บทที่ 16

บทที่ 16 เเค่การเเกว่งดาบครั้งเดียว

ในพื้นที่ป่าไม้ อาเธอร์เตรียมดึงดาบที่เสียบพื้นขึ้นมา ก่อนที่จะได้ดึงอาเธอยื่นมือไปเเตะดาบ เสียงในหัวดังขึ้นมา โดยเป็นเสียงจากดาบตรงหน้าตัวเอง “ ยินดีด้วยเจ้าจะได้เป็นผู้ใช้ดาบศักดิ์สิทธิ์เป็นคนเเรก ขอเเสดงความยินดี นี้คือดาบที่สามารถตัดทุกอย่างได้ เจ้าอยากจะเป็นผู้ใช้คนเเรกหรือเปล่า? „ อาเธอร์ตกใจจนหัวใจเต้นเเรง [ ดาบพูดได้เหรอ เเต่ผู้หญิงคนนั้นคงจะอยากได้ดาบเล่มนี้ละมั้ง? ] ดาบศักดิ์สิทธิ์พูดต่อ “ เด็กคนนั้นไม่ได้ถูกเลือกเเต่เป็นเจ้าต่างหาก มีความปราถนาสิ่งใดละ ดาบของข้านั้นเลือกผู้ใช้ พลังอำนาจมากมายเจ้าต้องการมันหรือเปล่าละ พลังอำนาจของการกวัดเเกว่งดาบเล่มนี้เเค่เล่มเดียว สามารถทำลายล้างศัตรูของเจ้าได้นะ ข้าอยู่ตรงนี้ไงละ ข้าปรากฎตัวที่นี้เพื่อช่วยเจ้ายังไงละ เด็กที่ยืนรอเจ้าดึงดาบนั้น ข้าได้เห็นจิตใจตั้งเเต่เริ่มเเรกเด็กคนนั้นพยายามจะเเย่งชิงดาบเล่มนี้ เเต่เพราะความที่ระมัดระวังตัวจึงทำให้ สั่งให้เจ้าเดินเข้ามาทดสอบยังไงละ เพื่อให้เจ้าทดาอบว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเข้าใกล้ดาบเล่มนี้ „

อาเธอร์มองดูดาบสีทองคำส่องเเสง [ มีความเป็นไปได้เหมือนกัน พ่อกับเเม่ก็เสียไปตั่งเเต่เด็ก ตอนนี้ชีวิตยังต้องลำบากหาเศษอาหารมาทาน ความเป็นไปได้ที่จะเป็นจอมยุทธ์ผู้เก่งกาจลดลงไปเยอะมาก มีข้อเเลกเปลีี่ยนอะไรละถ้าข้ายอมทำตามที่เจ้าบอกนะ ข้าจะได้สิ่งใดตอบเเทนเเเละความปราถนาของเจ้าข้าต้องชดใช้ยังไง? ] “ ความปราถนาอะไรกัน เเค่การปกป้องผู้บริสุทธ์ก็พอ ช่วยเหลือผู้คน นั่นเป็นคติของคำว่าเอกซ์ที่เป็นรูปตัวกางเขนที่มีความหมายของคำว่า ไม่อนุญาติให้ความมืดเข้ามานะ ใบดาบสีทองจะทำลายความมืดให้หมดสิ้น ตราบใดที่ผู้ถือครองดาบศักดิ์สิทธิ์เอกซ็คาลิเบอร์ไม่ตาย ผู้ถือครอองจะต้องฟาดฟันความมืด ไหนไหนก็ไร้สิ่งใดผูกมัด มาสร้างตำนานดาบศักดิ์สิทธิ์ที่นี้กันเถอะ „

อาเธอร์ถามในความคิดของตัวเอง [ จะรอดจากสถานการณ์นี้ยังไงละผู้หญิงคนนั้นรอให้ฉันดึงดาบออกมาเมื่อไหร่ ผู้หญิงคนนั้นจะโจมตีฉันทันที ฉันไม่ได้มีความสามารถในการป้องกันหรือหลบหลีกหรอกนะ? ] “ ไม่ต้องห่วง ดาบจองข้าเเค่กวัดเเกว่งเเค่ดาบเดียวผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เก่งกาจอะไรขนาดนั้น เพราะงั้นเเค่ดึงดาบขึ้นมาฟันไปทางผู้หญิงคนนั้นก็พอ เเกล้งเป็นการสบัดดาบเล่นก็ได้ เพราะเจ้ายังเด็กจึงสามารถทำได้เเค่นี้ นี้เป็นของขวัญสำหรับการพบกัน เอาละเริ่มได้ ผู้หญิงคนนั้นต้องรอเจ้าดึงดาบเเน่นอน „ [ ตกลง ] อาเธอร์ดึงดาบขึ้นมาพร้อมกับดึงออกมาจนเกือบจะออกจากดิน สีน้ำตาล

