Hҽɾ Lαԃყ, ԃιρρҽԃ ιɳ Bʅαƈƙ

𝐒𝐭𝐞𝐩 𝐢𝐧𝐭𝐨 𝐭𝐡𝐞 𝐝𝐚𝐫𝐤𝐧𝐞𝐬𝐬, 

𝐬𝐚𝐲 𝐠𝐨𝐨𝐝𝐛𝐲𝐞 𝐭𝐨 𝐭𝐡𝐞 𝐥𝐢𝐠𝐡𝐭, 

𝐖𝐞 𝐥𝐢𝐯𝐞 𝐢𝐧 𝐚𝐧 𝐞𝐭𝐞𝐫𝐧𝐢𝐭𝐲 𝐰𝐡𝐞𝐫𝐞 𝐞𝐯𝐞𝐫𝐲 𝐝𝐚𝐲 𝐢𝐬 𝐧𝐢𝐠𝐡𝐭.

⋆⁺｡˚⋆˙‧₊☽ ◯ ☾₊‧˙⋆˚｡⁺⋆

Madaling napabalikwas si Camie sa kanyang mala coffin-shaped canopy bed dahil biglang binuksan ang obsidian black velvet na kurtina na nakaharang sa napakalaking stained glass na bintana nito.

"Ahhh light!" napasigaw pa ito sabay hablot ng kumot at tinakpan ang kanyang mukha.

"My Lady! Para ka nang bampira sa reaksyon mong 'yan," napahagikgik nang tawa ang dalagang kasambahay nito.

Once kasi pumasok ka sa silid ni Camie, para kang nalipat sa ibang dimensyon. The walls are painted in deep, rich colors like plum, midnight purple, and charcoal black. May wallpaper na adorned with intricate patterns. Ang silid ay naiilawan ng antique chandelier - couronne de lumière at may mga iron skull na candelabra sa bawat archway. Puno rin ito ng mga porcelain vintage dolls. May mala-sacred altar pa ito na parang kung sino'ng magbaliw-baliwan, tiyak magiging alay!

Dahan-dahang inilapag nito ang damit na susuotin ni Camie. Isang black Gothic Victorian dress with lace trim - custom made AMcQueen paired with DMartens na black combat boots. Inihelera ang kanyang collection sa half-moon black moonstone velvet choker at iba't ibang klase nang accessories at gemstones - black diamonds, black onyx, black spinel, black tourmaline, black opal, black pearls, black sapphires, and black garnets.

Kabisadong kabisado na ni Sarah ang taste at preference ng amo niya kaya kahit parang weird, sinusuportahan niya ito. Agad niyang hinanda ang earl grey tea nito para sa kanyang breakfast at binuksan ang paboritong vinyl record ng bandang Cradle of Filth.

"Perfect! That's more like it." Bumangon nang tuluyan ang dalaga at napakanta sa himig ng tugtugin.

"Bared on your tomb I'm a prayer for your loneliness

And would you ever soon come above unto me?"

Napapakunot ang noo ni Camie habang iniinom ang kaniyang Earl Grey tea. Hindi pa rin siya makaget-over sa ginawang panggigising ni Sarah.

"Sarah," bungad ni Camie habang pinagmamasdan ang sipag ng kasambahay niyang nag-aayos ng altar, "if you woke up like that, do you think you'd be happy?"

"Ah, pero my Lady, ang saya ko lang kasing makita ka tuwing umaga—parang horror film na nagkakaroon ng plot twist!" Tumawa si Sarah, hindi alintana ang pasaring ng amo.

Napabuntong-hininga si Camie. Alam niyang hindi niya kayang magalit sa kasambahay niya. Isa si Sarah sa bihirang tao na hindi natatakot sa peculiar niyang mundo.

Pabirong binatuhan ni Camie ang kasambahay ng isang stuffed bat na naka-display malapit sa higaan. Tumama ito sa balikat ni Sarah na agad namang humagikgik.

"If I were a vampire, you would be my first victim," pabiro niyang sabi habang sinisimulan nang isuot ang kanyang black Gothic Victorian dress.

"Ano pong kinalaman ng pagiging vampire niyo sa pagkuha niyo sa akin bilang kasambahay?" tanong ni Sarah, sumeseryoso ang tono.

"Simple." "When you're my victim, I'll have a loyal subject who will defend me for eternity," sagot ni Camie, sabay wink.

