Kabanata 4 Operation Red Echo

Red Echo

Kalahating taon na ang lumipas mula nang iligtas namin ang banyagang negosyante mula sa Isla ng Alakta. Sa panahong iyon, tahimik ang lungsod. Walang tawag mula sa mga heneral. Walang mga rebeldeng lumulusob. Walang teroristang nanggugulo. Isang klase ng kapayapaang tila hindi karaniwan.

Araw-araw akong nagtuturo sa mga batang henyo sa SPED class. Si Roger ay nagtayo ng sarili niyang firing range. Si Aris ay nagtuturo ng self-defense sa mga kabataan. Si Mario at Lito naman, abala sa pagpapabuti ng mga imbensyon namin.

Hanggang sa isang gabi —

Tumunog ang secure line sa aming command center.

“Carlo,” ani ng tinig sa kabilang linya, hiningal at may bahid ng takot. “Si Chief Inspector Ramirez ito. May krisis tayo. Dinukot ang mayor ng lungsod… sa mismong munisipyo.”

“Paanong nangyari ‘yon?”

“Isang grupo ng armadong rebelde. Tawag nila sa sarili nila ay Red Echo. Kumander nila ay si Leon Arcangel — isang dating scholar ng University of the Philippines. Henyo sa military tactics, robotics, at propaganda. Naging radikal, lumusong sa kabundukan, at ngayon… bumalik.”

“May hinihingi ba sila?”

“Isang broadcast sa media — gustong ilantad ang katiwalian ng pamahalaan. Pero ang totoo, nais nila ng ransom: 10 bilyong piso at armas. Kung hindi, ipapapatay nila ang mayor sa buong sambayanan.”

Natahimik kami. Si Leon Arcangel — isang alamat sa hanay ng mga intelektwal. May patong na 1 bilyong piso sa ulo. Matalino. Malupit. Mapanganib.

“Quantum Gang, muling lalaban,”bulong ko.

Ang Plano:

Ang kampo ng Red Echo ay nasa Sierra Cobre — isang mataas na bundok na dating minahan. May sentral na fortress na nilagyan ng anti-air defense systems, laser tripwires, at AI-controlled drones. Tinantya ng military na nasa mahigit 200 ang armadong rebelde, may sariling hacking division, at access sa black market tech.

Sabi ni Lito, “Ito ang unang kalabang mas advance sa atin sa gamit. Pero hindi tayo basta-basta.”

Ang Imbensyon at Paghahanda:

1. Holo-Veil Armor– suit na kayang magproject ng visual clones upang lituhin ang kalaban.

2. EMP Kitanas– sword na may shockwave emitter, nilikha para sa close combat.

3. Neural Pulse Gloves– kayang patulugin o paralisisin ang target.

4. Hyper Drone Swarm– maliit ngunit deadly. May micro-explosives at AI hacking capability.

5. SkyHook Boots– gravity-enhanced na sapatos na may silent thrusters, para makatalon o lumipad sa loob ng 10 segundo.

Si Lito ang pinakamabigat ang papel. “Magpapasok ako ng virus sa kanilang AI system. Pero kailangan kong makalapit ng 500 metro sa control tower.”

Ang Laban:

Alas-dos ng madaling araw nang magsimula ang misyon. Sumakay kami sa stealth chopper ng military at ibinaba kami 2 kilometro mula sa base ng Red Echo. Dumaan kami sa gilid ng bangin, sa ilalim ng ulan, habang tahimik na umuugong ang mga drone sa itaas.

“Twenty drones sa east sector,” bulong ni Roger. “Time to snipe.”

Sa bawat putok ng kanyang Adaptive Rifle, bumagsak ang mga mata ng langit ng Red Echo. Sumabay si Lito sa pagpapadala ng *signal jammers* upang mabulag ang kanilang motion sensors.

Pagpasok namin sa perimeter, biglang tumunog ang alarm.

“INTRUDERS DETECTED.”

“Walang hiya, may backup AI sila!” sigaw ni Aris.

Agad kaming sinalubong ng 30 rebelde, may dalang plasma rifles at heavy armor. Pero hindi rin kami nagpapatalo. Tumalon si Mario at pinagana ang kanyang Titan Gauntlets, inararo ang mga kalaban habang gamit ang Plasma Shield para protektahan si Lito.

