บทที่ 43 หม่อมฉันโง่เขลา
เสี่ยวเยี่ยนรีบโบกมือ "อย่าโกรธสิ คำพวกนั้นไม่ได้เป็นฉันที่พูดนะ ฉันก็แค่ได้ยินมา เธอไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ข้างนอกเขาลือกันยังไงเกี่ยวกับเธอ"
"ซือหยี!" กู้หลินเฉาเอ่ยเสียงทุ้ม ดวงตาของเขาเริ่มปกคลุมด้วยความเย็นชา
ซือหยีปรากฏตัวทันที แสงสีขาวของดาบวาบผ่าน ในชั่วขณะถัดมา ดาบก็จ่อที่ลำคอของเสี่ยวเยี่ยน
เสี่ยวเยี่ยนกลืนน้ำลาย ใช้นิ้วดันคมดาบออก "พูดกันดี ๆ ก็ได้นี่ มาชักดาบชักกระบี่ทำไม มันทำลายบรรยากาศนะ คำพวกนั้นไม่ได้เป็นฉันที่พูด ฉันก็แค่ได้ยินมาจากข้างนอก แล้วก็รีบมาบอกเธอทันทีไม่ใช่หรือ?"