Napatawa na lang si Sarah. "Eh di wow, my Lady. Vampirang witty."

Pagsapit ng alas nuebe ng umaga, handa na si Camie sa kanyang araw. Tumutugtog pa rin ang Cradle of Filth, na nagbibigay ng tunog sa mala-theatrical na ambience ng kuwarto.

Lumapit si Sarah kay Camie, hawak ang isang maliit na black parasol. "Huwag niyo pong kalimutang dalhin ito, my Lady. I can't stand the heat of the day you're going to follow."

Tumayo si Camie, hawak ang parasol, sabay lakad palayo sa kwarto niya na parang isang Queen sa sariling Gothic realm. "Sarah, you really understand me."

Sumunod si Sarah, nakangiti. "I live to serve, my Lady."

⋆⁺｡˚⋆˙‧₊☽ ◯ ☾₊‧˙⋆˚｡⁺⋆

Legacy International Academy Auditorium -The Horizon

Ang patyo ng paaralan ay puno ng karaniwang usapan ng mga estudyante, ngunit sa isang sulok, ang tahimik na pag-uusap ay nagbago ng tono. Schoolmate A, isang batang babae na may labis na kuryosidad, lumapit nang mas malapit sa kanyang mga kaibigan, Schoolmate B at Schoolmate C.

"Narinig mo na ba ang tungkol kay Camie?" bulong ni Schoolmate A, habang mabilis na tinitingnan ang paligid upang matiyak na walang ibang nakikinig.

Ang Schoolmate B, na laging sabik sa pinakabagong tsismis, ay nagtaas ng kilay. "Hmm, ano naman ang chika tungkol sa kanya?"

Ang kaeskuwela na si C na karaniwang umiiwas sa ganitong mga usapan, ay hindi napigilang makisali. "Oo, ano ang scoop?"

Lalo pang ibinaba ng kaeskuwela na si A ang kanyang boses, ang tono niya ay puno ng intriga. "Sinasabi nilang may sumpa siya. Bawat lalaking nalink sa kanya ay nauuwi sa isang malubhang aksidente."

Laking gulat ni Schoolmate B. "Weh? Di nga? Tulad ng ano?"

"Well," patuloy ni Schoolmate A, "yung unang guy na nakadate niya ay naging disabled matapos ang isang aksidente. Yung sumunod naman ay naaksidente sa sasakyan at hanggang ngayon ay nasa coma pa rin. At yung pinakabago... namatay siya. Sinasabi nilang pinatay siya."

Nanginginig si Schoolmate C, kinakabahang sumulyap sa paligid. "DiyoskoLord! Ang creepy niyan. Sa tingin mo ba totoo talaga?"

Taimtim na tumango ang Schoolmate A. "Hindi ko alam, pero mahirap balewalain ang pattern. Parang napapahamak ang sinumang lalapit sa kanya."

Umiling si B, may halo ng hindi makapaniwala at paghanga sa kanyang mga mata. "Poor Camie. Hindi ko ma-imagine kung ano ang pakiramdam na mamuhay na may ganitong reputasyon."

Bumuntong-hininga si Schoomate C, may bahid ng simpatiya ang boses. "Oo, hindi naman niya kasalanan. Pero nakakatakot pa rin isipin. Yikes!"

Habang tumunog ang kampana, senyales na mag uumpisa na ang orientation, tumayo ang tatlong magkakaibigan, ang kanilang isipan ay abala sa nakakabagabag na kuwento. Hindi nila maiwasang magtawanan at maglagay ng maingat na sulyap o pagdududa sa direksyon ni Camie, nagtataka kung may katotohanan ba ang mga tsismis.

Iniwasan nila si Camie na parang salot. Nagmadali silang umupo, mapa dalawa hanggang tatlong talampakan ang layo nila mula sa kaniya. Walang sinuman ang naglakas-loob na umupo malapit sa kaniya maging sa harap, likod o sa kaniyang mga gilid.

Walang imik at walang kamalay-malay sa kaniyang kapaligiran. Nagbabasa ng aklat si Camie na pinamagatang The Occult Book: A Chronological Journey from Alchemy to Wicca habang nagsasalita ang punong-guro. Sa wakas may nangahas na umupo malapit sa kanya. Isang cutie patootie na kikay na hindi makuhang makahinga at padabog na inilapag ang bag niya kasi nga muntikan na itong malate. Hindi ito mapakali sa upuan niya kaya napasulyap si Camie sa kanyang gilid. Napatitig siya nang mariin and she mutters to herself. "Hmm, ang cute niya para siyang si CinnamoRoll."