Ako naman, sumugod gamit ang EMP Katana. Sa bawat hiwa, humihinto ang teknolohiya ng kalaban — ang mga armor nila ay naging bakal na walang silbi.

ZAAAK!

“Sa dilim ng bundok at apoy, kami'y liwanag ng pag-asa.

Hindi kami sundalo, ngunit hindi rin kami alipin ng takot.”

Habang tumutulak kami papasok sa control tower, dumating ang huling linya ng depensa. Isang hukbo ng 100 rebelde, pinamumunuan ni Leon Arcangel mismo — suot ang black cyber suit, may laser eyes, at isang hovering cannon na lumulutang sa kanyang likod.

“Welcome, Quantum Gang,” aniya. “Sa wakas, nagkita rin tayo. Carlo de Luna — anak ng isang bayani, pero alipin ng sistemang bulok.”

“Huwag mong idamay ang pangalan ng ama ko sa maruming adhikain mo.”

“At ikaw? Palad mong piniling maging kasangkapan ng estado? Ikaw ang tunay na traidor sa agham.”

Hindi na kailangan ng salita. Sumiklab ang digmaan sa gitna ng bundok.

Si Aris at Mario, humarang sa wave ng rebelde. Si Roger ay umaasinta mula sa itaas, habang si Lito ay nakipaglaban gamit ang kanyang hacking gloves.

Ako at si Leon — isang one-on-one na bakbakan ng isip, lakas, at teknolohiya.

Bawat sipa, bawat suntok, bawat hiwa ng espada ay sinalubong ng pulso ng kuryente, laser fire, at talim ng matalinong taktika.

“Hindi mo ako tatalunin!” sigaw ni Leon.

“Hindi ako mag-isa,” sagot ko.

Nagpalipad si Lito ng Drone Swarm — sabay-sabay na sumabog at inatake ang system ni Leon. Natamaan siya ng *Neural Pulse* at nag-short circuit ang kanyang armor.

Sa huling pagkakataon, itinaga ko ang Agimat Blade sa lupa, lumabas ang energy field na tumumba sa huling rebelde.

“Walang saysay ang talino, kung walang puso.

Walang saysay ang laban, kung ang layunin ay puro dugo.”

Nailigtas namin ang mayor, na natagpuang nakakulong sa loob ng steel chamber na may AI bomb. Si Lito ang sumalba — tinanggal ang system sa loob ng 3 minuto.

Pagbalik namin sa lungsod, sinalubong kami ng masigabong palakpakan. Si Mayor mismo ang nag-abot ng medalya, habang ang media ay sumabog sa balita:

“Quantum Gang, muling naging bayani. Red Echo — tuluyang nabuwag.”

Ngunit alam naming hindi pa ito ang wakas.

“Kung may Leon Arcangel, baka may mas matinding kalaban sa susunod,” ani Roger.

Tumango ako. Sa puso ko, may kutob — may paparating na unos. At sa likod ng bawat giyera, may aninong nagmamasid.

Pagkatapos ng tagumpay laban sa Red Echo at ang pagkakaligtas sa mayor ng lungsod, tumanggap ang Quantum Gang ng pinakamalaking gantimpala sa kasaysayan ng Pilipinas: 500 milyong piso bawat isa mula sa gobyerno, at karagdagang 200 milyong piso mula sa isang grupo ng pribadong negosyante bilang pasasalamat sa pagpigil ng anarkiya sa ekonomiya.

Naging biglaan ang lahat. Mula sa mga dating simpleng henyo, underground fighters, at imbentor ng kanto, ngayo’y naging milyonaryo kami — hindi lang sa pera kundi sa reputasyon. Kami na ang itinuturing na pinakamakapangyarihang grupo ng kabataan sa buong bansa.

Kayamanan ni Roger:

Unang ginamit ni Roger ang bahagi ng kanyang yaman sa pagtatayo ng isang modernong training facility sa labas ng lungsod. May mga automated target drones, bullet simulation chamber, at advanced AI tutors sa sharpshooting.

Pero hindi lang iyon. Binigyan din niya ng scholarship ang ilang batang sundalo na gustong maging elite shooter. May sarili na rin siyang helikopter at bulletproof SUV. Ngunit kahit mayaman, hindi nagbago ang tikas at katahimikan ni Roger.

“Hindi sukatan ng lalaki ang dami ng pera, kundi kung paano niya ito ginagamit.”

