บทที่ 7

บทที่ 7 เเหวนสีขาว

ในประตูสีทองคำเซราฟเดินเข้าไปในประตูที่ตั้งไว้เป็นเเนวตั้ง ประตูที่เหมือนกับการวาป มาปรากฎสถานที่เเห่งนึง เซราฟยืนมองบางอย่างที่เป็นเหมือนกล่องสมบัติ พื้นที่โดยรอบเหมือนถ้ำที่ไม่ได้สวยงาม เเต่มีเส้นสีทองกำลังเชื่อมโยงกับกล่องสมบัติโดยเส้นสีทองมาจากตัวของเซราฟ ในถ้ำท่่ีมืดสนิทมีเเค่กล่องสมบัติสีทองกำลังส่องเเสงพลังงานมากมาย เซราฟเดินตรงไปทางกล่องสีทองที่มีขนาดใหญ่หนึ่งส่วนเเปดของตัวเอง เเค่การยืนใกล้กล่องก็สามารถบอกได้ว่า ในกล่องใบนี้มีของวิเศษที่ให้ความรู้สึกอันตราย เเละเป็นสิ่งของที่มีค่าในเวลาเดียวกัน [ กล่องสมบัติเหรอ น่าสนใจถ้าเป็นในเกมคงจะมีสมบัติเเละทองคำมากมาย อยากจะรู้เหมือนกันว่ามีอะไรรข้างในนะ? ]

เซราฟใช้มือขวาที่มีเเขนเสื้อสีทองยาวมากเปิดกล่่องออกมา เซราฟมองดูอย่างสงสัย ภายในกล่องที่ใหญ่โต มีเเค่เเหวนสีขาวชิ้นเดียวที่วางไว้ โดยลวดลายเป็นตัวอักกษรโบราณที่เขียนคำว่า ศูนย์เเค่หนึ่งตัวอักษร เซราฟยื่นมือมาจับเเหวนสีขาว ยิบเเหวนสีขาวขึ้นมาโดยรูปร่างธรรมดาเหมือนของตกเเต่งทั่วไป [ เเหวนสีขาว คงจะไม่ใช่สิ่งของที่ต้องส่งมอบอีกครั้งหรอกนะ ช่างมันละกัน เดี่ยวค่อยมาทดสอบไปดูข้างนอกดีกว่า เหตุการอันตรายเเบบนี้ คงจะไม่มีผู้โง่เขลาที่ไหนจะมาสนใจเเหวนเเน่นอน ] เซราฟเก็บเเหวนสีขาวมาไว้ในระบบโชคหนึ่งร้อยเปอร์เซนต์ มืออีกข้างเตรียมยื่นมือไปจับกล่องสมบัติ [ เจ้ากล่องใบนี้นำไปด้วยละกัน ]

กล่องสมบันติสลายหายไปเหมือนกับอากาศ ฟึบ! เซราฟจับลมได้อย่างเดียว [ อะไรอีกเนี่ย อย่าบอกนะว่าเจ้ากล่องใบนั้นทำหน้าที่คู่กับเเหวนที่นำมา.. ไม่ไหว การใช้ความคิดที่เกินตัวไม่เหมาะกับฉันสักนิด ช่างมันละกัน] เซราฟเดินออกมาจากประตู ประตูสีทองที่เซราฟเดินออกมาหายไปฟึบ เซราฟกลับมาที่กระท่อมไม้พร้อมกับเเหวนสีขาวไม่ทราบชื่อ เซราฟเดินตรงไปหาบาเรีย พอเดินมาถึงตรงหน้าเซราฟมองดูใบหน้าบาเรียที่หลับสนิท เส้นสีเเดงที่เคยติดตัวบาเรียหายไปหมด [ เอาละเด็กคนนี้ปลอดภัยเเล้วละ กลับบ้านดีกว่า ทางจางมิ๋งคงจะจัดการเอง ก็อยากจะทำเเบบนั้นอยู่หรอกนะ เเต่ช่วยไม่ได้ บาเรียผู้นี้สักวันจะมามอบโชคให้ฉัน เพราะงั้นเดี่ยวช่วยพาตัวไปรักษาละกัน ]

เซราฟอุ้มตัวของบาเรีย โดยจับตัวของบาเรียมาเเบกเหมือนกับกระเป๋า เลือดยังไหลโดนเสื้อผ้าเซราฟ เซราฟเเบกบาเรียไปด้วยความสบายไม่ได้หนักมาก ทางด้านนึงเเถวต้นไม้ จางมิ๋งกำลังอาละวาดหมัดสายฟ้าเหวี่ยงชกไปที่ซาโบรุ ปิว! ตูม! ปีกวายุที่เเข็งมากโดนพลังหมัดเพียวเพียว จากการชกของจางมิ๋งตูมม! ซาโบรุบินถอยออกห่างพร้อมกับบินขึ้้นไปบนท้องฟ้า ซาโบรุเรียกอาวุธวิเศษของตัวเองออกมาเป็นเหมือนดาบสีเขียวมีรากไม้เกาะติดพร้อมกับหัวจับที่สามารถหมุนได้ ขนาดเท่าครึ่งตัวซาโบรุ ซาโบรุไส่พลังเวทมนเข้าไปในอาวุธวิเศษ พลังงานลมขนาดใหญ่เท่าต้นไม้เกิดเเรงลมมหาศาล