ริกุยิ้มอย่างสนุกกำลังจะได้ดีใจ อาเธอร์สบัดดาบไปทางริกุ ใบดาบของดาบศักธิ์สิทธิ์ฟาดโดนอากาศเสียงดัง ฟึบ! อาเธอร์มองดูดาบศักดิ์ืสิทธิ์พร้อมกับมีสีหน้าตกตะลึง การกวัดเเกว่่งดาบนั้นรุนเเรงมาก เเสงสีทองส่องเเสง ริกุอ้าปากค้างออกมาา เห็นคลื่นดาบสีทองคำรูปพระจันทร์ครึ่งลูก ขนาดเท่าบ้านพุ่งเข้ามาทางตัวเอง “ หะ!? „ ด้วยการที่ไม่คาดคิดว่าจะมีการโจมตีเกิดขึ้น ทำให้หญิงสาวไม่ทันตั้งตัวพลังงานสีทองคำส่องเเสงบินผ่านตัวของริกุ ทางด้านนึง ผู้คนจากสำนักฟ้าทะลายสวรรค์กำลังสู้กับอสูรหมาป่่าดำ ผู้หญิงคนนึงที่พึ่งฆ่าสัตว์อสูรไปตนนึงมองเข้าไปในป่า ใบหน้าเเสดงถึงความตกใจจนเกือบจะเป็นลม หัวใจเต้นเเรงไม่เป็นจังหวะ ในป่าไม้ทางอสูรหมาป่าดำวิ่งออกมา มีลำเเสงสีทองขนาดใหญ่เท่าตึกบินออกมาจากป่า เเสงสีทองทำให้ผู้คนที่สู้อยู่รีบหันไปมอง

หญิงสาวจากสำนักฟ้าทะลายสวรรค์เเสยยิ้มรับ “ ชีวิตช่างเเปลกดี? „ เเสงสีทองคำวิ่งผ่านตัวของหญิงสาวไป เเสงสีทองกลืนกินผู้คนจนหายไปหมด โดยโดนเเสงศักดิ์สิทธิ์มาเเทนที่ ทางผู้คนจากสำนักฟ้าทะลายสวรรค์กำลังบินมาทางเเสศักดิ์สิทธิ์ ผู้คนที่บินนเข้ามาต่างรีบสร้างโล่ทักษะเพื่อปกป้องตัวเองจากเเสงสีทอง เเสงสีทองวิิ่งผ่านกลืนกินผู้คนจากสำนักฟ้าทะลายสวรรค์ไป เเสงสีทองเพิ่มขนาดจนใหญ่เท่าภูเขา เเสงสีทองที่ส่องเเสงจากการสบัดดาบของอาเธอร์ ได้ทำการสลายไป ฟึบ! ผู้คนที่ถูกเเสงสีทองกลินกินไม่ได้เป็นอะไรสักนิด การโดนเเสงสีทองเข้าไป เหมือนเป็นเเค่การสร้างเเสงสว่างหลอก

หญิงสาวจากสำนักฟ้าทะลายสวรรค์มองไปตรงหน้าตัวเอง ที่อสูรหมาป่าดำควรจะมีอยู่จำนวนมากเเต่กลับมีเเต่พื้นหญ้าาเเละข้าวที่ถูกอสูรเยียบย่ำ “ เกิดอะไรขึ้นละเนี่ย? „ ทางด้านอาเธอร์เมื่อเห็นระยะพลังโจมตีของดาบตกตะลึงจนดาบที่ตัวเองจับนั้นสั่นขึ้นมา “ นี้มันฝีมือข้าเหรอ? „ “ ใช่ด้วยความสามารถของดาบเอกซ์คาลิเบอร์นี้ สามารถสังหารผู้คนที่ต้องการฆ่าได้ ลองมองตรงต้นไม้ต้นนั้นสิ ไม่ได้หายไปใช่ไหมละ บอกไปเเล้วนะว่า ความสามารถของดาบศักดิ์สิทธิ์เล่มนี้คืออะไรนะ ตัดสิ่งที่เรียกใ่าความมิด ไม่สิสิ้งที่เจ้านั้นคิดว่าความมืด สิ่งนั้นจะโดนโดยที่ไม่มีสิ่งใดที่เจ้าไม่คิดจะทำลายนะ สามารถกำหนดได้โดยการที่เจ้านั้นต้องการกำจัดผู้ใด เเต่ก่อนอื่นรีบไปเก็บสิ่งของจากผู้หญิงคนนั้นสะสิ „

อาเธอร์รีบวิ่งไปเก็บเเหวนของริกุทีาตกพื้น อาเธอร์เก็บครบรีบวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว อาเธอร์วิ่งหนีด้วยความเร็วสูง เเต่น่าเสียดายด้วยความที่อายุเเค่ห้าปี บวกกับต้องเเบกดาบศักดิ์สิทธิ์ที่น้ำหนักไม่ใช่เบาเบา จึงช้าลงสองเท่า อาเธอร์วิ่งพร้อมกับเหงื่อไหลไม่หยุด อาเธอร์วิ่งด้วยความจนร่างกายเหนื่อยสุดขีดเเหวนที่อาเธอร์เก็บมานั้นเกิดพลังงานสีทองกลืนกินอาเธอร์ไปทั้งตัว ฟึบ! อาเธอร์โดนเเหวนสีขาวกลินเข้าไป อาเธอร์ที่ไม่ได้หลับตาเเต่ถูกทำให้หลับตา อาเธอร์ลืมตาขึ้นมา มองดูโดยรอบอย่างเร่งรีบ เห็นโต๊ะสีทองคำตั้งอยู่บนโต๊ะพร้อมกับ กุญเเจสีทองคำเป็นเครื่องตกเเต่ง