Nagsaysay na ang punong-guro sa mga Rules and Regulations ng Legacy International Academy. Inumpisahan na rin nitong ipinamigay ang mga handouts at club forms. Hindi nakahanap si Camie ng club na interesado siya kaya na pagdesisyonan niya na gumawa nang sariling club.

Huminga siya nang malalim, at hawak-hawak sa kaniyang mga kamay ang isang maliit, na diary. This is it. Today marked the beginning of her grand plan. 

"Alright, Camie,"ang sabi niya sa sarili, habang binubuksan ang diary upang makita ang kaniyang maingat na listahan ng mga dapat suriin. "Step one: Create a Horror Mystery Club (Misteryo at Hiwaga Club). Those vicious rumors about my family need to be squashed once and for all. And to make the club legit, I need to find four other members." Sinulyapan niya ang note na nakasulat sa gilid, isang pangalan na napapalibutan ng mga doodle ng silver star. "While I'm at it, I must find that silver-haired boy from my childhood. He's got to be somewhere in this school."

Tinapik niya ang ballpen sa kanyang baba, isang ngiti ang naglalaro sa kanyang mga labi. "Step two: Resolve the seven hidden mysteries brewing within the school. If we can uncover the truth behind those eerie legends, maybe people will stop whispering about my so-called curse and start seeing me for who I truly am."

Lumambot ang kanyang mga mata nang lumipat siya sa susunod na item sa listahan. "Step three: Make genuine friendships. I can't do this alone, and it's about time I let people in, despite everything. Real friends, who'll stand by me through thick and thin."

At sa wakas, ang kaniyang puso ay parang kumikislap, kumakabog nang basahin niya ang last hopeful entry. "Step four: As a bonus, find my one true love. Someone who sees beyond the rumors and believes in the real me."

Itinuwid ni Camie ang kanyang mga balikat, ang kanyang determinasyon ay hindi natitinag. "It's a tall order, but I've faced worse. Today, the Misteryo at Hiwaga Club becomes a reality. And who knows, maybe along the way, I'll find the love and acceptance I've always longed for."Sa isang huling, determinadong pagtango, isinara ni Camie ang diary at lumabas sa pintuan, handang harapin ang mga hamon na naghihintay.

⋆⁺｡˚⋆˙‧₊☽ ◯ ☾₊‧˙⋆˚｡⁺⋆

Habang naglalakad si Camie patungo sa pasilyo. The crowd parted in half like how Moses parted the sea. They can't help but be in awe of how wickedly beautiful she is sa kabila ng mga kumakalat na balita na siya ay isang mangkukulam at isinumpa.

With an air of command, she reached for her phone and dialed her butler. "I'm sending you a file," she instructed, her voice crisp and decisive. "Have the flyers printed on black sheets with silver embossing. Make sure to have the silver pens ready. My booth must stand out. The structure should be framed with aged, weathered wood, draped in deep, rich fabrics like black velvet and blood-red silk. The backdrop must be adorned with dark, ornate tapestries and intricate designs—think ravens, skulls, and gothic patterns. Antique candelabras with LED candles should provide a soft, flickering light, casting eerie shadows. The centerpiece will be an old, wooden oak table with clawed feet, covered in an assortment of macabre artifacts—dusty books, mysterious scrolls, vintage keys, and glass apothecary jars.

Make sure everything is ready before lunchtime."

Ang butler,na sanay sa kanyang mahigpit na pamantayan, alam na walang kahit isang detalye ang maaaring balewalain. Bawat elemento ay kailangang perpekto upang matugunan ang hindi matitinag na mga inaasahan ni Camie, na lumilikha ng isang atmospera na parehong kaakit-akit at nakakatakot.

⋆⁺｡˚⋆˙‧₊☽ ◯ ☾₊‧˙⋆˚｡⁺⋆

Pagdating ng oras ng tanghalian, naglakbay nagtungo ang mga bodyguards ni Camie sa bakuran ng paaralan, dala ang mga materyales na kailangan niya. Ang kanyang butler, na laging mahusay ay namigay ng mga eleganteng flyer sa sinumang mga makasalubong niya, spreading the word with an air of professionalism.