ซาโบรุเหวี่ยงดาบวายุฟาดลงมา ตูม! จางมิ๋งยิ้มอย่างบ้าคลั่งพุ่งตัวเหมือนกระสุนปืนใหญ่ ปิวว! จางมิ๋งกระโดดมาถึงเหวี่ยงหมัดที่เหมือนกับค้อนฟาดเข้าไป ตรงมือที่เหวี่ยงไปมีสายฟ้าสีดำอาละวาดอย่างกับสายฟ้ากำลังกรีดร้อง เปรี้ยง! เปรี้ยง! บึมม! จางมิ๋งพุ่งลงมาที่พื้นจากการปะทะกันโดยพลังโจมตีของซาโบรุรุนเเรงกว่่าของจางมิ๋งมาก บึมม! จางมิ๋งคำราม “ จ๋า........ก! ฮ่าฮ่าฮ่า นี้เหรอการปลดปล่อย นี้เหรอการระบาย นี้เหรอความบ้าคลั่งที่หยุดไม่อยู่ นี้เหรอความพิโรธ ฮ่าๆๆๆ น่าสนุก น่าสนุก น่าสนุก น่าสนุก เเบบนี้สิน่าสนใจ ตายสะ ตายสะ ตายสะ ตายสะ ตายสะ ตายสะ „ พลังงานสายฟ้าสีดำพวยพุ่งออกมาไม่หยุด เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!

สายฟ้าสีดำอาละวาดไปทั่วจนพื้นดินโดยรอบเกิดรอยเเผลเต็มพื้น จางมิ๋งบินขึ้นไป หาตูม! ปิว! จางมิ๋งบินมาพร้อมกับเลี้ยวตัวหลบเหมือนรถที่กำลังขับทางโค้ง ฟิว....! ดาบวิเศษจากซาโบรุฟาดลงมา ตูม...! จางมิ๋งบินหลบได้พร้้อมกับบินมาหยุดอยู่ตรงหน้า ซาโบรุหมัดสายฟ้าเหวี่ยงพุ่งไปด้วยกำปั้นอัดไปด้วยพลังงานสายฟ้าสีดำ ตูม! ซาโบรุกางปีกออกมารับ ตูม! ทั้งสองเริ่มสู้กันอีกรอบ

อีกสถานที่เเห่งนึง อ้ากเฟกำลังวิ่งหนีด้วยความเร็ว ตูม!! ชายชุดดำ11 บินมาหยุดอยู่ตรงหน้าอากเฟพร้อมกับเหวี่ยงดาบฟันไปที่หัวอ้ากเฟ ด้วยการฟันนี้ถ้้าโดนเมื่อไหร่หหัวขาดเเน่นอน อ้ากเฟที่ประสบการณ์สูงก้มหัวหลบพร้อมกับวิ่งไปอีกทางตูม! ตูมๆๆๆ! เเรงระเบิดจากพลังโจมตีจากชายชุดดำไล่ล่าอ้ากเฟไม่หยุด [ เม่เจ้า ทำไมเจ้าพวกกนี้มันมีเยอะขนาดนี้เนี่ย ศัตรูไม่ได้อ่อนเเอ สักนิดเเบบนี้จะเอาชนะยังไงละ มีเเต่ต้องหาทางหนเพื่อไปรายงาน ผู้ชายคนนั้นละกัน ] อ้ากเฟหนีเเทบตาย

เเต่ทางกลับกัน เซราฟมารับสมบัติเเละจากไปอย่างง่ายดายเเถมไม่ได้ออกเเรงต่อสักนิดเดียว โดยเซราฟไม่คิดจะเข้าไปยุ่งกับความวุ่นวาย เวลานั้นผ่านไป เซราฟมาถึงสถานที่เเห่งนึง โดยอยู่ในหมู่บ้านโกลเลน ตรงหน้าเซราฟมีรูปร้านขายยาวางไว้ตรงหน้า พร้อมกับสายตาของผู้คนที่ผ่านไปมา โดยมองดูเด็กผู้ชายเเบกตัวของหญิงสาวที่ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยเลือดจนไม่กล้ามอง เซราฟเเบกตัวบาเรียเข้าไปในร้านขายยา พยาบาลหญิงเห็นบาเรียใบหน้าเต็มไปด้วยบาดเเผลรีบ วิ่งมาทำเเผลโดยพาตัวของบาเรียเข้าาไปในห้อง เซราฟนั่งรอให้พยาบาลที่ทำเเผลออกมาจากห้อง