โดยรอบเต็มไปด้วยสีทองคำไปหมด ตรงหน้าอาเธอร์มีเก้าอี้ของชายผู้นึงนั่งอยู่ ใบหน้ามีเเสงสีทองปิดบัง [ เอายังไงดีละ เกิดอะไรขึ้นไม่รู้สักนิด ] “ โห นี้มันที่ไหนเนี่ย น่าสนใจไม่ใช่เหรออาเธอร์ เจ้าผู้ชายตรงนั้น ท่าทางเอาเรื่องใช้ได้ „ เสียงจากดาบศักดิ์สิทธิ์ดังในหัวของอาเธอร์ อาเธอร์รีบหันไปมองด้านหลัง ไม่มีดาบสีทองคำติดตัวมา มีเเต่ชุดสีทองคำที่สวมไส่ไว้ [ เกิดอะไรขึ้นละ เมื่อกี้จำได้ว่าวิ่งอยู่นะ ? ] “ ฮึฮึ ไม่รู้จะ บางทีเจ้าคนตรงนั้นที่นั่งด้วยท่าทางร้ายกาจ คงจะเป็นผู้ดึงเจ้าเข้ามาเเละข้าก็เเค่เชื่อมต่อกับเจ้าเท่านั้นนะ ระวังด้วยละข้าเข้ามาได้เเค่นี้ เเต่เจ้าคนตรงนั้นรู้เเน่นอนว่าข้านั้นเเอบเข้ามา เพราะงั้นดูเหมือนเจ้านั่นจะอนุญาติให้ข้าเข้ามาได้„

อาเธอร์หันไปมองที่โต๊ะอีกที่นึง มีเเสงสีทองบังตัวจนมองไม่เห็นบวกกับขวันสีเหลืองลอยไปมาทำให้เห็นใบหน้าไม่ชัด เป็นรินเดลที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้อย่างงสนอกสนใจ เพราะมีผู้มาใหม่ ทางเซราฟที่ยังนั่งอยู่นั้นสีหน้านิ่งมาก ตามเรื่องราวไม่ทันสักนิด [ นี้มันเกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย จะบอกว่ามีผู้มาาใหม่โเยฉันต้องมอบโชคสินะ เเล้วไงเด็กผู้หญิงคนนี้ถึงมาด้วยจะบอกว่า เด็กคนนี้จะมารับโชคงั้นเหรอ? ] ก่อนหน้านี้ เซราฟกำลังทานข้าวอยู่่นั้น เซเรียเดินไปยิบน้ำมาให้เซราฟ พอเซเรียวางเเก้วน้ำให้เซราฟปุบ เซราฟจับช้อนกำลังจะตักเข้า ร่างกายทั้งตัวเซราฟทิ้งลงไปที่จานข้าว ฟิวว ปัง!

โดยรอบมองเห็นเซราฟหน้าทิ้งลงไปที่ข้าวพร้อมกับการอ้าปากค้างของพ่อเเละเเม่พร้อมกับน้องสาวที่มองดูเซราฟกินข้าวด้วยท่าเเปลก ต้องบอกว่าภาพตัดทำให้เซราฟสลบไปเเล้วมาปรากฎที่นี้ ใบหน้าเซราฟเเสดงสีหน้าของความที่พึ่งเคยเห็นพี่ชายตัวเองเป็นลมหัวใจเกือบจะหยุดเต้น ทางพ่อของงเซราฟรีบวิ่งมาอย่างเร็วมาก พ่อเซราฟวิ่งมาพร้อมกับสีหน้าตกใจเเสดงออกมา โซเมนวิ่งมาเขย่าตัวเซราฟ โดยเซเรียรีบวิ่งไปที่รถม้าด้วยความเร็วสูงโดยเซรินจะเตรียมรถม้าเพื่อที่จะพาเซราฟไปหาหมอ โซเมนอุ้มตัวของเซราฟวิ่งไปด้วยความเร็ว เซเรียวิ่งขึ้นไปนั่งรอบนรถม้า เเละเซรินบังคับรถม้า สั่งให้รถม้าออกตัวไปได้ เสียงของการวิ่งม้าดังสนั่น โดยโซเมนเริ่มวางร่างของเซราฟบนหลังรถม้า ใบหน้าที่เหมือนหลับสนิทของเซราฟนั้นมีเศษอาหารติดตรงหน้า “ เซราฟ! เซราฟ! เซราฟเป็นอะไรไปนะ? „ เซเรียที่นิ่งไปไม่รู้จะทำยังไง โดยโซเมนพยายามเขย่าตัวของเซราฟ ในค่ำคืนสุดมืดมิดมีครอบครัวที่พยายามส่งตััวเซราฟไปหาหมอด้วยความเร่งรีบ กับข้าวที่กำลังจะได้ทานต้องพับเก็บไว้