Kinuha ni Camie ang kanyang Empress lace parasol, a vision in lush shiraz, shading herself from the sun's relentless glare. Nakatayo siya roon,poised and regal,naghihintay na may maglakas-loob na lumapit at mag -sign up. Ngunit sa kasamaang palad, wala ni isang kaluluwa ang naglakas-loob na lumapit sa kanyang booth, sa kabila ng nakabibighaning ayos nito. Waring may kumplot ang sanlibutan laban sa kaniya, iniiwan siyang nag-iisa sa kanyang kahanga-hangang kaluwalhatian sa gitna ng nakapangingilabot na kagandahan sa kanyang carefully crafted domain.

While Camie lazily munched on her blueberries, biglang may lumapit na isang lalaki. Picture this: a tall, brooding male lead with a presence that is both alluring and intimidating. His eyes were a striking shade of ash gray, set deep under dark, expressive brows that conveyed both his inner turmoil and sharp intelligence. His raven-black hair fell in disheveled waves, often partially covering his face and adding to his mysterious aura.

His complexion was pale, almost ethereal, with a sharp jawline and cheekbones that looked as though they were chiseled from marble. He dressed in dark, elegant attire—tailored coats, vests, and leather gloves—echoing the refined fashion of a bygone era.

"But wait, isn't this just our normal school uniform?!" Sinabi ni Camie sa isang naguguluhan na tono.

Talagang makikita mo na ang lalaki ay may isang antiquated sophistication about him, a sense that he was out of sync with the modern world. His presence alone seemed to warp the very fabric of time, making him appear as though he had stepped out of another era and into their modern-day lives. 

"Hi, ca ccann I join?"nauutal niyang sabi na parang ito ang una at huling bagay sa mundo na gagawin niya. His voice trembled with a mix of fear and determination, and the words seemed to spill out before he could stop them. His striking ash-gray eyes met Camie's, a flicker of vulnerability shining through his otherwise brooding demeanor.

Umiling si Camie at nakangiti,ang kaniyang mga pisngi ay may bahagyang pamumula. "Him, Him, Him... ahh, totally my type," bulong niya sa kanyang sarili. Her gaze locked onto his striking ash-gray eyes. His vulnerability had struck a chord within her, and despite the intimidating presence he exuded, may isang bagay na hindi maikakaila na nakakaakit sa kaniya. Ang daigdig sa paligid nila ay tila naglaho habang tinitigan niya ang kanyang mga mata, nakaramdam siya nang di-masabing ugnayan sa pagitan nila, like a spell binding their fates together.

"Yes, please fill in your name, number, course, and sign at the bottom,"ang utos ni Camie, ang kaniyang tinig ay may pinaghalong awtoridad at pag -iingat.

"I'm Maximilian Vladislav Laurel, but you can call me Max. And you are Lady Edwards, right?"tumugon siya, his tone polite yet tinged with nervous energy.

"How do you know my name?" tanong niya, na may pag-aalinlangan sa kaniyang mga mata.

Max frantically searched his surroundings until his eyes landed on the flyer. Tumahimik siya at sinabing, "From the flyer, I read it from the flyer. Here, see? Cameron Lilith Edwards."

"Oh, okay, but you can call me Camie"ang sagot niya, trying to make it seem like it was nothing while maintaining a straight face, bagaman isang bahagyang ngiti ang nakakabit sa mga sulok ng kanyang mga labi.

"I'll get this other form. I'll have my brother sign up for this club for sure. So, definitely count us both in, sabi ni Max nang may malaking kumpiyansa, ang kanyang naunang pag-aatubili ay pinalitan ng bagong determinasyon. The air seemed to shimmer with possibilities as they exchanged these words, their fates intertwining in the most unexpected of ways.

"Nice, sounds good!" 

Kaagad nang siya'y umalis ay dumating ang isa pang lalaki, his wavy perm and face radiating childlike wonder. He immediately started touching the trinkets, opening the apothecary jars, and taking out the gold coins inside, biting them with curiosity.

"Totoo ba'to? Whew! Crackkkk pweh! tsk," he muttered, puzzled by the authenticity of the coins.

He hurriedly flipped through the dusty pages of the books, not sparing a glance at the oak tree centerpiece with its clawed feet. He hammered it with his fist, marveling at its craftsmanship.

"Wow, ang ganda naman nang booth na'to! Pwede na itong maging set up sa isang vampire-inspired or gothic macabre film. Ang cool pero weird haha,"aniya, malinaw na siya ay nasiyahan.

