บทที่ 55 มองข้าทำไม

กู้หลินเฉามองเธอแวบหนึ่ง จู่ๆ ก็ผลักชามอาหารที่เต็มไปด้วยกับข้ามาตรงหน้าเธอ

"ฮองเฮาเหนื่อยแล้ว เจ้ากินเยอะๆ หน่อย"

เวินฉุนฉุน: "..."

เมื่อเห็นสีหน้าที่แข็งค้างของหญิงสาว มุมปากของกู้หลินเฉาค่อยๆ โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม แล้วหยิบตะเกียบชามใหม่มากินข้าว

เวินฉุนฉุนหยิบตะเกียบขึ้นมา มองดูอาหารที่กองรวมกันในชาม ไม่มีความอยากอาหารเลยสักนิด "องค์ชายอ๋อง หม่อมฉัน..."