บทที่ 15

บทที่ 15 การดึงดาบ

ในหมู่บ้านโกลเลน เซราฟเดินมาถึงที่บ้านเเละเข้าไปในบ้าน มองดูเเม่ของตัวเองที่กำลังทำอาหาร เวลาผ่านไปสถานที่เเเห่งนึงในทุ่งหญ้าเขียวนสดใส ใบไม้ที่เหมือนทุ่งหญ้าที่มีการเตรียมเกี่ยวข้าว ชายผู้นึงนั่งอยู่ที่พื้น มองดูผู้คนสวมเสื้อผ้าเหมือนคนทำนา กำลังทำการเกี่ยวข้าวสีเหลืองทอง โดยเด็กชายที่นั่งมองผมยาวสีทอง ดวงตาสีเเดงพร้อมกับมีรูปตัวเอกซ์สีทองในดวงตาทั้งสองข้าง ชื่อ อาเธอร์ เสื้อผ้าธรรมดา อาเธอร์มองชาวบ้านมากมายกำลังเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากการทำนา ตอนนี้เป็นช่วงเช้าอาเธอร์ที่สวมไส่ชุดชาวนาโดยอายุห้าปีมองขึ้นไปบนท้องฟ้า เห็นจอมยุทธ์ชุดสีเเดงจำนวนนึงบินไปมาบนท้องฟ้าด้วยความเร็วพร้อมกับ การเเสดงสีหน้าของความเร่งรีบ ในกลุ่มจอมยุทธ์มีบางคนที่บาดเจ็บสาหัส

อาเธอร์มองดูอย่างสงสัย อาเธอร์หันไปมองตรงหน้าตัวเอง ใบหน้าที่นิ่งสงบเเสดงสีหน้าของความกลัวออกมา มีอสูรรูปร่างเหมือนหมาป่าวิ่งตัวสีดำขนาดเท่าครึ่งตัวผู่ใหญ่ฟันสีเเดงสามารถเขย่ากระดูกผู้คน ดวงตาสีเเดงเเสดงถึงความกระหายเลือด อาเธอร์นั่งรับลมอย่างสบายใจ รีบตะโกนสุดเสียงเพื่อเตือนผู้คนเเละชาวนาบริเวณโดยรอบให้หนีไป “ อสูร!! อสูร!! อสูรบุกรีบหนีเร็วเข้า!„ ชาวนาคนนึงเงยหน้าขึ้นไปมองอาเธอร์พร้อมกับหันไปมองตรงทิศทางที่อาเธอร์มอง ตอนเเรกชาวนาผู้นี้คิดว่าเป็นเรื่องโกหก เเต่เมื่อเห็นสิ่งที่กกำลังวิ่งเข้ามา เป็นอสูรจำนวนเกือบร้อยตัววิ่งกันมาด้วยจำนวนมหาศาลเสียงเท้าอสูรดีงสนั่นตึง! ตึง!ๆๆๆๆๆ

ชาวนาคนนี้รีบตะโกน “ หนีเร็วอสูรหมาป่าดำมันบุกมาเเล้ว!! „ ด้วยเสียงของชายผู้นี้ ชาวนารีบวิ่งหนีพร้อมกับตกตะลึงกับจำนวนอสูรที่วิ่งกัันเข้ามาไม่หยุด อาเธอร์ตะโกนเสร็จวิ่งหนีไปเหมือนกัน ฝูงหมาป่าดำจำนวนเกินหนึ่งร้อยตัววิ่งกันมาไล่ททำลายข้าวของชาวนาทิ้ง ด้วยการวิ่งเยียบ อาเธอร์วิ่งหนีอย่างเร่งรีบ [ เกิดอะไรขึ้้นกันเเน่ อสูรมากมายทำถึงมาที่นี้ได้ละ ? ] อาเธอยิบของวิเศษชิ้นนึงออกมา เป็นเหมือนผ้าคลุมสีทองคำขนาดเท่าตัวอาเธอร์ ความสามารถคือการส่องเเสง “ เห้อ... นี้มันอาวุธวิเศษที่ไร้สาระมาก ทำไมไม่ได้อาวุธดาบหรืออะไรเหมือนกับคนอื่นกันนะ ความสามารถในการสร้างเเสงเนี่ยนะ ? „ อาเธอร์มองดูจอมยุทธ์ที่ทำหน้าที่ป้องกันอสูรบินเข้าไปในฝูงของอสูร ฟิวว! ฟิว! ฟิว!

