tapi ngagebeg sabab bieu disebut akang. Padahal saméméhna warni masih nyebut guru atawa pa,

"Akang?" Ceuk Udin kerung.

Warni ngadadak geumpeur sabab sieun ucapanna salah anu ahirnya nyinggung Udin. Jadi Warni némbalan bari beungeutna bareureum éra,

"Aéh hapunten, maksad abdi pa sanes akang"

Udin unggeuk bisa ngamaklum, terus seuri,

"Kulawarga Nataprawira mémang hébat, Sagala jenis bisnis dilakonan. Lamun teu salah café ieu panggedéna jeung pangméwahna di Bandung"

Warni gogodeg,

"Bisnis kulawarga Nataprawira teu acan sabara. Di Jawa barat mémang ampir ¼ usaha sadayana milik Kulawarga Nataprawira. Nanging diluar Jawa barat, kulawarga Nataprawira teu kagungan nanaon. Indonésia dikawasa ku para raksasa bisnis anu teu tiasa di bandingkeun sareng kulawarga Nataprawira. Aya kulawarga Sutama, Kulawarga Subrata, Kulawarga Gunawan sareng sajabina. Kukawarga Nataprawira mung ibarat hiji lauk tongkol di laut anu lega, masih aya rébuan hiu sareng ratusan paus anu ukurana langkung ageung ti tongkol"

Udin unggeuk bari seuri, terus nyuruput kopi hideung anu karék datang. Udin ogé sabenerna geus serba cukup, aya Bima Raya, terus ratusan milyar duit tunai. Sarta anu leuwih utama deui harta anu teu dipiboga ku batur, nyaéta Kitab Ghoib 9 Élmu Karuhun anu ayeuna aya dina awak jeung fikiranna. Ngan Udin moal muka idéntitas aslina ka sasaha. Tujuanna sangkan léngkahna masih tetep bisa laluasa kawas ayeuna.

Terus Udin nanya,

"Naon alesan anjeun ngajak kuring kadieu?"

Warni némbalan,

"Margi salira parantos nyalametkeun nyawa abdi sareng nyawa pun aki. Pa Udin nyalira, kunaon keresa dicandak kadieu ku abdi?"

"Kuring ngarasa syukur ditakdirkeun bisa wawuh jeung anjeun" témbal Udin.

Warni unggeuk terus nyarita deui,

"Pa. Salira kagungan kamampuan anu teu aya tandingna. Jujur abdi kataji ku cara salira nulungan sasama. Béntar anu katingal ku abdi di villa kulawarga Wijaya, tangtos sanés kaleresan pan? tiasa dijelaskeun ka abdi?"

Udin seuri,

"Éta ukur kabeneran, anjeun jeung kuring sarua manusa biasa. Ménta kakuatan sarta panyalindungan tangtu ukur ka anu maha nyiptakeun sagalana pan? Béntar ogé ciptaan anjeunna. Jadi salila urang yakin. Hal anu ku batur dianggap mustahil, bisa waé ngawujud saupama ku urang dipénta sacara iklas bari dina kaayaan haté anu beresih"

Warni gogodeg,

"Salira bohong. Abdi nembé sadar dinten ieu upami salira mémang jalmi hébat. Sateuacana abdi mung ngaduga-duga sadayana ukur kaleresan. Nanging mustahil aya kaleresan anu teras-terasan pan? Sareng jujur duka kumaha satiap caket sareng salira abdi ngaraos nyaman sareng tengtrem. Upami salira teu kagungan kapampuan nanaon, tangtos peraosan sapertos kitu moal aya"

"Naha?" Udin kerung.

"Salian kagungan kakiatan. Salira ogé saderhana, sopan, bageur, sareng satia. Pokona sagala kasampurnaan pameget aya di salira. Upami istri anu sanés ogé aruningaeun. Sanés mung abdi, sadayana tangtos bakal ngaraos nyaman sareng tengtrem caket sareng salira sami sapertos anu karaos ku abdi" ceuk Warni muji.

Udin seuri,

"Ceuk saha? Kabéh lalaki sarua waé. Ngan dina ngendalikeun nafsuna hungkul anu béda. Kuring ogé sarua boga nafsu hayang sombong, tapi kuring bisa nahan diri sangkan teu dianggap gedé hulu sarta pupujieun. Kuring ogé boga nafsu hayang ngagoda anjeun, tapi kuring nahan diri sangan tetep dianggap lalaki anu sopan tur satia"

Warni unggeuk,

"Justru éta anu ngabéntenkeun salira sareng pameget sanésna. Abdi leres-leres kataji ku salira. Salira pameget anu sampurna"

Nyambung...