บทที่ 65 เปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาส ตบหน้าอย่างบ้าคลั่ง! (7000 คำ)_2

เสี่ยวจั่นผิงสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เย่ชีฉือมองบาดแผลบนตัวอาม่าอู๋ ก็อดชื่นชมความรอบคอบของอวี๋ชิงเหวียนไม่ได้

อวี๋ชิงเหวียนคาดการณ์ไว้แล้วว่าอาจจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ จึงเตรียมการไว้ล่วงหน้า

แม้จะลงโทษนาง ก็มีเหตุผลอันชอบธรรม

"อาม่าอู๋รับใช้อยู่ข้างกายหม่อมฉันมาตลอด หม่อมฉันเห็นนางเป็นเหมือนมารดา เมื่อเห็นนางถูกเย่ชีฉือทำร้ายจนเป็นเช่นนี้ หม่อมฉันก็รู้สึกเจ็บปวดใจยิ่งนัก จึงได้ลงโทษเย่ชีฉือยี่สิบไม้ หม่อมฉันยอมรับว่าตนเองผิด ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ ลงโทษไปโดยไม่ได้รายงานให้ฝ่าบาททราบก่อน ขอฝ่าบาทโปรดลงโทษด้วยเพคะ"