ในกลุ่มที่บินอยู่บนท้องฟ้าอยู่เหนือหัวของอาเธอร์ หญิงสาวผมสีฟ้ายาวถึงคอ ดวงตาสีฟ้า เสื้อผ้าสีฟ้า ชื่อ ริกุ จอมยุทธ์ระดับห้า อายุยี่สิบปีกว่า ริกุยืนอยู่กลางอากาศพร้อมกับเหล่าบุคลชุดเครื่องเเบบเดียวกันกับริกุ เป็นสำนักฟ้าทะลายสวรรค์ ริกุมองดูเพื่่อวิเคราะห์ [ อสูรหมาป่าดำ ความอันตรายระดับหนึ่งวิ่่งหนีกันกระจัดกระจาย มีอสูรคอยสั่งการหรือว่าจะเป็นบางอย่างที่ปรากฎออกมา ทำให้อสูรเหล่านี้วิ่งหนีออกมาจากอานาเขตกันนะ ทางสำนักฟ้าทะลายสวรรค์ คงจะเริ่มส่งผู้คนเข้ามาจัดการที่นี้ในไม่ช้า ] ริกุยิ้มออกมา “ พวกเจ้าเข้าไปจัดการถ่วงเวลาสะ ข้าจะเข้าไปตรวจสอบด้านในป่า „เด็กสาวจากสำนักฟ้าทะลายสวรรค์เริ่มบินลงไปหยุดอสูรหมาป่าดำ

ริกุบินเข้าไปในฝูงอสูรเพื่อตรวจสอบ โดยบินเข้าไปในป่า อาเธอร์ที่กำลังวิ่งหนีมองขึ้นไปบนท้องฟ้าเห็นหญิงสาวริกุที่ลอยอยู่กลางอากาศใกล้ตัวเองมาก ริกุบินลงมาพร้อมกับฟาดมือของตัวเองโจมตัไปทางอาเธอร์เสียงดัง ตุบ! อาเธอร์สลบไปพร้อมกับมืออของริกุพาตัวอาเธอร์บินเข้าไปในป่า โดยเเต่ละคนต่างพยายามหนีอย่างสุดความสามารถ ไม่มีใครเห็นอาเธอร์ ริกุพาตัวอาเธอร์บินเข้าไปในป่า [ การเข้าไปคนเดียวนั้นอันตราย เพราะงั้นจึงต้องใช้เด็กน้อยคนนี้มาเป็นคนเดินนำหน้า เหตุการณ์เเบบนี้ในอดีตได้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมา โดยผู้ที่เข้าไปตรวจสอบพบสมบัติที่ยิ่งใหญ่ทำให้ชีวิตนั้นรุ่งโรจน์ด้วยความสามารถของสมบัติ ทำให้ชีวิตของชายผู้นั้นมั่นคงขึ้น การพาคนอื่นเข้ามาจะทำให้ฉัน พลาดโอกาสเเละต้องเเบ่งกับคนอื่น เเต่ถ้าเป็นเด็กคนนี้ สามารถปล่อยให้ตายไปก็ได้ โดยบอกว่าเป็นฝีมือของอสูร จงยินดีสะเถอะเจ้าหนูเจ้าจะได้เป็นผู้นำทางสู่ชีวิตที่ดีขึ้นของฉัน ]