เวลาผ่านไปไม่นาน พยาบาลที่ทำเเผลให้บาเรียเดินออกมาจากห้อง พยาบาลเดินมานั่งตรงหน้าเซราฟพูดขึ้นมา “ เด็กคนนั้นได้รับบาดเจ็บจากการโดนชกนะ รอให้เวลาผ่านไปเมื่อไหร่ อาจจะใช้เวลาประมาณหนึ่งชัั่วโมงเด็กคนนั้น จะฟื้นตัวนะ „ เซราฟที่เข้าใจลุกขึ้นยืน “ เดี่ยวผมมานะครับ เพราะงั้นฝากดูเเลเด็กคนนี้ให้หน่อยครับ เดี่ยวผมกลับมาเเน่นอนบอกให้หญิงสาวรออยู่ที่นี้ก่อนครับ „ “ ได้จะ „ พยาบาลมองดูหลังของเซราฟที่เดินออกจากห้องไป เซราฟเดินออกมาจากที่นี้พร้อมกัับมองดู ผู้คนเดินผ่านไปมา [ ต้องไปเก็บสิ่งของ ที่บาเรียทำตกสินะ ตรงมือมีีรอยสีดำอันนี้น่าจะเป็นหมึกสีดำ ตามที่คาดการณ์คงจะถูก จับตัวมาระหว่างวาดภาพเเน่นอน ]

เซราฟยิบสิ่งของมาจากระเเบบหนึ่งร้อยเปอร์เซนต์ เป็นเเหวนรูปโซ่สีทองคำ เซราฟสวมไส่เเหวนรูปโซ่เซราฟหลับตาทำสมาธิ [ ความสามารถของเเหวนโซ่มีความสามารถประเภทการตามหาสิ่งของที่เคยพบเจอ ตราบใดที่นึกรูปภาพหน้าตาของสิ่งของชิ้นนั้นออก มันจะทำการบอกตำเเหน่ง เป็นของวิเศษประเภทหาสิ่งของ ] เเหวนโซว่เริ่มชี้ทางให้เซราฟไปหา โดยที่เซราฟเดินตามทิศทางที่เเหวนโซ่บอกตำเเหน่ง เซราฟเดินไปพร้อมกับมองดูผู้คนมากมายที่ตอนกลางคืนสนิท เเต่ยังมีผู้คนเดินไปมา [ ว่าเเต่ลืมไปสนิทเลยนะว่าวันนี้มีการจัดงานเลี้ยงสงสัยทางนั้น จะต้องโกรธอีกเเน่นอน เอาเถอะเป็นปกติอยู่เเล้วทางนั้นรู้อยู่เเล้วเเน่นอน ]

เวลผ่านไป นสถานที่เเห่งนึงเป็นเหมือนป่าไม้ ส่องเเสงฟ้าเเละต้นไม้สีฟ้า โดยมีกล่องสีขาววางไว้ตรงพื้นดิน ไม่ใช่เหมือนมีคนวางไว้เเต่เป็นเหมือนกล่องสีขาวใบนี้ ขุดดินขึ้นมาจากพื้นดิน พื้นที่โดยรอบมืดสนิท เด็กหญิงผู้นึงอายุราว5ปี กำลังวิ่งด้วยความเร็ว โดยมีจอมยุทธ์มากมายไล่ล่า ดวงตาสีชมพูมีรูปหัวใจในดวงตาทั้งสองข้าง ชุดสีชมพู ผมสีชมพูุออกโทนสีเเดง ยาวถึงไหล่ ใบหน้าที่มีรอยเเผลเต็มไปหมด ถึงเเม้ตัวจะมีบาดเเผลเเต่หน้าตายังสวยงาม ชื่อ รินเดล ( ความรัก ) เสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยเลือด รินเดลวิ่งไปโดยตะโกนขอความช่วยเหลือ “ ใครก็ได้ช่่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วยค่า!! ใครก็ได้ช่วยด้วย!! „ รินเดลวิ่งไปโดยตะโกนขอความช่วยเหลืออย่างสุดเสียง ใบหน้าเเสดงน้ำตาของผู้หญิงที่หวาดกลัวสุดขีด รินเดลวิ่งไปโดยสดุดล้มจากการมีกล่องสีขาวขวางทาง เเต่ความจริงคือเพราะรินเดลไปเเต่ด้านหน้าจนลืมมองพื้น ทำให้รินเดลล้มลงทำให้ผู้ที่ไล่ล่าตามมาถึง