Yan ang palagi niyang sinasabi habang nagpa-praktis ng bagong sniper stance.

Kayamanan ni Aris:

Si Aris naman, agad na binili ang isang lumang gusali sa downtown Pagadian at ginawang *combat dojo. Tinawag niya itong "Bakbakan HQ" — bukas sa mga batang lumang gusali sa downtown Pagadian at ginawang *combat dojo. Tinawag niya itong "Bakbakan HQ" — bukas sa mga batang lansangan na gustong matuto ng self-defense.

May virtual training room, obstacle course, at isang hidden basement na siya lang ang may access — doon niya tinatago ang kanyang *plasma knuckles* at armor suit.

“Para sa akin, ang pera ay kalayaan. Pero ang tunay na kapangyarihan ay sa disiplina.”

Lumawak ang kanyang pangalan — naging guest instructor pa siya sa mga military academy sa Visayas at Mindanao.

Kayamanan ni Mario:

Si Mario, ang pinakamasayahin sa grupo, agad na bumili ng isang farm resort. Tinawag niya itong "Bagsik Eco Haven" — isang lugar ng kalikasan, adventure, at jungle training.

Ngunit lihim na bahagi rin ito ng aming back-up base. May underground bunker, emergency hangar, at sariling supply ng enerhiya mula sa solar at wind systems.

Isinama rin niya ang buong pamilya niya. Ang dating construction worker niyang ama, siya na ngayon ang tagapamahala. Ang nanay niya, nagluluto sa eco-restaurant.

“Bihira sa tulad ko ang yumaman. Kaya sinigurado kong hindi lang sarili ko ang umahon.”

Kayaman ni Lito.

At si Lito — hindi nag-aksaya ng panahon. Bumuo agad siya ng tech company: LunTek Solutions Inc. Dito niya nilikha ang ilang bagong imbensyon: AI defense systems, nano armor, at invisible drones.

Nakipag-collaborate siya sa mga siyentipiko sa abroad, at sa loob ng anim na buwan, lumago ang kumpanya niya sa halagang 1.2 bilyong piso.

Bumili rin siya ng mansion, pero ang kalahati nito ay ginawang laboratoryo.

“Mayaman ako sa oras, utak, at teknolohiya. Ang pera? Bonus lang ’yan.”

Ako naman — Carlo de Luna.

Sa lahat ng miyembro, ako ang pinakareserba sa paggasta. Nananatili akong nagtuturo sa SPED class. Hindi ko tinalikuran ang pagiging guro, kahit milyonaryo na ako.

Pero sa likod ng normal kong buhay, nagsimula rin akong lumikha ng sarili kong publishing house— para sa panitikan, tula, at nobela ng kabataan. Tinawag ko itong Ilaw ng Diwa Publications.

Isang gabi, habang binabasa ng nanay ko ang isa kong bagong tula, ngumiti siya.

"Hindi lahat ng liwanag ay kailangan ng apoy. Minsan, ang salita rin ay apoy sa dilim," wika niya.

Nagpatingkad iyon sa puso ko.

Sa loob ng ilang buwan, binili ko rin ang isang lumang kastilyo sa Zamboanga del Sur at ginawang Quantum Citadel — isang lihim na base ng grupo. Kumpleto ito sa:

* Satellite uplink

* Weapon vault

* Virtual training chambers

* Miniature research facility

* Holographic command room

Habang nakaupo ako sa isang veranda ng Quantum Citadel, tinatanaw ang mga bituin, naalala ko ang mga sakripisyo naming lahat. Ang mga laban, ang dugo, ang luha — kapalit ng katahimikan.

“Hindi kami bayani. Isa lamang kaming mga kabataang pinilit lumaban sa dilim.”

Pero sa kabila ng lahat, heto kami — may yaman, may kapangyarihan, at may bagong pag-asa.

Ngunit alam naming hindi panghabambuhay ang katahimikan.

At habang kami’y nagtatamasa ng bunga ng tagumpay…

Isang signal ang pumasok sa aming command center.

Isang distress call — mula sa labas ng bansa.

Hindi ito ordinaryong misyon.

Hindi ito para sa yaman.

Kundi para sa sangkatauhan.

At doon muling nabuhay ang mga anyo namin.

Ang Quantum Gang —

Hindi lang tagapagtanggol ng lungsod…

Kundi bantay ng daigdig.