"Hey, are you joining or not? Are you a critic of the clubs?" Tanong ni Camie na tila mauubusan na nang pasensya.

Nang walang pag-aatubili, walang hiya niyang sinunggaban ang mga kamay ni Camie at hinipo ang kanyang crest of flames tattoo.

"Woah! Is this for real?! Ay sorry!"Bulalas niya, malapad ang kanyang mga mata sa pagkamangha.

"Hey! Watch it! Personal space, please!" Camie snapped, hinila ang kanyang mga kamay palayo at pag-spray ng mga ito ng sanitizer. Ang kaniyang mga bodyguard ay nagmadali sa tabi niya, handang protektahan siya.

"Ok, ok, sasali ako," ang sabi niya nang mabilis, na pinupuno ang form at pag-scan nito. Buong pagmamalaki niyang itinaas ang sheet, tinitigan ito ng kasiyahan, at pinuri ang kanyang sariling penmanship.

The flurry of activity left Camie wondering what other surprises the day might hold.

⋆⁺｡˚⋆˙‧₊☽ ◯ ☾₊‧˙⋆˚｡⁺⋆

The wavey-perm weirdo walked out after signing and bumped into Max, who was dragging his twin brother, MaKo, by the coat, insisting he join.

"Ok, am I seeing double?" Sabi ni Camie, ang kanyang mga mata ay nanlaki sa sorpresa.

"Hello again, Lady Edwards. Here's my twin brother, and he will voluntarily join our club," binati ni Max si Camie with a confident smile.

"Nooo. Nooo. Nooo!," protesta ni MaKo, ang kanyang mukha ng isang larawan ng takot, mahigpit na isinara ang kanyang mga mata. "Nooo, please. I don't like this stuff. Sorry, brother, I'm out."

"Yes, you will, and here's his form, completed and signed," ipinahayag ni Max na may buong pagpapasiya, na ibigay ang form kay Camie.

"Max! You tricked me. Akala ko para 'to sa newly established polo club,"bulalas ni MaKo, napagtanto ang katotohanan.

"Not my fault you didn't read the fine print! This is a done deal," sabi ni Max na matagumpay. The room filled with an air of finality as MaKo reluctantly accepted his fate.

Tumitig si Camie sa pagitan ng dalawang lalaki sa harap niya, na mistulang mga nililok o hinulma na estatwa ng mga diyos sa Griyego.

The twin brothers shared the same striking appearance—tall, with deep-set ash gray eyes, raven-black hair that fell in disheveled waves, and a pale, ethereal complexion. Their identical sharp jawlines and high cheekbones gave them both a statuesque, hauntingly beautiful look.

One spoke with a low, velvety voice and poetic eloquence, while the other exuded light and warmth, always sparkling with life and mischief.

Camie regained her composure and cleared her throat.

"As much as I badly need a member, I can't accept if he's being forced into this. And as far as I know, LIA doesn't have any polo club. My mother won't allow it," mahigpit na sabi niya.

Kinurut ni Max ang mga daliri ni MaKo,na sumuko sa isang buntong -hininga."It's okay. I'll join, since wala namang polo club, and I very much need to have a club," nag -atubiling sumang -ayon si Mako. 

Sa pagmamasid ni Camie,napaisip siya. She wonders how such beautiful and enigmatic brothers had become entangled in her world. 

Nagsimula nang mag-pack up ang iba pang mga club dahil palapit na ang hapon at uwian na nang estudyante. Camie found herself still lacking one member, her booth standing solitary amidst the bustling exodus. Huminga siya ng malalim, naramdaman ang bigat ng paparating na pagkabigo.

Then, out of nowhere, a wild Pokémon zoomed in, a white shadow flashing like a bolt of lightning. In the midst of this electrifying entrance, there appeared a cute, fluffy girl, a ray of sunshine amidst the gothic gloom. She waved a form like a white flag, seemingly surrendering her fate to Camie.

This was Ari, the golden buzzer girl. The final girl.

With tears streaming down her face, hinimok niya si Camie na tanggapin siya sa club. "I'm Maria Elena Rivera, but you can call me Ari. Bunso sa tatlong magkakapatid. Favorite ko ang sinigang na baboy. Kaya kong magluto, maglinis, at mag-ihaw ng manok. Kaya ko rin i-organize yung mga medyas mo ayon sa kulay at laki at diligan ang mga tanim na di naman kailangan ng dilig. Kung icocompare mo ako sa isang bagay, isa akong Swiss Army knife! Kaya please, please, madiin na please, let me join your club!" pahikibing sumigaw, clutching the form as though it were her lifeline.