เวลาผ่านไป ริกุบินด้วยความเร็วมองขึ้นไปตรงหน้าตัวเอง ใบหน้าที่ยิ้มอยู่นั้น ถึงกับตกตะลึงไป ตรงหน้าตัวเอง มีดาบเล่มเดียว รูปร่่างสีทองคำเสียบอยู่ตรงพื้น โดยมีออร่าเเสงที่ให้ความอ่อนโยน ใบดาบงดงามเเค่มองดูสามารถทำให้ผู้คนหลงไหล ลวดลายโบรานที่มีตัวอักษรคำว่าเอกซ์อยู่ตรงกลางปลายจับ ริกุบินลงมาเยียบพื้น ตุบ! “ นี้มัน.... นี้มันของวิเศษระดับอะไรกันเเน่ ของวิเศษของฉันยังมีเเค่ระดับห้า เเต่นี้มันให้ความรู้สึกเหมือนระดับหกเลยละ บางทีอาจจะสูงกว่านี้? „ [ โชคช่างโปรดปราน นี้มันเข้าทางฉันมากดลยนะ หลังจากที่พึ่งเข้ามาทำงานเป็นคนคุ้มกันเมืองนี้ ไม่คาดคิดว่าจะได้เจอของวิเศษโดยไม่ต้องออกเเรงนะ ฮ่าๆๆ ของฉันอาวุธชิ้นนี้ต้องเป็นของฉัน เเต่ก่อนอื่นเพื่อความไม่ประมาท ผู้คนมากมายเมื่อเห็นของวิิเศษจะวิ่งเข้าไปเเตะต้องทันทีเพื่อเเย่งชิงมา เเต่ของเเบบนี้ความเป็นไปได้เกือบเก้าสิบเปอร์เซนต์คือกับดัก อาวุธวิเศษประเภทนี้คงจะเกิดจากพลังวานธรรมชาติที่สร้างขึ้นมา ถ้าไม่ตัดต้นไม้ออกไปก่อนจะทำยิบขึ้นมาไม่ได้ เเละต้องทำการกำราบอาวุธชิ้นนี้อีก เเละความเป็นไปได้ที่มีกับดักอยู่รอบรอบจะทำให้ เกิดการทำงาน ฮ่าๆๆ นี้มันเข้าทางมากเลยนะ ยิบเด็กชาวนามาเพื่อให้เจ้านี้เข้าไปทดสอบ ถ้าเกิดอะะไรขึ้นจะได้รู้สิธีเตรียมตัว เเต่ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเเละอาวุธชิ้นนี้เป็นของเจ้าเด็กคนนี้ ค่อยฆ่าเจ้าของทิ้งเเละเเย่งชิงมา ตัวข้าตอนนี้มันช่างฉลาดเหลือเกิน ] ริกุคิดที่จะสั่งให้อาเธอร์ไปยิบดาบที่เสียบไว้ตรงพื้นเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง

ริกุเหวี่ยงเท้าเตะไปที่่อาเธอร์ ฟิว! ตุุบ! เอือก!? อาเธอร์ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับมองดูใบหน้าของริกุที่ยิ้มออกมา “ เอาละเจ้าหนู ไปยิบดาบเล่มนั้นมาให้ข้าสะ „ อาเธอร์ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับลุกขึ้นยืน มองดูดาบสีทองคำเสียบพื้นพร้อมกับใบหน้าของหญิงสาวริกุ [ ผู้หญิงคนนี้ พาตัวข้ามาที่นี้ เเละสั่งให้ทำ มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ? ] อาเธอร์ด้วยความที่เป็นเด็กเเละตามความคิดว่าเกิดอะไรขึ้นไม่ทัน เเต่ก็ยอมทำตามเพราะหญิงสาวริกุมาจากสำนักฟ้าทะลายสวรรค์ อาเธอร์ก้าวท้าวเดินไปทีละเก้า อาเธอร์ยังมีอาการของความงงอยู่อีกมาก อาเธอร์เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าดาบสีทองคำ อาเธอร์ยื่นมือไปเตรียมที่จะดึงดาบสีทองคำออกมา