Her desperation was palpable, and Camie couldn't help but feel a pang of sympathy. The day's events had taken a strange turn, and now, with Ari's arrival, it seemed fate had finally taken pity on her.

Camie was dumbfounded by the torrent of words Ari had spoken, but she finally agreed."Ari, you passed!" she declared, like a judge on Pilipinas Got Talent giving her final verdict.

Ding ding ding! The sound effects echoed through the air like the golden buzzer on a talent show.

"Talaga? No cap, for real? Ahhhh~ Thank you!" Ari jumped with joy, spinning like a top.Ari stopped and faced Camie. "Uhmm, can I have an itsy-bitsy tiny request? Pabalato mo nalang sa akin."

"What? Name your prize, and it shall be yours if it's not illegal." Camie replied, feeling skeptical.

"Pwede ba ako maging muse ng club? Maganda naman ako, sobrang sikip, at sobrang latina. I can be the endorser ng club promotions natin. Sige na, please?" Ari pleaded again, her voice taking on a more desperate tone.

MaKo and Max joined in the conversation, like an audience to this funny interaction.

"Eh, di mo ba alam na walang Muse sa ganitong klaseng club? Though you can be our mascot, para kang si Jigglypuff yung Pokémon," MaKo said with a smirk.

Camie gave in to Ari's request, and Ari's face lit up with joy. "Thank you! I promise I'll be the best club member ever!"

Patuloy parin ang pagdaldal at pag happy dance ni Ari.

Cami and Max chuckled, and the atmosphere lightened as they all shared a moment of camaraderie amidst the gothic setting.

⋆⁺｡˚⋆˙‧₊☽ ◯ ☾₊‧˙⋆˚｡⁺⋆

Alviar Estate

Pagkapasok sa mansyon, si Camie ay tila isang reyna na bumalik sa kanyang kaharian. Ang grand staircase, na may intricate carvings, ay mistulang nagbigay-pugay sa kanyang pagdating. Habang inaakyat ito, ang kanyang mga hakbang ay tunog ng mabigat ngunit elegante, ang kanyang Black Croc flap Traviata bag na may gold-plated fittings ay kumikislap sa ilalim ng liwanag ng chandelier.

Pagkababa niya ng bag sa isang antique side table, nilingon siya ni Sarah. "How was your day, my lady?" tanong ng kasambahay, may tonong sabik na parang batang naghihintay ng kuwento.

Isang bihirang ngiti ang sumilay sa labi ni Camie, banayad ngunit puno ng lihim na kagalakan. "Ahh, it was a good day indeed," sagot niya, na para bang sinasariwa ang mga alaala ng nagdaang oras.

Hindi mapigilan ni Sarah ang mag-usisa. "Did anything remarkable happen today? Or was it another day spent delighting in your mysterious world?"

Tumawa nang mahina si Camie habang isinusuot ang kanyang black velvet gloves. "Remarkable, perhaps. Let's just say I encountered someone who reminded me of a long-lost story."

Nagbigay ng nakakalitong tingin si Sarah. "A story? Would you care to share it, my lady?"

Camie tumingin sa bintana, ang stained glass nito ay nagre-reflect ng mahina ngunit vibrant na kulay. "Not yet, Sarah. Some tales are better kept waiting."

Napailing si Sarah ngunit ngumiti pa rin. "You do know how to keep someone curious, my lady."

Ang sandaling iyon, isang tahimik na tagpo sa mansyon, ay tila nagbigay ng kakaibang liwanag sa matagal nang madilim na espasyo. Ang gotikong panlabas ni Camie, na mistulang mahirap basagin, ay unti-unting nagpakita ng mas malalim na kulay—tulad ng isang painting na nabubuhay sa harap ni Sarah.

Nang mapansin ni Sarah ang malumanay na ekspresyon sa mukha ni Camie, hindi niya napigilan ang magtanong muli. "You seemed... lighter today, my lady. That's rare."

Tumawa si Camie nang bahagya, isang tunog na bihirang marinig sa mansyon. "Rare, perhaps. But even shadows find comfort in a little light now and then."

⋆⁺｡˚⋆˙‧₊☽ ◯ ☾₊‧˙⋆˚｡⁺⋆